INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 02.07.2008 r. (data wpływu 07.07.2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.07.2008 r., został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

• Wnioskodawca („Spółka”) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi hotelowe.
• Należności Spółki z tytułu usług świadczonych na rzecz klientów zagranicznych są zasadniczo regulowane w EUR. Należności te są również wyrażane w EUR, o czym świadczą m. in. cenniki dla klientów zagranicznych oraz treść zawieranych umów, w których brak jest danych o wartości usług w PLN. Tym samym zobowiązanie klienta zagranicznego jest wyrażone w EUR oraz jest płacone w EUR na bankowy rachunek walutowy Spółki. 3. Standardowy hotelowy system informatyczny, który użytkowany jest przez Spółkę nie pozwala na wystawianie typowych faktur w walutach obcych, tj. takich, w których brak jest jakichkolwiek danych dotyczących wartości w PLN. Do systemu hotelowego wszystkie ceny wprowadzane są w EUR, niemniej rachunek danego gościa (wynajętego pokoju) obciążany jest kwotami w PLN po przeliczeniu cen wyrażonych w cennikach w EUR na PLN, przy zastosowaniu kursu średniego NBP.
  
  

Dla celów podatkowych do systemu finansowo-księgowego wprowadzany jest przychód z danej doby obliczony w następujący sposób: program nocny w systemie hotelowym obciąża na zakończenie doby rachunki wszystkich zameldowanych gości zagranicznych (wynajętych pokoi) po przeliczeniu cen z cennika wyrażonych w EUR na PLN, z zastosowaniem kursów średnich NBP.

Faktury są wystawiane i ewidencjonowane w PLN, przy czym dla klientów zagranicznych ewidencja kwot należności jest prowadzona również w EUR. Dla tych klientów na fakturze obok kwot w PLN umieszczana jest także kwota EUR, a przeliczenie kwoty wynagrodzenia z PLN na EUR następuje ponownie według kursu średniego NBP.

Ostateczna kwota do zapłaty podawana na fakturze w EUR jest wówczas iloczynem cen wyrażonych w EUR oraz ilości noclegów. W przypadku klientów zagranicznych faktura wystawiana przez Spółkę może być zatem uznana jako dwuwalutowa.

• Spółka uznaje jako przychód podatkowy wartość usługi netto obliczoną na podstawie ceny w EUR i kursu średniego NBP.

Przykład: Gość korzystał z usług hotelu w dniu 01.06.2008, cena brutto za pokój 107 EUR (netto 100 EUR), kurs średni NBP z dn. 31.05.2008 - 3,38. Należność została następnie uregulowana w EUR w dniu 15.06.2008.

Przychód za wskazaną dobę: 100 EUR x 3,38 = 338,00 PLN

Wartość faktury brutto (kwota należności) 107 EUR <361,66 PLN>

Wartość faktury netto (przychód podatkowy) 100 FUR <338 PLN>

Kurs kupna banku Spółki z dnia otrzymania zapłaty 3,35 PLN

• Jak wskazano powyżej, na fakturze - obok wartości w PLN - umieszczana jest informacja o kwocie należności wyrażonej w EUR, która następnie w tej walucie jest regulowana. W podanym wyżej przykładzie klient zapłaci kwotę 107 EUR. Do zapłaty tej kwoty, i tylko tej, od początku byt zobowiązany, niezależnie od tego, że otrzymana przez niego faktura zawiera również wartości w PLN.
• Otrzymana płatność w EUR jest przeliczana z EUR na PLN według kursu kupna banku, z którego usług korzysta Spółka, z dnia otrzymania płatności. W ten sposób powstaje różnica pomiędzy zarachowaną wartością należności, a kwotą faktycznie otrzymaną stanowiąca ujemne lub dodatnie różnice kursowe. W podanym powyżej przykładzie wystąpiłaby zwiększająca koszty czerwca ujemna różnica kursowa w kwocie: 338 PLN - (3,35 PLN x 100 EUR) = 338 PLN-335 PLN = 3 PLN.
  
  

Rozliczenie ww ujemnej różnicy kursowej w miesiącu czerwcu powodowałoby, że Spółka ostatecznie zapłaciłaby (w dniu 20 lipca) podatek dochodowy od wartości faktycznie otrzymanej waluty obcej według bieżącego kursu EUR, a nie kursu z dnia powstania przychodu (który to przychód powstaje na zasadzie memoriału).

Gdyby zaś gość przebywał w hotelu np. trzy dni w maju a dwa dni w czerwcu, wówczas przychód za trzy dni powstałby w maju - po przeliczeniu oczywiście według średniego kursu NBP - a za dwa dni w czerwcu. Z tym, że w czerwcu Spółka dodatkowo rozpoznałaby koszt z tytułu zrealizowanych ujemnych różnic kursowych liczony jako różnica między przychodem należnym a przychodem faktycznie otrzymanym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, tj. gdy otrzymana przez Spółkę płatność w EUR jest przeliczana z EUR na PLN według kursu kupna banku, z którego usług korzysta Spółka, z dnia otrzymania płatności - różnica powstała pomiędzy zarachowaną wartością należności w EUR od klienta zagranicznego (przeliczoną na PLN), a kwotą faktycznie otrzymaną w EUR (także po przeliczeniu na PLN) stanowi ujemne lub dodatnie różnice kursowe odpowiednio zwiększające koszty lub przychody podatkowe...

Zdaniem wnioskodawcy.

Przepis art. 15a ust. 1 Ustawy CIT stanowi, iż różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Jak wynika z przepisów art. 15a ust. 2 i 3, ujemne różnice kursowe powstają w szczególności, jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Dodatnie różnice kursowe powstają natomiast w szczególności, gdy wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Odnosząc powyższe do przedmiotowego stanu faktycznego, w którym przychód wyrażony w EUR księgowany jest w złotówkach według kursu średniego NBP, a następnie otrzymywany w EUR na rachunek bankowy i przeliczany na złotówki przez bank Spółki w dniu jego wpływu, za kluczowe dla wypełnienia definicji określonych w art. 15a ust. 2 i 3 Ustawy o CIT należy uznać określenie, czy przychód uzyskiwany w walucie obcej, na podstawie cennika usług podającego ceny w walucie obcej oraz zawartej umowy, określającej należność w walucie obcej, może być uznany za przychód wyrażony w walucie obcej w rozumieniu powołanych przepisów.

W orzeczeniu z dnia 10 stycznia 2001 r. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, uznając za słuszną tezę stawianą przez stronę skarżącą, że przychody z prowadzonej działalności gospodarczej wyrażone są w walutach obcych gdy należność z tytułu sprzedaży towarów określono w obcej walucie (sygn. 111 SA 2911/99). Mając na względzie przytoczone stanowisko, w odniesieniu do pojęcia „przychodu wyrażonego w walucie obcej” wydaje się zatem właściwe stosowanie wykładni leksykalnej.

W kontekście przedmiotowego stanu faktycznego należy zatem uznać, że przychód uzyskiwany przez Spółkę, spełniający łącznie następujące kryteria: (I) uzyskiwany na podstawie umowy określającej należność w EUR, (II) wyliczony na podstawie cennika określającego ceny w EUR, (III) wypłacany w EUR na podstawie faktury określającej należność w EUR (obok nieuniknionej ze względów technicznych należności w PLN), stanowi przychód wyrażony w walucie obcej w rozumieniu przepisów art. 15a ust. 2 i 3 Ustawy CIT.

Podsumowując powyższe, w ocenie Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym zachodzą wszelkie przesłanki konieczne dla zaistnienia możliwości uznania różnic powstałych pomiędzy zarachowaną wartością należności od klienta zagranicznego, wyrażonej w EUR i przeliczonej na złotówki według kursu średniego NBP, a kwotą faktycznie otrzymaną (po przeliczeniu na złotówki według kursu kupna banku Spółki, z dnia otrzymania płatności) stanowi ujemne lub dodatnie różnice kursowe odpowiednio zwiększające koszty lub przychody podatkowe Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.