INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani …, przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2008 r. (data wpływu 17 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem kamienicy, w której znajdują się lokale mieszkalne i użytkowe, jest również współwłaścicielem niezabudowanej działki sąsiadującej z działką, na której zbudowana jest kamienica. Przedmiotowa działka stanowi odrębną nieruchomość, dla której prowadzona jest osobna księga wieczysta.

Udział we współwłasności nieruchomości został nabyty w drodze dziedziczenia, bez zamiaru dalszej odsprzedaży.

Zainteresowana jest podatnikiem podatku VAT w związku z przychodami osiąganymi z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych, handlowych i usługowych znajdujących się w odziedziczonej kamienicy stanowiącej cały czas jej majątek osobisty. Wnioskodawczyni zamierza (wraz z pozostałymi współwłaścicielami) zbyć przedmiotową działkę firmie deweloperskiej.

Zainteresowana nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Również na tym gruncie nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej ani działalności rolniczej. Przedmiotowy grunt jest udostępniany na podstawie umowy najmu, jako parking.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy Wnioskodawczyni wraz z innymi współwłaścicielami sprzeda przedmiotową działkę, powstanie z tytułu tej transakcji obowiązek zapłaty podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie będzie z tytułu tej transakcji zobowiązana do zapłaty podatku VAT. Opisana czynność stanowić będzie przychód z tytułu jednorazowego zbycia części majątku osobistego, nabytego w drodze dziedziczenia, bez zamiaru dalszej jego odsprzedaży. Fakt sprzedaży udziału we współwłasności gruntu, stanowiącego majątek osobisty, a wynajmowanego podmiotowi gospodarczemu, nie może stanowić przesłanki obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu tej transakcji.

„Z faktu, że prowadzi Pani działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, nie może wynikać, iż zawsze bez względu na źródło pochodzenia sprzedawanej rzeczy oraz sposób jej wykorzystania (tj. na działalność gospodarczą lub na cele prywatne), w każdej transakcji będzie Pani występowała w charakterze podatnika VAT. Zatem należy stwierdzić, iż sprzedając swój majątek prywatny osoba fizyczna nie działa jako podatnik, co jest warunkiem opodatkowania” – postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 23 maja 2007 r. znak 1437/ZP/443/47/EZ/07, US Warszawa-Targówek.

Zmiana planów życiowych podatnika nie może również stanowić podstawy do opodatkowania tej transakcji podatkiem VAT.

„Zgodnie z przytoczonym orzecznictwem za działalność handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu cytowanego przepisu, nie można uznać sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego dalszej odsprzedaży. Za handel uważa się zorganizowany obrót towarami polegający na kupnie-sprzedaży (...) mamy do czynienia ze zbyciem majątku prywatnego przez osoby fizyczne niedziałające w charakterze handlowca a więc podatnika podatku VAT. Dlatego sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług” - decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 21 stycznia 2008 r. znak PP1/443-135/07, IS w Kielcach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z sytuacją prawną Wnioskodawczyni wiąże się art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Zainteresowanej.

Odnosząc zdarzenie przyszłe do treści art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wskazać należy, iż umowa najmu została zawarta dla celów zarobkowych oraz ma charakter ciągły. Takie postępowanie ustawa o podatku od towarów i usług definiuje jako działalność gospodarczą.

Uwzględniając zatem treść przytoczonych przepisów oraz zdarzenie przyszłe zawarte we wniosku wskazać należy, iż Wnioskodawczyni wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto, postępowanie Zainteresowanej w przedmiocie sprzedaży działki jest czynnością określoną w art. 5 ustawy.

Konsekwencją analizy dokonanej powyżej jest stwierdzenie, iż transakcja sprzedaży działki gruntu udostępnionej w drodze czynności odpłatnej osobie trzeciej (czynności związanej z wykorzystaniem towarów w celach zarobkowych), ma związek z działalnością gospodarczą. W tej sytuacji Wnioskodawczyni sprzedając omawiany grunt, nie zbywa majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, w myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zwolnienie wynikające z cytowanego wyżej przepisu przysługuje jednakże wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę.

Niniejsza interpretacja opiera się na założeniu, iż przedmiotem sprzedaży będzie grunt przeznaczony pod zabudowę lub na cele budowlane, a w sprawie nie będą miały zastosowania zastrzeżenia zawarte w art. 41 ust. 1 ustawy.

Reasumując, dostawa gruntów przeznaczonych pod zabudowę, udostępnianych w drodze czynności odpłatnej osobie trzeciej (nabytych w drodze dziedziczenia), wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według podstawowej, 22% stawki podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.