INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B. przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura – 03 lipca 2008 r.) uzupełnionym w dniu 19 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie możliwości uznania za środek trwały udziału w budynku wykorzystywanym w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 lipca 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. zakresie możliwości uznania za środek trwały udziału w budynku wykorzystywanym w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 4 września 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło dnia 19 września 2008 r.

Nieruchomość zabudowana budynkiem wchodziła w skład majątku wspólnego wnioskodawcy i jego żony. Sąd Okręgowy w K. prawomocnym wyrokiem z 4 kwietnia 2007 roku rozwiązał małżeństwo wnioskodawcy przez rozwód. W konsekwencji aktualnie wnioskodawca i jego była żona są współwłaścicielami nieruchomości zabudowanej budynkiem po 1/2 części. Wnioskodawca jest wyłącznym posiadaczem samoistnym ww. nieruchomości zabudowanej budynkiem. Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą jako Firma Handlowa. Zamierza wnieść udział w 1/2 części w budynku położonym na ww. nieruchomości jako środek trwały do Firmy Handlowej. Ponadto w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza wynajmować budynek położony na ww. nieruchomości osobie trzeciej. Wnioskodawca zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zaliczać do kosztów uzyskania przychodów z wynajmu budynku położonego na ww. nieruchomości koszty ubezpieczenia nieruchomości w całości i podatek od nieruchomości w całości.W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż wnioskodawca i jego była żona byli współwłaścicielami nieruchomości zabudowanej budynkiem na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej. Współwłasność nieruchomości zabudowanej budynkiem nie miała charakteru współwłasności udziałowej, lecz współwłasności łącznej (bezudziałowej). Dotychczas nie został dokonany podział majątku wspólnego wnioskodawcy i jego byłej żony, a w konsekwencji współwłasność nieruchomości ma w dalszym ciągu charakter współwłasności bezudziałowej (łącznej), w konsekwencji wnioskodawca może samodzielnie wynająć ww. budynek na podstawie art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, tym bardziej, że była żona nie sprzeciwiła się temu na podstawie art. 361 § 1, a wnioskodawca jest wyłącznym posiadaczem samoistnym ww. budynku.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy wnioskodawca może wnieść jako środek trwały do Firmy Handlowej 1/2 jego udziałów w budynku położonym na nieruchomości...(we wniosku pytanie to oznaczono nr 1)

Zdaniem wnioskodawcy, może w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wnieść 1/2 udziałów w budynku położonym na nieruchomości jako środek trwały do Firmy Handlowej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. Nr 9 poz. 59 ze zm. - oznaczonego w dalszej części skrótem K.r.o.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Natomiast zgodnie z art. 46 K.r.o. w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.Przepisy dotyczące wspólności majątku spadkowego i dziale spadku reguluje Tytuł VIII księgi czwartej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm. - oznaczonego w dalszej części skrótem K.c.). Zgodnie z art. 1035 K.c. jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu. Natomiast zgodnie z art. 1036 K.c. spadkobierca może za zgodą pozostałych spadkobierców rozporządzić udziałem w przedmiocie należącym do spadku. W braku zgody któregokolwiek z pozostałych spadkobierców rozporządzenie jest bezskuteczne o tyle, o ile naruszałoby uprawnienia przysługujące temu spadkobiercy na podstawie przepisów o dziale spadku.Z powołanych przepisów wynika, iż co do zasady wnioskodawca może rozporządzić przysługującym mu udziałem we wskazanej we wniosku nieruchomości wyłącznie za zgodą byłego małżonka. Jednakże dokonane bez jego zgody rozporządzenie udziałem w przedmiocie, który objęty był wspólnością ustawową jest bezskuteczne o tyle, o ile narusza uprawnienia drugiego małżonka, wynikające z przepisów o podziale wspólnego majątku małżonków. Natomiast dla rozporządzania całą nieruchomością zgoda byłego małżonka jest niezbędna.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) środkami trwałymi są m. in. stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

W świetle treści ww. przepisu środkiem trwałym jest m.in. stanowiący współwłasność podatnika budynek wykorzystywany (przez określony czas) na potrzeby prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie udział w takim budynku.W związku z powyższym wnioskodawca może uznać budynek którego jest współwłaścicielem, za środek trwały w prowadzonej samodzielnie pozarolniczej działalności gospodarczej o ile na wykorzystane go w ten sposób wyrazi zgodę były małżonek.Pamiętać jednakże należy, iż zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.