INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2008 r. (data wpływu 30 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynków warsztatowych stanowiących część przedsiębiorstwa wraz z gruntem - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynków warsztatowych stanowiących część przedsiębiorstwa wraz z gruntem.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Budynki warsztatowe, będące przedmiotem sprzedaży, są częścią przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, jednym z dwóch miejsc wykonywania działalności gospodarczej. Zakład główny znajduje się w G. przy ul. M., natomiast do sprzedaży przeznaczono oddział w G. ul. Z., który nie rozlicza się samodzielnie. Na budowę obiektów zostały poniesione nakłady, od których odliczono podatek VAT. Przedmiotowe budynki zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych we wrześniu 1998 r. tj. po zakończeniu inwestycji i amortyzowane według 2,5% stawki. Do dnia złożenia wniosku budynki te nie zostały w pełni zamortyzowane. Grunt, na którym posadowiono przedmiotowe budynki stanowi współwłasność małżeńską (na podstawie darowizny otrzymanej w dniu 3 lipca 1968 r.) i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż budynku warsztatowego (zaplecze socjalne, biura, magazyny, infrastruktura towarzysząca) wybudowanego na gruncie prywatnym, ale używanego do działalności gospodarczej podlegać będzie opodatkowaniu według 22% stawki podatku...
2. Czy sprzedaż przedmiotowej działki, będącej własnością małżeństwa, na której zostały wybudowane budynki trwale związane z gruntem wykorzystywane do działalności gospodarczej podlegać będzie opodatkowaniu według 22% stawki podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż budynków warsztatowych jako sprzedaż przedsiębiorstwa nie podlega VAT z uwagi na art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast sprzedaż gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ stanowi majątek osobisty podatnika (mąż) oraz osoby niebędącej podatnikiem tego podatku (żona), a czynność ta zostanie wykonana jednorazowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 6 pkt 1, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa oraz księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich, jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem zbycia - jak wskazał Wnioskodawca - będą budynki warsztatowe (zaplecze socjalne, biura, magazyny, infrastruktura towarzysząca) stanowiące oddział przedsiębiorstwa, usytuowany w jednym z dwóch miejsc wykonywania działalności gospodarczej, który nie jest oddzielnie rozliczany.

Przedmiotem zbycia nie jest zatem przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów art. 55¹ Kodeksu cywilnego, jak również zakład (oddział) samodzielnie sporządzający bilans, które to czynności wyłączone są spod działania ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie przepisów art. 6 pkt 1.

Nie wystarczy bowiem, że ze względu na pewną samodzielność pod względem technicznym, czy nawet organizacyjnym, powyższy zespół składników majątkowych uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów art. 55¹ Kodeksu cywilnego pomimo, że mógłby potencjalnie stanowić odrębne przedsiębiorstwo, ponieważ art. 6 pkt 1 ustawy wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie wszystkich składników niemajątkowych i majątkowych powiązanych ze sobą funkcjonalnie i przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych.

Tym samym zbycie części majątku (budynki warsztatowe - zaplecze socjalne, biura, magazyny, infrastruktura towarzysząca), który nie stanowi całości przedsiębiorstwa (u Wnioskodawcy pozostaje zakład główny) lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans, jest czynnością objętą regulacją ustawy o podatku od towarów i usług.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22% (…). Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do postanowień art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane zgodnie z ust. 2 wskazanego powyżej przepisu ustawy rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkami warsztatowymi, które to obiekty wzniesione w 1998 r. spełniają definicję towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Jednakże z uwagi na przysługujące Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z ich realizacją (budową) i dokonane odliczenie – do przedmiotowej dostawy nie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, a zatem podlegać ona będzie opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%.

Na podstawie art. 29 ust. 5 z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, co oznacza, iż sprzedaż gruntu na którym obiekty te są posadowione, również opodatkowana będzie stawką podatku 22%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.