INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2008 r. (data wpływu 25 lipca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń medycznych ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników w formie ryczałtu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 30 września 2008 r. (data wpływu 3 października 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości świadczeń medycznych ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników w formie ryczałtu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zapewnia swoim pracownikom nieodpłatny dostęp do usług medycznych. W skład pakietu wchodzą zarówno świadczenia medyczne, do ponoszenia których zobowiązują przepisu Kodeksu pracy i innych ustaw, jak również inne świadczenia medycyny pracy, m.in. stała nieodpłatna opieka medyczna, ambulatoryjna, konsultacje specjalistów itp. Wynagrodzenie dla zakładu świadczącego usługi medyczne jest płacone przez Spółkę ryczałtem, w zależności od liczby uprawnionych do świadczeń pracowników. Na wysokość miesięcznego ryczałtu nie wpływa fakt, czy pracownicy korzystają lub nie z usług medycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykupienie przez pracodawcę dodatkowego pakietu świadczeń medycznych dla ogółu pracowników, opłacanego ryczałtem, bez względu na to, czy pracownicy z niego korzystają lub też nie, powoduje powstanie przychodu po stronie pracowników na gruncie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Spółki, wykupienie dla ogółu pracowników dodatkowych świadczeń medycznych w niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej nie powoduje powstania przychodu po stronie pracownika. W opisanym przypadku, opłata za dodatkowe świadczenia medyczne jest opłacana ryczałtem od ilości pracowników. W związku z powyższym nie da się określić, jaka część ceny pakietu przypada na świadczenia medyczne, do których zrealizowania pracodawca jest zobowiązany przepisami Kodeksu pracy. Nie da się również, z uwagi na fakt, iż opłata za pakiet jest uiszczana bez względu na faktyczne korzystanie z dodatkowych świadczeń medycznych przez pracowników, ustalić w jakiej wysokości konkretny pracownik wykorzystał pakiet usług medycznych, a w związku z tym w jakiej wysokości uzyskał przychód związany z nieodpłatnym świadczeniem.

Reasumując, w przypadku wykupienia pakietu usług medycznych dla ogółu pracowników i gdy płatność za usługi jest niezależna od ich wykorzystania, nie da się określić przychodu po stronie konkretnego pracownika, a zatem nie powstaje po jego stronie przychód na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Stąd też w przypadku usług zakupionych przez pracodawcę wartość pieniężną tych świadczeń dla celów podatkowych ustala się według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy).

Biorąc zatem powyższe pod uwagę wartość otrzymanych od pracodawcy nieodpłatnych świadczeń w zakresie opieki medycznej – co do zasady – stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Należy przy tym wskazać, że świadczenia medyczne związane z obowiązkowymi badaniami, do których ponoszenia pracodawca jest zobowiązany przepisami Kodeksu pracy lub innych ustaw, są przychodem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że pracodawca ponosi odpłatność za obowiązkowe badania lekarskie i dodatkowe usługi medyczne, niezależnie od faktu rzeczywistego korzystania z nich przez pracowników oraz, że opłata ta ponoszona jest w sposób zryczałtowany. Mając to na uwadze, nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż nie istnieje możliwość przypisania konkretnej osobie wartości otrzymanych świadczeń. Możliwość taka istnieje bowiem w oparciu o listę osób uprawnionych do korzystania ze świadczeń medycznych, przekazanych wyspecjalizowanej jednostce medycznej przez pracodawcę. Wartość świadczeń otrzymanych nieodpłatnie przez pracownika jest wtedy równa wartości przekazanego pracownikowi pakietu, natomiast faktyczne otrzymanie pakietu przez danego pracownika udokumentowane jest umieszczeniem jego imienia i nazwiska na wykazie osób uprawnionych. Ilość faktycznie wykorzystywanych usług przez pracownika nie wpływa na wysokość odpłatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość ta jest stała i ponoszona za gotowość świadczenia usług objętych pakietem na rzecz konkretnego pracownika, w okresie za który została zapłacona.

Natomiast określenie relacji wartości świadczeń będących przychodem zwolnionym w stosunku do pozostałych świadczeń medycznych pozostaje w gestii Spółki, która będąc stroną umowy o świadczenie usług medycznych może uzgodnić z usługodawcą, jaka część opłaty z tego tytułu dotyczy badań obowiązkowych. Tym bardziej, iż ilość przeprowadzonych badań obowiązkowych i krąg pracowników, którzy się im poddali, jest możliwy do ustalenia, bowiem zgodnie z § 4 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzenia badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 ze zm.) w związku z art. 229 § 8 Kodeksu pracy badanie profilaktyczne przeprowadza się na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę. W myśl § 1 ust. 1 pkt 1 tegoż rozporządzenia pod pojęciem „badania profilaktyczne” należy rozumieć wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie pracowników, o których mowa w art. 229 § 1, 2 i 5 Kodeksu pracy.

Należy również zauważyć, iż nieodpłatnym świadczeniem Spółki na rzecz jej pracowników nie jest faktyczne korzystanie przez pracowników z usług medycznych, lecz sam fakt objęcia ich opieką medyczną. Dlatego też przychodem nie będzie wartość faktycznie wykorzystanych usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracownika jakim jest możliwość skorzystania z takich usług.

Jednocześnie należy podkreślić, iż usługa objęcia opieką medyczną, finansowana pracownikom przez pracodawcę, jest powszechna na polskim rynku i odpłatność z tego tytułu związana jest z objęciem taką opieką, a nie z korzystaniem z konkretnych świadczeń. Tego typu umowy polegają, z jednej strony, na przekazaniu świadczenia pieniężnego, a z drugiej na przyrzeczeniu zapewnienia opieki medycznej w razie potrzeby. W związku z tym pracownik, gdyby nie otrzymał takiego świadczenia od pracodawcy, mógłby indywidualnie zawrzeć taką umowę ponosząc z tego tytułu wydatek.

W konsekwencji należy uznać, iż w przypadku zakupu przez pracodawcę pakietu usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych świadczeń medycznych, ich wartość, po odliczeniu kosztów badań obowiązkowych, stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy podatkowej. Podkreślenia wymaga, iż wobec zryczałtowanej formy dokonywania rozliczeń z wyspecjalizowaną jednostką medyczną fakt skorzystania bądź nie przez pracownika z oferowanej usługi pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania wskazanych świadczeń. Pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie w miesiącu, za który Spółka wykupiła dla niego pakiet usług medycznych. Opłata taka jest bowiem formą zapłaty za usługi.

Wartość świadczeń opłaconych za pracownika (pomniejszoną o koszty badań obowiązkowych) pracodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.