INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 26.08.2008 r. (data wpływu 29.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku naliczenia podatku dochodowego od odsetek od sum depozytowych osobom fizycznym mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz osobom fizycznym niemającym miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.08.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku naliczenia podatku dochodowego od odsetek od sum depozytowych osobom fizycznym mającym miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz osobom fizycznym niemającym miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Oprocentowanie sum depozytowych oraz sum na zlecenie stanowiących własność osób fizycznych, prawnych i innych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej – po potrąceniu kosztów związanych z prowadzeniem rachunku bankowego – powiększa ich wartość zgodnie z § 18 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 11 stycznia 2008 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia gospodarki finansowej i działalności inwestycyjnej sądów powszechnych (Dz. U. Nr 11 poz. 69).

Sumy depozytowe są to sumy obce (środki pieniężne) przechowywane przez sądy, w szczególności kaucje, wadia oraz sumy stanowiące przedmiot sporu otrzymane w związku z postępowaniem sądowym.

Przykładowo do depozytu sądowego są składane poręczenia majątkowe w postaci pieniędzy jako środek zapobiegawczy stosowany w postępowaniu karnym. Kwota poręczenia jest wpłacana przez oskarżonego lub inną osobę wskazaną przez Sąd na oprocentowany pomocniczy rachunek bankowy Sądu. Z chwilą ustania poręczenia majątkowego przedmiot poręczenia zwraca się osobie wpłacającej (kwotę poręczenia wraz z odsetkami).

W związku z faktem, iż wniosek Sądu Rejonowego w T. z dnia 26.08.2008 r. (data wpływu 29.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczy jednego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych odsetek od sum depozytowych oraz jednego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odsetek od sum depozytowych, natomiast opłata została uiszczona w kwocie 75 zł, tj. w wysokości odpowiadającej jednemu zdarzeniu przyszłemu, pismem z dnia 07.10.2008 r. Nr IPPB2/423-1296/08-2/AS, IPPB2/415-1255/08-2/SP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie, których zdarzeń przyszłych dotyczy uiszczona kwota 75 zł. W odpowiedzi na powyższe Wnioskodawca dokonał dnia 10.10.2008 r. dodatkowej opłaty do wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Sąd Rejonowy w T. powinien naliczać podatek dochodowy osobom fizycznym i prawnym od odsetek od sum depozytowych, złożonych w związku z toczącym się postępowaniem karnym, karnym skarbowym, administracyjnym, cywilnym oraz w sprawach o wykroczenia, podatnikom, którzy są:

1. osobami prawnymi i mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
2. osobami prawnymi i nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, o których mowa w art. 3 ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Ukraina),
3. osobami fizycznymi mającymi miejsce zamieszkania ma terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, o których mowa art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
4. osobami fizycznymi niemającymi miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (miejsce zamieszkania Ukraina), o których mowa a art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie w punktach 3 i 4. Wniosek odnośnie pytania w punktach 1 i 2 zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Od kwoty wypłaconych odsetek ze zwróconych sum depozytowych osobom:

1. fizycznym, które mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie należy naliczać i pobierać podatku dochodowego. Do końca lutego następnego po roku podatkowym należy przekazać deklarację PIT-8C podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu według miejsca zamieszkania podatnika (art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),
2. fizycznym, które nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (osoba z Ukrainy) Sąd jako płatnik (art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) pobierze zryczałtowany podatek w wysokości 20% (art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) od wypłaconych odsetek w dniu wypłaty. Następnie do 20 dnia następnego miesiąca po miesiącu, w którym pobrano zryczałtowany podatek Sąd przekaże ten podatek do Urzędu Skarbowego w Tomaszowie Lubelskim (art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Do końca lutego roku następnego po roku podatkowym Sąd przekaże podatnikowi i do Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie deklarację IFT-1R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast w myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 i pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są: kapitały pieniężne i prawa majątkowe (...) oraz inne źródła.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą, pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Stosownie do art. 41 ust. 4 tejże ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych między innymi w art. 30a ust. 1.

Jak wynika z treści wniosku, do depozytu sądowego są składane poręczenia majątkowe w postaci pieniędzy jako środek zapobiegawczy stosowany w postępowaniu karnym. Kwota poręczenia jest wpłacana przez oskarżonego lub inną osobę wskazaną przez Sąd na oprocentowany pomocniczy rachunek bankowy Sądu. Z chwilą ustania poręczenia majątkowego przedmiot poręczenia jest zwracany osobie wpłacającej (kwotę poręczenia wraz z odsetkami).

Sumy depozytowe, zgodnie z § 18 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 stycznia 2008 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia gospodarki finansowej i działalności inwestycyjnej sądów powszechnych (Dz. U. z Nr 11, poz. 69), są to sumy obce (środki pieniężne) przechowywane przez sądy, w szczególności kaucje, wadia oraz sumy stanowiące przedmiot sporu otrzymane w związku z postępowaniem sądowym.

Oprocentowanie sum depozytowych oraz sum na zlecenie stanowiących własność osób fizycznych, prawnych i innych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej – po potrąceniu kosztów związanych z prowadzeniem rachunku bankowego – powiększa ich wartość, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej z zastrzeżeniem ust. 2 i 5 (§ 18 pkt 4 ww. rozporządzenia).

Sum depozytowych nie można uznać za formę oszczędzania, przechowywania lub inwestowania środków pieniężnych, albowiem celem ustanowienia poręczenia, lub wpłacenia kaucji, wadium itp. jest zabezpieczenie prawidłowego toku prowadzonego postępowania, a nie uzyskanie korzyści ekonomicznych przez wpłacającego. Ponadto środki pieniężne nie są w omawianym przypadku wpłacane na rachunek bankowy wpłacającego, lecz na rachunek bankowy państwowej jednostki budżetowej, a wpłacający nie jest w tym przypadku dysponentem zdeponowanych środków pieniężnych. Sądu nie można także uznać za podmiot uprawniony do prowadzenia jakichkolwiek form oszczędzania czy inwestowania środków pieniężnych osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe odsetki od zwracanych sum depozytowych wpłaconych przez osoby fizyczne, prawne i inne jednostki organizacyjne nieposiadających osobowości prawnej, nie stanowią dla wpłacającego przychodu z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 oraz art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże należy wskazać, iż przedmiotowe odsetki stanowią dla osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychód z innych źródeł, mieszczą się bowiem w katalogu tych przychodów, zawartym w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Natomiast w przypadku osób niemających miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wypłacone odsetki stanowią dla tych osób przychód określony w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego pobiera się podatek dochodowy w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ww. ustawy powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającego z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taka umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w K dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63, poz. 269 ze zm.), odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie, jeżeli osoba ta jest uprawniona do ich otrzymania.

Jednakże odsetki takie, w myśl art. 11 ust. 2 Konwencji mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale – jeżeli odbiorca odsetek jest osobą uprawnioną do ich otrzymania – podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych odsetek. Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tych ograniczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 3 ww. Konwencji użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem uczestnictwa w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłaty karne z tytułu opóźnionych zapłat nie będą uważane w rozumieniu tego artykułu jako odsetki.

W myśli art. 11 ust. 4 Konwencji, postanowień ustępu 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli osoba uprawniona do odsetek, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z której tytułu są płacone odsetki, rzeczywiście należy do takiego zakładu lub takiej stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Zgodnie z art. 11 ust. 5 polsko-ukraińskiej Konwencji uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego jednostka terytorialna, władza lokalna lub osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstało zadłużenie, z którego tytułu są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.

W świetle Komentarza do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej zwany Komentarzem) „uważa się powszechnie, że określenie „odsetki” oznacza wynagrodzenie z tytułu pożyczonych pieniędzy i że wynagrodzenie to wchodzi w zakres dochodu z majątku ruchomego” (Komentarz, Wydawnictwo ABC, str. 169, pkt 1). Ponadto Komentarz uznaje, że odsetki obejmują „ogólnie dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności”, przy czym pod pojęciem „wszelkiego rodzaju wierzytelności” należy rozumieć „depozyty pieniężne i wartości w formie pieniężnej jak również państwowe papiery wartościowe, obligacjei skrypty dłużne” (Komentarz, str. 176, pkt 18).

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, iż zasady opodatkowania odsetek uzyskanych w Polsce przez zagraniczne osoby fizyczne mają zastosowanie do opodatkowania odsetek z wszelkich tytułów uzyskiwanych w Polsce przez te osoby, w tym z tytułu odsetek od sum depozytowych, złożonych w związku z toczącym się postępowaniem karnym, karnym skarbowym, administracyjnym, cywilnym oraz w sprawach o wykroczenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29 tej ustawy.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych kwot zryczałtowanego podatku w terminie do 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osoba fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W myśl art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są zobowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osoba fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru, PIT-8AR.

Stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru IFT-1R, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4, tzn. na pisemny wniosek podatnika.

Ponadto na podstawie ust. 6 wyżej powołanego artykułu, informacje o dokonanych wypłatach i pobranym podatku, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 29-30a, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku.

Powyższe wzory deklaracji i informacji stanowią załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24.04.2008 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 74, poz. 445).

Na podstawie § 5 ust. 2 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 165, poz. 1371 ze zm.) w przypadku uzyskiwania przez będących nierezydentami Rzeczypospolitej Polskiej podatników podatku dochodowego od osób fizycznych dochodów (przychodów) innych niż wymienione w ust. 1 lub w pkt 1 – właściwi miejscowo są naczelnicy urzędów skarbowych wymienieni w ust. 1, ustaleni ze względu na miejsce uzyskania przychodu albo, jeżeli pobór podatku następuje za pośrednictwem płatnika, ze względu na jego miejsce zamieszkania lub adres siedziby.

Z uwagi na powyższe należy wskazać, iż Wnioskodawca w uzasadnieniu wniosku z dnia 26.08.2008 r. błędnie wskazał Pierwszy Urząd Skarbowy w Lublinie jako organ podatkowy właściwy w przedmiotowej sprawie, bowiem właściwym będzie, zgodnie z w § 5 ust. 2 pkt 2 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych Naczelnik Urzędu Skarbowego w Tomaszowie Lubelskim.

W związku z tym, iż kwestia właściwości miejscowej organu podatkowego nie była przedmiotem zapytania Sądu, stanowisko to nie wpłynęło na ocenę prawną przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Reasumując należy stwierdzić, iż w przypadku osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Sąd nie jest płatnikiem podatku dochodowego od odsetek od sum depozytowych. Natomiast w przypadku osób fizycznych, którzy nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Sąd jako płatnik obowiązany jest – z uwzględnieniem umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska – naliczać od odsetek od sum depozytowych zryczałtowany podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Curie-Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.