INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2008 r. (data wpływu 14 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim od dnia 17 sierpnia 1991 r. W sierpniu 2001 r. wspólnie z małżonkiem Wnioskodawczyni wykupiła na własność mieszkanie służbowe, w którym zamieszkiwali od września 1994 r. W maju 2003 r. małżonek otrzymał wspólnie z siostrą działkę jako darowiznę od rodziców. W grudniu 2003 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem podjęła decyzję o budowie domu. Dokonano wyboru projektu, a w styczniu 2004 r. przed wyjazdem małżonka na misję do Iraku zlecono architektowi adaptację projektu i załatwienie wszystkich spraw związanych z uzyskaniem stosownych pozwoleń. W lipcu 2004 r. małżonek otrzymał pozwolenie na budowę. Po powrocie małżonka z Iraku i zakończeniu leczenia szpitalnego we wrześniu została rozpoczęta budowa. Pod koniec 2005 r. budynek był w stanie surowym zamkniętym. W maju 2006 r. skończyły się oszczędności, postanowiono więc sprzedać mieszkanie, a uzyskane ze sprzedaży pieniądze przeznaczyć na dokończenie budowy. Ponieważ nie upłynęło jeszcze 5 lat od wykupu mieszkania, przed dokonaniem sprzedaży lokalu Wnioskodawczyni z małżonkiem udała się do urzędu skarbowego, aby dowiedzieć się o ewentualnych kosztach i procedurze postępowania w takim przypadku. W urzędzie skarbowym małżonkowie zostali poinformowani, że jeżeli kwotę uzyskaną ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przeznaczą na budowę domu i w okresie dwóch lat wydatki będą udokumentowane fakturami na zakup materiałów budowlanych, nie będą płacić podatku w wysokości 10%. Jednocześnie wskazano, iż to małżonek oraz jego siostra są właścicielami działki i na niego jest wystawione pozwolenie na budowę. Po sprzedaży mieszkania Wnioskodawczyni z małżonkiem miała złożyć w urzędzie skarbowym na tę okoliczność stosowne dokumenty (w tym akt notarialny sprzedaży mieszkania) oraz oświadczenia. Mieszkanie zostało sprzedane w dniu 6 czerwca 2006 r. Następnego dnia złożono w urzędzie skarbowym oświadczenia o przeznaczeniu pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży mieszkania na dokończenie budowy domu. Pod koniec maja bieżącego roku małżonek dostarczył do urzędu skarbowego faktury wystawione na imię i nazwisko Wnioskodawczyni oraz Jej małżonka dokumentujące wydatki na kwotę około 147.000 zł. Dostarczono również kopię pozwolenia na budowę i akt własności działki. Wówczas poinformowano, że Wnioskodawczyni musi odprowadzić podatek od połowy wartości sprzedanego mieszkania tj. kwotę 7.000 zł, ponieważ decyzja o pozwoleniu na budowę wydana jest tylko na małżonka. Wnioskodawczyni z małżonkiem ma wspólne konto, rozlicza się wspólnie z podatku i nie ma spisanej intercyzy. Po przeprowadzeniu się do Ł małżonek jest na emeryturze, Wnioskodawczyni nie pracuje, na utrzymaniu małżonkowie mają dwoje dzieci.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy faktycznie Wnioskodawczyni przeznaczyła przychód ze sprzedaży mieszkania stanowiącego wspólną własność Wnioskodawczyni oraz Jej męża na budowę wspólnego domu, Wnioskodawczyni jest zwolniona z 10% podatku ryczałtowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni zasadne jest zwolnienie ze zryczałtowanego podatku dochodowego, ponieważ przychody ze sprzedaży wspólnego mieszkania zostały przeznaczone na budowę wspólnego domu, a terminy wymagane w przepisach określające terminy składania oświadczeń zostały zachowane.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) – c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ten sposób, że zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Podatek od przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw nabytych do 31 grudnia 2006 r. stosownie do art. 28 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. Powyższa zasada nie ma zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej sprzedaży złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

W myśl powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a:

1. w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:
   • na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   • na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   • na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,
   • na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   • na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację - na cele mieszkalne - własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. w całości – jeżeli sprzedaż nastąpiła w celu uzyskania, w zamian za te nieruchomości lub prawa, spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu albo budynku mieszkalnego lub jego części,
3. w całości – jeżeli sprzedaż nastąpiła w wykonaniu lub w związku z wielostronną umową o zamianie tych budynków lub praw do lokali,
4. w całości – jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny,
5. w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

Na podstawie art. 21 ust. 16 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 1 pkt 32 lit. a), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie.

W świetle powyższego zatem, warunkiem zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy jest m.in. wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia na budowę budynku mieszkalnego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego podatnikowi przysługuje prawo własności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przychód uzyskany z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem przeznaczyła na budowę budynku mieszkalnego. Przy czym – jak wynika z treści wniosku – budowa ww. budynku mieszkalnego odbywała się na działce stanowiącej własność małżonka i jego siostry – nabytej przez nich w drodze darowizny od rodziców.

W myśl art. 33 pkt 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.) do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Stosownie do przepisów art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Art. 48 ww. ustawy stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania, natomiast zgodnie z art. 47 § 1 tej ustawy część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z wyżej wymienionych przepisów wynika zatem, że grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. W konsekwencji, budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności i własność nieruchomości gruntowej rozciąga się również na budynki, które stanowią części składowe tej nieruchomości. Od tej ogólnej zasady przepisy szczególne przewidują wyjątki. W pewnych bowiem wypadkach, określonych w tych przepisach, budynki lub ich części trwale z gruntem związane stanowią lub mogą stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności. Takie budynki i ich części są także nieruchomościami, które w odróżnieniu od nieruchomości gruntowych określa się jako nieruchomości budynkowe.

Nieruchomości budynkowe są to budynki trwale z gruntem związane, które na podstawie przepisów szczególnych nie stanowią części składowych nieruchomości gruntowej, lecz są odrębnymi od gruntu przedmiotami własności. Przepisy szczególne określają przy tym relację tego prawa do prawa do nieruchomości, na której budynek został wzniesiony. W aktualnym stanie prawnym ze względu na treść art. 235 § 1 Kodeksu cywilnego odrębną własność mogą stanowić budynki wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie nie można uznać, iż budynek mieszkalny, na budowę którego były ponoszone wydatki stanowił własność Wnioskodawczyni, skoro nie przysługiwało Jej prawo własności działki, na której wybudowano ten budynek.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych natomiast jednoznacznie wynika, iż warunkiem zwolnienia przedmiotowego określonego w tym przepisie jest wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych na budowę własnego budynku mieszkalnego. Oznacza to z kolei w świetle wyżej cytowanych przepisów Kodeksu cywilnego, że w momencie ponoszenia tych wydatków osoba chcąca skorzystać ze zwolnienia musi mieć tytuł prawny w postaci prawa własności nieruchomości gruntowej lub budynkowej (w przypadku np. użytkowania wieczystego).

Reasumując należy stwierdzić, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nie stanowi przychodu zwolnionego od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. Uzyskany przychód podlega zatem opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym na zasadach wymienionych powyżej.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.