INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2008 r. (data wpływu do BKIP w Lesznie 22 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2008 r. w Urzędzie Skarbowym w Wałbrzychu został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu uzyskania przychodów. Pismem z dnia 18 sierpnia 2008 r. PD-I/412-99/08 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wałbrzychu – działając na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) – przekazał wniosek Pani według właściwości do rozpatrzenia do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie. Pismo wraz z wnioskiem wpłynęło do tut. Organu w dniu 22 sierpnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zawarła z firmą budowlaną (wykonawcą) umowę o roboty budowlane.

W umowie zastrzeżono, iż w przypadku wystąpienia opóźnień w realizacji przedmiotu umowy, Wnioskodawczyni może od umowy odstąpić i obciążyć wykonawcę karą umowną.

W umowie z firmą budowlaną brak jest zapisów dotyczących możliwości kompensaty wzajemnych zobowiązań i należności.

W związku ze znacznym przekroczeniem przez wykonawcę umownego terminu wykonania robót Wnioskodawczyni odstąpiła od umowy o roboty budowlane i obciążyła wykonawcę karą umowną, dokumentując ją notą księgową.

Wykonawca odmówił zapłaty, nie zgadzając się z nałożoną na niego karą umowną. Firma budowlana wystawiła fakturę za wykonane na dzień odstąpienia o umowy prace, którą Wnioskodawczyni uznała i zapłaciła, po uprzednim potrąceniu kwoty stanowiącej wartość kar umownych wynikających z wystawionej przez Zainteresowaną noty księgowej, w celu zabezpieczenia swojej należności w przypadku pozytywnego dla siebie rozstrzygnięcia sądu, ponieważ jeśli kontrahent zakwestionuje dokonanie potrącenia, dojdzie do sporu który rozstrzygnie są w wyroku.

Wykonawca kwestionuje potrącenie i wytoczył przeciwko Wnioskodawczyni powództwo o zapłatę pozostałej kwoty z faktury (potrąconej z notą księgową).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w momencie dokonania potrącenia kar umownych powstaje przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji zakwestionowania zasadności naliczenia kar umownych przez wykonawcę i toczącego się w tym zakresie postępowania sądowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane kary umowne.

Stwierdzenie „otrzymane” oznacza, zdaniem Wnioskodawczyni, że w przypadku sporu sądowego wywołanego przez kontrahenta, co do zasadności potrącenia kary umownej, należna z tytułu kary kwota powstanie w wyniku wyroku uznającego nie tylko zasadność kary ale również jej wysokość. W świetle wspomnianego art. 14 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym, należne kary umowne (uznane bądź zasądzone) stanowią przychód podatkowy dopiero w momencie otrzymania należności z tytułu kary.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust.2 pkt.4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane kary umowne.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawczyni dokonała kompensaty kwot: należności wobec kontrahenta oraz nałożonej na niego kary umownej. Efektem tego działania było zmniejszenie zobowiązania wobec kontrahenta, a więc „otrzymanie” kary umownej. Należy bowiem zaznaczyć, że użyte w art. 14 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy określenie „otrzymane”, nie precyzuje momentu zaliczenia kary umownej do przychodów, należy zatem traktować je literalnie.

Zatem jeśli Wnioskodawczyni umniejszyła w drodze kompensaty zobowiązania należne kontrahentowi o karę umowną, kwota tejże kary stanowić będzie przychód, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający zaksięgowaniu w dniu dokonania kompensaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.