INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko P „C” Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2008r. (data wpływu 16 czerwca 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2008r. (data wpływu 6 sierpnia 2008), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wystawienniczych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 10 czerwca 2008r. Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie przekazał do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług wystawienniczych. Do tut. organu wniosek wpłynął w dniu 16 czerwca 2008r. Pismem z dnia 30 lipca 2008r., znak IPPP1-443-1163/08-2/AK (odebranym przez Stronę w dniu 1 sierpnia 2008r.) wezwano Wnioskodawcę o przedłożenie pełnomocnictwa oraz złożenie dodatkowych wyjaśnień dotyczących przedmiotowego wniosku. Spółka udzieliła odpowiedzi na powyższe wezwanie w dniu 4 sierpnia 2008r. (data wpływu 6 sierpnia 2008r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

P „C” świadczy krajowym kontrahentom kompleksowe usługi wystawiennicze na wystawach zagranicznych w krajach Unii Europejskiej i w krajach nienależących do tego ugrupowania. W wystawie uczestniczy „C” i krajowi współwystawcy. Wyłącznie „C” zawiera umowę z organizatorem wystawy zawsze obejmującą wynajęcie powierzchni wystawowej, a ponadto usługi dodatkowe zamawiane tak w kraju wystawy jak i w Rzeczypospolitej. Jest to więc usługa kompleksowa. Krajowe usługi obejmują m.in. opracowanie i druk lub wytworzenie materiałów reklamowych. Materiały te mają uniwersalne znaczenie i są wykorzystywane również poza wystawą. Łączne koszty wystawy i usług towarzyszących są przez P „C” refakturowane współwystawcom. Refakturowanie jest powiększone o 1% marży. Praktyka taka została dopuszczona w orzecznictwie sądowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy od kwoty marży P „C” powinien uiścić podatek VAT 22%, a w konsekwencji czy uiszczony podatek może uwzględnić w podatku naliczonym...

Czy zasadę wyrażoną w art. 27 ust 2 pkt 1 należy stosować również w przypadku wystaw organizowanych w krajach Unii Europejskiej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT siedziba wykonawcy usługi nie ma żadnego znaczenia dla określenia miejsca świadczenia usługi związanej z nieruchomością. Kwota marży jest w istocie zapłatą przypadającą P „C” za usługę polegającą na pełnym zorganizowaniu kompleksowej usługi wystawienniczej. Wobec tego również do tej należności powinno być stosowane prawo miejsca wystawy. Jeżeli wystawa odbywa się poza obszarem krajów Unii Europejskiej, np. w Bangkoku, to marży nie należy obciążać podatkiem VAT.

Jak twierdzi Wnioskodawca, ETS kwalifikuje usługę wystawienniczą do kategorii usług reklamy, ale prawo polskie zalicza ją do usług związanych z nieruchomością. Wobec tego należność uiszczona za usługę wystawienniczą w kraju Unii Europejskiej np. w Paryżu powinna być obciążona podatkiem VAT wg prawa kraju miejsca wystawy. Taka sama zasada powinna dotyczyć opodatkowania podatkiem VAT należności pobieranej przez P „C” tytułem marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Jak stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powyższe czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy przepisy prawa podatkowego uznają je za wykonywane na terytorium kraju. Zatem dla określenia miejsca opodatkowania transakcji należy, w świetle ustawy, ustalić miejsce świadczenia usług.

Należy bowiem zauważyć, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które wykonane zostały w danym państwie, a ściślej te czynności, które na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług uznane zostały za wykonane w danym kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje bowiem miejsce opodatkowania. Ma to szczególnie istotne znaczenie w przypadku usług, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia, w takiej sytuacji, wskazuje jednocześnie na państwo, w którym dana czynność powinna zostać opodatkowana.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 27 ust. 1 cyt. ustawy, który stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od zasady wskazanej w powyższym przepisie wprowadzono szereg wyjątków, określających inne niż wynikające z zasady ogólnej, miejsce świadczenia usług, z uwagi na ich charakter, np. usługi związane z nieruchomościami. Jak stanowi art. 27 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

Z informacji wskazanych przez Wnioskodawcę wynika, iż świadczy krajowym kontrahentom kompleksowe usługi wystawiennicze na wystawach zagranicznych w krajach Unii Europejskiej i w krajach spoza Unii. Czynności Spółki w zakresie organizacji wystaw obejmują m.in. wynajęcie powierzchni wystawowej, a ponadto usługi dodatkowe zamawiane zarówno w kraju wystawy jak i w Polsce. Do Wnioskodawcy należy zawieranie umów z organizatorem wystawy. Jak podkreślił Wnioskodawca, świadczy więc kompleksowe usługi wystawiennicze na wystawach zagranicznych.

Zatem w tak przedstawionych okolicznościach zastosowanie znajdzie przepis art. 27 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy. Ma on bowiem zastosowanie w przypadku, gdy świadczona usługa ma charakter usługi kompleksowej i obejmuje swoim zakresem wynajem powierzchni wystawienniczej. Kompleksowość usługi oznacza bowiem, że usługa obejmuje swoim zakresem usługę główną, tj. w przedmiotowej sprawie wynajem powierzchni wystawienniczej, a także pewne usługi powiązane - w przedmiotowej sprawie usługi dodatkowe zamawiane zarówno w kraju, gdzie wystawa ma miejsce jak i w Polsce (o ile są one związane z usługą główną – wynajęciem powierzchni wystawienniczej, a w konsekwencji ze świadczeniem usług związanych z nieruchomością położona poza terytorium RP). Wynajęcie powierzchni wystawowej polega na udostępnieniu rzeczy – części powierzchni nieruchomości na terenie której ma odbyć się wystawa. Wynajem powierzchni wystawienniczej w świetle powyższego przepisu jest usługą związaną z nieruchomością. W takich właśnie okolicznościach w celu określenia miejsca świadczenia, usługi dodatkowe mogą być traktowane jako usługi związane z usługą główną. Oznacza to, iż miejscem świadczenia przedmiotowych usług jest miejsce położenia nieruchomości. Z uwagi na fakt, iż miejsce opodatkowania transakcji polegającej na świadczeniu usług wystawienniczych będzie tożsame z miejscem ich świadczenia, to w stanie faktycznym sprawy usługi te nie będą podlegać opodatkowaniu w kraju.

Reasumując, Wnioskodawca od kwoty marży związanej ze świadczeniem kompleksowych usług wystawienniczych, gdy wystawa będzie miała miejsce poza granicami Polski (w kraju trzecim), nie powinien naliczać kwoty podatku w wysokości 22%. Miejscem świadczenia powyższych usług, zgodnie z uregulowaniami art. 27 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, a w związku z tym również miejscem ich opodatkowania, będzie miejsce gdzie położona jest nieruchomość, czyli kraj trzeci, w którym wystawa będzie miała miejsce. Dlatego też kompleksowe usługi wystawiennicze, które Wnioskodawca przedstawił w niniejszym wniosku, nie będą podlegały opodatkowaniu na terenie kraju.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również opodatkowanie świadczonych przez niego kompleksowych usług wystawienniczych, w sytuacji gdy wystawa odbywa się na terenie kraju należącego do Unii Europejskiej. Należy jeszcze raz podkreślić, iż przepisy art. 27 ust. 2 pkt 1, które będą miały zastosowanie w okolicznościach wskazanych przez Spółkę, wskazują jedynie, iż w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości. Zatem jak wynika z powyższych uregulowań nie istnieje zróżnicowanie sposobu określania miejsca świadczenia z uwagi na to czy usługi związane z nieruchomościami są świadczone w kraju Unii Europejskiej czy też w kraju trzecim. Tylko miejsce, gdzie znajduje się nieruchomość, z którą związane są świadczone usługi determinuje miejsce świadczenia tych usług, a w konsekwencji miejsce ich opodatkowania. Z uwagi na powyższe zasadę wyrażoną w art. 27 ust 2 pkt 1 cyt. ustawy, należy stosować również w przypadku wystaw organizowanych w krajach Unii Europejskiej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.