INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.09.2008r. (data wpływu 29.09.2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za odpłatne świadczenie usług przeprowadzanych transakcji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.09.2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za odpłatne świadczenie usług przeprowadzanych transakcji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. jest podmiotem mającym siedzibę w Polsce, który od 1.09.2008r. prowadzi działalność m.in. w zakresie leasingu środków transportu w tym przede wszystkim leasingu samochodów ciężarowych. W ramach prowadzonej działalności Spółka zawierać będzie opisany poniżej typ umowy leasingowej.

Umowa:

• zawierana będzie na czas oznaczony;
• suma opłat ustalonych w umowie pomniejszona o należny podatek VAT odpowiadać będzie co najmniej wartości początkowej środka trwałego będącego przedmiotem umowy;
• zawierać będzie postanowienie zgodnie z którym w podstawowym okresie umowy odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający;
• przewidywać będzie, iż korzystającemu przysługuje prawo do nabycia przedmiotu leasingu po zakończeniu podstawowego okresu, na który umowa została zawarta (tzw. opcja zakupu przedmiotu umowy).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transakcje zawarte na podstawie Umowy stanowią odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki transakcje zawarte na podstawie Umowy powinny zostać uznane dla celów opodatkowania VAT za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Kluczowe przesłanki dla uznania wydania towaru do używania na podstawie umowy leasingu za dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT to:

1. zawarcie umowy na czas określony;
2. przewidzenie w umowie opłat netto, które w sumie odpowiadać będą co najmniej wartości początkowej przedmiotu umowy;
3. zawarcie w umowie zapisu zgodnie z którym w podstawowym okresie trwania umowy odpisów amortyzacyjnych dokonywać będzie korzystający;
4. zawarcie w umowie zapisów na podstawie których w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwila zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione na korzystającego.
   
   

Aby dana transakcja zakwalifikowana została jako dostawa towarów powyższe warunki muszą być spełnione łącznie co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 2 oraz art. 7 ust. 9 ustawy o VAT. Umowa zawierać będzie zapisy, w wyniku których spełnione zostaną pierwsze trzy ze wskazanych powyżej warunków tj. umowa zawarta będzie na czas określony, umowa przewidywać będzie, iż suma opłat netto wynosić będzie co najmniej równowartość wartości początkowej środka trwałego, zaś odpisów amortyzacyjnych dokonywać będzie korzystający. Umowa nie będzie jednak przewidywać, iż z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności wobec przedmiotu leasingu zostanie przeniesione na korzystającego. Korzystający będzie miał jedynie możliwość skorzystania z opcji zawartej w umowie, zgodnie z którą przysługiwać mu będzie prawo do nabycia przedmiotu umowy po zakończeniu jej trwania. Jeśli korzystający chciałby skorzystać z prawa do nabycia przedmiotu umowy to będzie mógł je zrealizować juz po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu nie z chwilą ale po zapłacie ostatniej raty leasingowej oraz na podstawie odrębnej umowy.

W konsekwencji Umowa nie jest podstawą do przeniesienia prawa własności przedmiotu umowy na korzystającego a przeniesienie tego prawa własności na korzystającego ma charakter jedynie hipotetyczny. W świetle Umowy przeniesienie prawa własności na korzystającego jest bowiem zdarzeniem potencjalnym i niepewnym. Równie prawdopodobne są bowiem dwie sytuacje tj. brak skorzystania przez korzystającego z możliwości zakupu przedmiotu umowy po zakończeniu podstawowego okresu jej trwania jak i podjęcie przez korzystającego decyzji o zakupie przedmiotu umowy po zakończeniu podstawowego okresu jej trwania.

W ocenie Spółki w świetle przepisu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT by wydanie towaru w ramach umowy leasingu do używania zostało zakwalifikowane jako dostawa towarów niezbędne jest by umowa leasingu przewidywała, iż to na jej podstawie nastąpi automatyczne przeniesienie prawa własności przedmiotu leasingu na korzystającego Przeniesienie prawa własności musi więc być zdarzeniem pewnym, które dokona się na mocy samej umowy leasingu nie później niż z chwilą zapłaty ostatniej raty leasingowej. W takim kształcie umowy decyzja korzystającego odnośnie zakupu bądź braku zakupu przedmiotu umowy konkretyzuje się dopiero po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingowej. Gdyby więc uznać, iż potencjalna możliwość nabycia przedmiotu umowy przez korzystającego powoduje kwalifikację takiej umowy leasingu jako dostawy towarów kwalifikacja ta musiałaby ulegać zmianie po zakończeniu okresu trwania umowy w sytuacji gdyby korzystający nie podjął decyzji o nabyciu przedmiotu umowy.

Wskazać przy tym należy, iż użycie w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT sformułowania prawo własności zostanie przeniesione wskazuje, iż umowy leasingu zawierające jedynie opcję nabycia przedmiotu umowy nie mogą być traktowane jako dostawa towarów. Sformułowanie to wskazuje, iż skutek w postaci przejścia własności winien być wyrażony w umowie leasingu jako bezwarunkowy („zostanie przeniesione”). Tymczasem, w sytuacji gdy umowa leasingu zawiera opcję zakupu, prawo własności może zostać przeniesione (nie musi), a ponadto, nawet jeśli przeniesienie to nastąpi, to wymaga dla swej skuteczności zawarcia odrębnej umowy. Tym samym, w opisanej sytuacji Umowa nie może przynieść bezpośrednio skutku w postaci przeniesienia prawa własności.

Zatem, dla uznania danej umowy leasingu za dostawę towarów niezbędne jest by umowa przewidywała niewypowiadalne przeniesienie prawa własności na korzystającego. Wypowiadalna opcja zakupu zawarta w Umowie 3 skutkuje brakiem możliwości uznania wydania towaru na podstawie takiej umowy za dostawę towarów.

Stanowisko powyższe potwierdza również brzmienie art. 14 ust. 2b Dyrektywy z 28 listopada 2006 r. 2006/I112/EC , zgodnie z którym za dostawę towarów uznaje się faktyczne przekazanie towaru zgodnie z umową najmu towarów na czas określony lub sprzedaży towaru na warunkach odroczonej płatności, która zawiera klauzule o przeniesieniu własności w następstwie normalnych zdarzeń nie później niż z chwilą zapłaty ostatniej raty. Przepis ten wskazuje, iż prawo własności musi zostać przeniesione na podstawie samej umowy leasingu i winno to nastąpić nie później niż z chwilą wniesienia ostatniej raty. Przepis ten jest w tym względzie jednoznaczny i precyzyjny, a tym samym pozwala na stwierdzenie, iż Umowa nie spełnia wskazanych w nim warunków. W przypadku istnienia opcji umożliwiającej korzystającemu zakup przedmiotu leasingu, jeśli korzystający podejmie decyzje o skorzystaniu z tej opcji po upływie podstawowego okresu umowy leasingu niezbędne jest zawarcie odrębnej umowy, na podstawie której własność będzie przeniesiona. W konsekwencji w przypadku skorzystania z opcji zakupu, prawo własności nie zostanie przeniesione na podstawie Umowy, zaś na podstawie innej umowy zawartej przez korzystającego ze Spółką. Brzmienie art. 14 ust. 2b Dyrektywy 112 wskazuje natomiast, iż prawo własności ma zostać przeniesione na podstawie samej umowy leasingu.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Spółki transakcje zawarte na podstawie Umowy nie mogą zostać uznane za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a tym samym stanowią odpłatne świadczenie usług. o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione (art. 7 ust.1 pkt 2 ustawy). Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, należy rozumieć umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty (art. 7 ust. 9 ww. ustawy).

Umowa leasingu, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 9 ww. ustawy musi spełniać następujące warunki:

• musi być zawarta na czas oznaczony;

• w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

• odpisów amortyzujących zgodnie z przepisami o podatku dochodowym dokonuje korzystający.
  
  

Jeżeli umowa leasingu spełnia powyższe warunki to wydanie towaru na jej podstawie w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy uznać za dostawę towarów. W przypadku gdy przedmiotem umowy leasingu są grunty to taka umowa na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, traktowana jest zawsze jak dostawa towarów.

Zgodnie z zapisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega także odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r.).

Umowy leasingu, które nie spełniają warunków określonych w art. 7 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 9 ww. ustawy, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług są traktowane jak świadczenie usług.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym umowa leasingowa będzie spełniać poniższe warunku:

• zawierana będzie na czas oznaczony;
• suma opłat ustalonych w umowie pomniejszona o należny podatek VAT odpowiadać będzie co najmniej wartości początkowej środka trwałego będącego przedmiotem umowy;
• zawierać będzie postanowienie zgodnie z którym w podstawowym okresie umowy odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający;
• przewidywać będzie, iż korzystającemu przysługuje prawo do nabycia przedmiotu leasingu po zakończeniu podstawowego okresu, na który umowa została zawarta (tzw. opcja zakupu przedmiotu umowy).
  
  

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy uznać, że skoro odpisów amortyzacyjnych dokonywać będzie korzystający oraz na podstawie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową nastąpi przeniesienie prawa własności na korzystającego, to transakcje zawarte na podstawie omawianej umowy winny być uznane z odpłatną dostawę towarów na mocy art. 7 ust. 1 pkt 2 i ust. 9.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.