INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.12.2008r. (data wpływu 22.12.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.122008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wydatków poniesionych na zakup usługi cateringowej oraz artykułów spożywczych na potrzeby realizowanych sesji zdjęciowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka B… Sp. z o.o. jest wydawcą czasopism zaklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) do grupowania „Gazety, dzienniki i czasopisma, ukazujące się rzadziej niż cztery razy w tygodniu” (PKWiU 22.13). w trakcie tworzenia kolejnych numerów czasopism Spółka organizuje sesje zdjęciowe. W czasie tych sesji zapewniane jest ekipie zdjęciowej wyżywienie, które jest konieczne ze względu na kilkugodzinny, a czasem nawet całodniowy czas trwania sesji zdjęciowych. Dokumentami potwierdzającymi zakup wyżywienia są faktury VAT na zakup usług gastronomicznych, usług cateringowych oraz artykułów spożywczych (żywność i napoje).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie do nabywanych usług gastronomicznych, usług cateringowych oraz artykułów spożywczych (żywność i napoje) na potrzeby realizowanych sesji zdjęciowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Według Wnioskodawcy, zakup usług gastronomicznych, usług cateringowych, oraz artykułów spożywczych (żywność i napoje) w związku z realizowanymi sesjami zdjęciowymi, nie ma charakteru kosztów reprezentacji wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 wyżej powołanej ustawy, jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W ustawie podatkowej pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego pod redakcją profesora Stanisława Dubisza, reprezentacja to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Na gruncie funkcjonowania firmy reprezentacja może polegać na wystroju firmy, na okazałym, wytwornym czy wystawnym sposobie podejmowania interesantów bądź kontrahentów itp.

Odnosząc ponoszone przez Spółkę koszty nie spełniają one definicji reprezentacji i związane są z prowadzoną przez nią działalnością (tworzeniem nowego czasopisma). Wnioskodawca nadmienia również, że zapewnienie przez Spółkę ekipie zdjęciowej wyżywienia jest konieczne ze względu na kilkugodzinny, a czasem nawet całodniowy czas trwania sesji zdjęciowych. Konsekwencją braku zapewnienia posiłku osobom uczestniczącym w sesjach zdjęciowych byłoby wydłużenie okresu realizacji sesji, niektórzy uczestnicy mogliby odwołać swoje uczestnictwo w sesjach, co z kolei spowodowałoby niemożliwość terminowego zamieszczenia materiałów z sesji w magazynach wydawanych przez Spółkę.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem, aby móc zaliczyć konkretne wydatki do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wykazanie związku między ich poniesieniem, a dążeniem do uzyskania przychodów. Związek ten może być zarówno bezpośredni, jak i pośredni. Przedmiotowe wydatki winny również pozostawać w związku z prowadzoną działalnością tak, aby była możliwa ocena oparta na zasadzie logiki i zasad doświadczenia życiowego, że mogą mieć one wpływ na uzyskanie przychodu.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika, który zalicza ten wydatek do kosztów, istnienia bezpośredniego lub nawet tylko potencjalnego związku przyczynowego między wydatkami a uzyskanym przychodem. Jednocześnie należy zauważyć, że takimi kosztami nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust.1 cyt ustawy oraz niewłaściwie udokumentowane. Ponadto podkreślenia wymaga, iż to na podatniku, zgodnie z powszechnie stosowaną na gruncie prawa podatkowego zasadą jako na osobie wywodzącej z określonych faktów skutki prawne, spoczywa ciężar udowodnienia powyższych zależności.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu. Okoliczności te należy oceniać indywidualnie, biorąc pod uwagę racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Jednocześnie podatnik musi dysponować odpowiednimi dowodami, które pozwolą mu zaliczyć wydatki do kosztów uzyskania przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że istnieją wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog tych wydatków zawiera art. 16 ust. 1 ustawy. Art. 16 pkt 28 ww. ustawy, stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholu. Nie oznacza to, ze wydatki na zakup takich artykułów w każdej sytuacji nie będą mogły być zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów. Wydatki o charakterze gastronomicznym i na artykuły spożywcze tylko wtedy nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu, gdy będą miały charakter wydatków reprezentacyjnych.

Ponieważ pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej należy w tym zakresie kierować się wykładnią językową i orzecznictwem sądowym. Zgodnie z definicją zawartą w „Słowniku języka polskiego” pod redakcją prof. M. Szymczaka (Wydawnictwo PWN, Warszawa 2002), reprezentacja to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. Na gruncie orzecznictwa sądowego zaś można przyjąć, że w przypadku firmy reprezentacja to „dobre jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów" ( wyrok NSA z dnia 26 września 2000r.-sygn. akt III SA 1994/99).

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, można uznać, że ponoszone wydatki na usługi gastronomiczne – catering, nie mają charakteru reprezentacyjnego - nie mają na celu kształtowania pozytywnego wizerunku firmy, nie są związane z podejmowaniem klientów. Zatem, przedmiotowych wydatków poniesionych przez Spółkę nie należy traktować jako kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, przy spełnieniu wymogów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na zakup usług cateringowych oraz artykułów spożywczych takich jak żywność, napoje, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Podkreślić należy, że wydatki te muszą być racjonalne co do zasady i co do wielkości oraz odpowiednio udokumentowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.