INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2008 r. (data wpływu 4 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

• w części dotyczącej zaliczenia usług pośrednictwa w sprzedaży do „świadczeń o podobnym charakterze” wymienionych w treści art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 13 stycznia 2009 r. nr ILPB1/415-915/08-2/AMN Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 15 stycznia 2009 r., dnia 22 stycznia 2009 r. nadano w polskiej placówce pocztowej uzupełnienie wniosku, które wpłynęło do tut. Organu w dniu 27 stycznia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca związany jest umową z osobą fizyczną, obywatelem francuskim, zamieszkującym we Francji, prowadzącym działalność gospodarczą. Przedmiotem tej umowy jest pośrednictwo w sprzedaży produktów Spółki-Wnioskodawcy, a w szczególności zbieranie zamówień od firm francuskich na zakup wyrobów. Usługa ta wykonywana jest na terenie Francji. Od wartości zebranych zamówień osoba, o której mowa powyżej, otrzymywała ustalony w umowie procent sprzedaży. Kontrahent nie przedłożył Wnioskodawcy certyfikatu rezydencji.

Osoba ta nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca dokonując wypłat należności z tytułu pośrednictwa w sprzedaży na rzecz francuskiego kontrahenta nie pobierał zryczałtowanego podatku dochodowego.

W dniu 5 grudnia 2007 r. u poprzednika prawnego Wnioskodawcy – Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością , została przeprowadzona kontrola w trybie art. 281 i następne ustawy Ordynacja podatkowa. Kontrola obejmowała rozliczenia z budżetem za 2005 rok. W jej wyniku stwierdzono, iż na poprzedniku prawnym Wnioskodawcy ciążył obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłaconych francuskiemu kontrahentowi od 14 lutego 2005 r. do 5 grudnia 2005 r. Spółka została zobowiązana do zapłaty zryczałtowanego podatku w łącznej kwocie 2.235,60 zł oraz do pobierania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od dalszych wypłat.

Wnioskodawca wskazał, iż kontrolujący przyjęli, że pośrednictwo w sprzedaży produktów świadczone na rzecz Wnioskodawcy dokonywane było przez firmę francuską. Organ kontrolujący zastosował w tym zakresie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przebieg kontroli udokumentowany został w protokole wydanym na podstawie art. 290 Ordynacji podatkowej.

O wyniku kontroli powiadomiony został francuski kontrahent. Kwestionuje on jednak zarówno konieczność przedstawienia certyfikatu rezydencji, jak i pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce.

Spółka powzięła wątpliwości co do tego, czy jest płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych z tytułu pośrednictwa w sprzedaży towarów, świadczonego przez obywatela Francji, prowadzącego działalność gospodarczą. W szczególności Wnioskodawca ma wątpliwość, czy przychody z tytułu pośrednictwa w sprzedaży towarów mieszczą się w zakresie egzemplifikacji przedstawionej w przepisie art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wymienione tam usługi doradcze, księgowe, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń, nie wskazują wprost na usługi pośrednictwa w sprzedaży towarów. Ustawa posługuje się wprawdzie pojęciem „świadczeń o podobnym charakterze" w stosunku do wymienionych w tym przepisie, jednakże Wnioskodawca nie ma pewności, czy desygnatem tej klauzuli generalnej jest także pośrednictwo w sprzedaży towarów, świadczone przez osobę fizyczną - obywatela Francji prowadzącego działalność gospodarczą na terenie Francji.

Wyjaśnienia wymaga także kwestia, czy posiadanie certyfikatu rezydencji przez francuskiego kontrahenta ma wpływ na obowiązek podatkowy w Polsce. Kontrahent - francuska osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, kwestionuje bowiem konieczność przedłożenia certyfikatu rezydencji i odprowadzenia podatku w Polsce. Stoi na stanowisku, że jego obowiązek podatkowy (jako obywatela francuskiego, świadczącego usługi we Francji), powinien być rozpatrywany tylko i wyłącznie na gruncie prawa francuskiego).

Nadmienić wypada także, iż zapytanie dotyczy okresu świadczenia usług od lutego 2005 r. do dnia zapytania.

Ponadto Wnioskodawca informuje, iż w dniu 21 marca 2008 r. Wnioskująca Spółka przekształciła się z osoby prawnej - Spółki z o.o. w Spółkę komandytową - jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej (w załączeniu odpis z KRS). Uchwałą zgromadzenia wspólników poprzednika prawnego Wnioskodawcy z dnia 16 marca 2008 r. nastąpiło przekształcenie Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Spółkę komandytową (Wnioskodawcę).

W uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca wskazał, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy okresu od lutego 2005 r. do dnia zapytania. Z uwagi jednak na fakt, iż podatek od wypłaconych przez Wnioskodawcę w 2005 r. wynagrodzeń został uiszczony w wyniku przeprowadzonej kontroli, Wnioskodawca zawęża zakres zapytania do okresu nie objętego kontrolą, tj. od 1 stycznia 2006 r. do dnia zapytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, warto nadmienić, iż w tym czasie płatnik przekształcił się z osoby prawnej (spółki z o.o.) w jednostkę organizacyjną nie posiadająca osobowości prawnej (spółkę komandytową). Opis stanu faktycznego przedstawiony w ww. wniosku odnosi się do kontrahenta francuskiego, który jest osobą fizyczną (i był nią także w okresie objętym kontrolą). Świadczy o tym fakt, iż pieniądze z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi przelewane były na konto osoby fizycznej - kontrahenta. Ponadto przedmiotowy wniosek dotyczy oceny przedstawionych w nim zdarzeń w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy świadczenie usług pośrednictwa w sprzedaży mieści się w pojęciu świadczeń o podobnym charakterze, wymienionych w treści art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy Wnioskująca spółka jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, w sytuacji, gdy osoba ta nie przedstawiła certyfikatu rezydencji, a świadczy usługi pośrednictwa w sprzedaży towarów na rynku francuskim...
3. Czy w przypadku przedstawienia przez osobę fizyczną francuską prowadzącą działalność gospodarczą we Francji certyfikatu rezydencji, Spółka będzie zobowiązana w dalszym ciągu do odprowadzania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconych należności z tytułu świadczonych usług pośrednictwa w sprzedaży towarów na rynku francuskim...

Zdaniem Wnioskodawcy, Ad. 1. Charakter usług świadczonych przez francuskiego kontrahenta mieści się w katalogu przepisu art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) Wobec braku w przepisach podatkowych definicji pojęcia "podobny charakter" należy zastosować wykładnię gramatyczną. Za „podobny" uznać należy „mający pewne cechy zbieżne, prawie identyczne z czymś, z kimś; zbliżony do kogoś wyglądem, przypominający kogoś", zaś „charakter" to „zespół cech właściwych danemu przedmiotowi lub zjawisku, odróżniających je od innych przedmiotów i zjawisk tego samego rodzaju; wygląd, postać" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). W tym kontekście, w ocenie Wnioskującej można przyrównać usługi pośrednictwa w pozyskiwaniu klientów na rynkach zagranicznych (do zapłaty za które zobligowana jest Spółka) do dwóch usług wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a mianowicie do usług badania rynku oraz pozyskiwana personelu. Dla pozyskania na rzecz Spółki kontrahentów, osoba pośrednicząca w zawarciu umów dostawy towarów dysponować powinna wiedzą dotyczącą owego rynku, a nadto dla pozyskania klientów na rzecz Wnioskującej niezbędne wydają się rozmowy, pertraktacje, etc. z innymi firmami, działającymi na rynku francuskim. Zdaniem Wnioskującej uprawnione jest zatem twierdzenie, iż przedmiotowe usługi, świadczone na rzecz Wnioskującej, jakkolwiek nie zostały wymienione wprost w przepisie art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy, to jednak są świadczeniami o podobnym charakterze i zapłata za nie jest objęta dyspozycją cytowanego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2. Stosownie do uregulowania zawartego w art. 29 ust. 2 ustawy podatkowej - przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Z kolei z art. 29 ust. 1 zdanie drugie ustawy podatkowej wynika, iż zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Z ostatniego z przytoczonych przepisów wynika a contrario, że w przypadku nieprzedstawienia certyfikatu rezydencji, nie znajdą zastosowania unormowania właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, a należny podatek płatnik powinien pobrać na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy podatkowej.

Dodatkowo należy zauważyć, iż przedstawiony we wniosku stan faktyczny istotnie różni się od stanu faktycznego będącego podstawą przeprowadzonej kontroli i protokołu zawierającego jej wyniki. U podstaw protokołu kontroli legło założenie, że usługi są świadczone przez firmę francuską. Konsekwencją tego było zastosowanie do tak ustalonego stanu faktycznego przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy te w art. 26 ust. 1 wyraźnie przewidują, że osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Natomiast w ustawie o PIT brak przepisu, który byłby odpowiednikiem powołanego wyżej przepisu ustawy o CIT.

W konsekwencji tego nie można przyjąć, by Wnioskodawcę związanego z kontrahentem - osobą fizyczną - umową o świadczenie usług, obciążały obowiązki płatnika podatku.

Zgodnie bowiem do przepisu art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podstawowy przepis w tej materii zawarty w ustawie o PIT - art. 31 nakłada na osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, jako płatników, obowiązek obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od nich przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Przychody otrzymywane w niniejszej sprawie przez kontrahenta francuskiego wynikają z wiążącej strony umowy cywilnoprawnej, a nie z któregokolwiek ze stosunków wymienionych w przepisie art. 31,

Źródła statusu i obowiązków płatnika nie można upatrywać także w przepisie art. 41 ust. 2a ustawy o PIT, który stanowi, że płatnicy nie są obowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od należności, o których mowa w art. 29, pod warunkiem udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, prowadzącego działalność gospodarczą poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu; przepis art. 42 ust. 6 stosuje się odpowiednio. Ponieważ jest to przepis szczególny, stanowiący wyjątek, nie może być on interpretowany rozszerzające. Sprzeczne z zasadami wykładni byłoby wywodzenie z wyjątku reguły. Tym bardziej, że reguła ta nakładałaby na podmiot bardzo ważkie obowiązki. Świadczy o tym także brzmienie przepisu art. przepisu art. 8 Ordynacji podatkowej, który uzyskanie statusu płatnika uzależnia od istnienia wyraźnego przepisu prawa podatkowego powierzającego określonemu podmiotowi obliczanie i pobranie od podatnika podatku i wpłacanie go na właściwy rachunek. Z pewnością obowiązek ten nie może być domniemany, a przepisy ustawy o PIT zawierają w tym przedmiocie lukę prawną. Świadczy o tym także konstrukcja przyjęta na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która przewiduje wprost obowiązek płatnika (art. 26 ust. 1).

Wobec tego zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma podstaw do przyjęcia, iż na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika w zakresie zryczałtowanego podatku od wypłat dokonanych na rzecz francuskiego kontrahenta będącego osobą fizyczną.

Ad. 3 W ocenie Wnioskującej w przypadku przedłożenia przez francuskiego kontrahenta certyfikatu rezydencji, zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w Umowie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5). W świetle artykułu 7 ust. 1 zdanie pierwsze in principio powołanej Umowy, zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Zatem w tej sytuacji, wypłacając należności z tytułu umów pośrednictwa przy sprzedaży na rzecz francuskiego kontrahenta, Wnioskująca zwolniona będzie z obowiązku odprowadzania zryczałtowanego podatku, wynikającego z przepisu art. 29 ust. 1 Ustawy podatkowej, a francuski kontrahent prowadzący działalność gospodarczą podlegał będzie tylko i wyłącznie reżimowi podatkowemu obowiązującemu we Francji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego

• w części dotyczącej zaliczenia usług pośrednictwa w sprzedaży do „świadczeń o podobnym charakterze” wymienionych w treści art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się za nieprawidłowe,
• natomiast w pozostałej części za prawidłowe.
  
  

Zgodnie z treścią art. 3 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to

Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznajemy również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

Stosownie do treści art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

Stosownie do treści art. 29 ust 2 cyt. ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, nie znajduje jednak zastosowania art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Usługi pośrednictwa świadczone przez francuskiego kontrahenta, prowadzącego działalność gospodarczą we Francji, nieposiadającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, nie spełniają dyspozycji „świadczeń o podobnym charakterze” wymienionych w treści art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy.

Pomimo, iż w powyższym przepisie poprzez sformułowanie „świadczenia o podobnym charakterze” ustawodawca pozostawił otwarty katalog tych świadczeń, nie można jednak przyjmować, iż obejmuje on wszystkie pozostałe usługi w nim nie wymienione. Świadczenia pośrednictwa polegające na sprzedaży produktów Wnioskodawcy na rynku francuskim, niewątpliwie nie należą do usług o podobnym charakterze w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy. Podobny charakter świadczeń oznacza bowiem podobny zakres działań w ramach świadczonych usług.

W odniesieniu do powyższego, w przedmiotowej sprawie przychody francuskiego kontrahenta, nieposiadającego miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącego działalność gospodarczą we Francji, świadczącego usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów Wnioskodawcy na rynku francuskim, nie podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy.

Powyższe wynika z faktu, iż usługi pośrednictwa handlowego nie można zaliczyć do usług o podobnym charakterze do usług doradczych, prawnych, księgowych, reklamowych, badania rynku czy też pozyskiwania personelu.

W związku z tym, Wnioskodawca nie ma obowiązku potrącenia podatku u źródła od płatności na rzecz francuskiego kontrahenta ani uzyskania od niego certyfikatu rezydencji.

Zatem na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika zarówno w sytuacji, gdy francuski kontrahent przedstawi certyfikat rezydencji, jak i w przypadku, gdy francuski kontrahent certyfikatu nie przedstawi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.