INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2008 r. (data wpływu 10 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wysokości odpisów amortyzacyjnych ulepszonego środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wysokości odpisów amortyzacyjnych ulepszonego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pani pozarolniczą działalność gospodarczą w spółce jawnej. Spółka jawna w roku podatkowym 2008 r. jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Od udziału w dochodzie uzyskanym przez spółkę z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, opłaca Pani podatek dochodowy od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%.

Głównym zakresem działalności spółki jawnej jest sprzedaż detaliczna paliw silnikowych na stacji paliw.

Spółka jawna jest właścicielem naczepy - cysterny marki ELZAM, w której to naczepie są przywożone na stację paliw we własnym zakresie, nabywane w hurtowniach, paliwa silnikowe. Przedmiotowa naczepa została nabyta w dniu 13 marca 1998 roku. Jej wartość początkową ustalono na kwotę 225.000 zł., a stawkę odpisów amortyzacyjnych ustalono w wysokości 14%. Odpisy amortyzacyjne spółka jawna zalicza do kosztów uzyskania przychodów miesięcznie, w każdym miesiącu, w którym amortyzowany środek trwały jest wykorzystywany przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, iż odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodu zrównały się z wartością początkową środka trwałego, z dniem 31 grudnia 2003 r. zakończono amortyzowanie przedmiotowej naczepy. W dniu 15 października 2008 r. spółka poniosła wydatek w kwocie netto 4.308 zł 17 gr na montaż czujników przepełnieniowych w ww. naczepie - cysternie. Z uwagi na fakt, iż od daty przyjęcia do użytkowania przedmiotowych czujników niniejsza naczepa ich nie posiadała, uznano, iż wydatek w kwocie 4.308 zł 17 gr z dniem 15 października 2008 r. zwiększa wartość początkową środka trwałego, skutkiem czego wartość początkowa naczepy uległa zwiększeniu do kwoty 229.308 zł 17 gr.

Przedmiotowy wydatek został ujęty w ewidencji środków trwałych, a od zwiększonej wartości początkowej naczepy cysterny (tj. od kwoty 229.308 zł 17 gr) zostały naliczone odpisy amortyzacyjne i będą zaliczone do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2008 r. w następujących kwotach:

• za miesiąc listopad 2008 r. w kwocie 2.675 zł 26 gr,
• za miesiąc grudzień 2008 r. w kwocie 1.632 zł 91 gr.

Skutkuje to tym, iż z dniem 31 grudnia 2008 r. zakończona zostanie amortyzacja ulepszonego środka trwałego o nazwie: naczepa - cysterna Elzam.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wyliczone powyżej odpisy amortyzacyjne w łącznej kwocie 4.308 zł 17 gr od ulepszonego środka trwałego o nazwie naczepa – cysterna Elzam ma prawo strona w miesiącu listopadzie 2008 r. oraz w miesiącu grudniu 2008 r. zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonując dyspozycje zawarte w art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spółka prawidłowo zwiększyła wartość opisanego powyżej środka trwałego o kwotę 4.308 zł 17 gr, od której to wartości będą naliczone w roku podatkowym 2008 odpisy amortyzacyjne, a które to odpisy amortyzacyjne będzie można zaliczyć w roku podatkowym 2008 (w miesiącu listopadzie oraz w miesiącu grudniu 2008 r.) do kosztów uzyskania przychodu w łącznej kwocie 4.308 zł 17 gr. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje fakt, iż ze względu na sposób naliczania odpisów amortyzacyjnych, faktycznie poniesiony wydatek na ulepszenie środka trwałego w dniu 15 października 2008 r. w kwocie 4.308 zł 17 gr, jest kosztem uzyskania przychodu w całości w roku podatkowym 2008.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust.1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Stosownie do przepisu art. 22h ust. 2 podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji przed rozpoczęciem amortyzacji środka trwałego i wybraną metodę należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do treści przepisu art. 22i ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Stawki amortyzacyjne ustalone w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ww. ustawy są przyporządkowane do określonych symboli Klasyfikacji Środków Trwałych. W związku z tym aby ustalić stawkę amortyzacyjną konieczne jest określenie do jakiej grupy (podgrupy, rodzaju) Klasyfikacji Środków Trwałych środek trwały należy. Jest to konieczne dla właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej.

W myśl przepisu art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Z powyższego wynika, iż wydatki na ulepszenie nie mogą być amortyzowane samodzielnie, ale zwiększają wartość początkową środków nawet wówczas, gdy środki trwałe były już zamortyzowane.

Ze złożonego przez Panią wniosku wynika, iż w dniu 15 października 2008 r. spółka poniosła wydatek na montaż czujników przepełnieniowych w cysternie będącej w pełni zamortyzowanym środkiem trwałym. Poniesione wydatki spółka zaewidencjonowała jako ulepszenie środka trwałego.

Koszty przeprowadzonej modernizacji przekroczyły wartość 3.500 zł., podwyższono więc wartość początkową cysterny.

Wobec powyższego, od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło ulepszenie, należało rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od podwyższonej wartości początkowej środka trwałego. Amortyzację kontynuować należy do miesiąca, w którym nastąpi zrównanie sumy dokonanych już odpisów amortyzacyjnych z podwyższoną wartością środka trwałego.

Zatem, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym ulepszona naczepa-cysterna amortyzowana będzie przez miesiące listopad i grudzień 2008 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.