INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17.11.2008 r. (data wpływu 21.11.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości abonamentu przyznanego jako prawo do korzystania z bezpłatnych świadczeń medycznych, opłacanego przez pracodawcę na rzecz pracownika i członków jego rodziny oraz wynikających z tego faktu obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.11.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości abonamentu przyznanego jako prawo do korzystania z bezpłatnych świadczeń medycznych, opłacanego przez pracodawcę na rzecz pracownika i członków jego rodziny oraz wynikających z tego faktu obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

B Polska Sp. z o.o. („Spółka”) zatrudnia pracownika. Spółka przyznała jednemu z pracowników, jako dodatek do wynagrodzenia, prawo do korzystania przez niego oraz członków jego rodziny z nieodpłatnych świadczeń medycznych. W tym celu zawarta została umowa z prywatną przychodnią medyczną, w której to został wykupiony abonament na usługi medyczne, tzw. karta rodzinna uprawniająca pracownika i członków jego rodziny do bezpłatnych świadczeń. W umowie podana jest tylko miesięczna wartość tego abonamentu. Świadczenie to ponoszone jest przez Spółkę dobrowolnie. Celem przyznania niniejszego świadczenia pracownikowi jest zapewnienie mu dobrych warunków zatrudnienia, a w konsekwencji zwiększenie jego identyfikacji z firmą i motywacji do pracy.

Spółka dolicza wysokość tego abonamentu medycznego (tzw. karty rodzinnej) do przychodu pracownika opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka zobowiązana jest do obliczenia, pobrania i zapłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu pracownika, z tytułu przyznanego abonamentu na korzystnie z bezpłatnych świadczeń medycznych (wartość tzw. karty rodzinnej), przyznanego pracownikowi, a z którego może korzystać również członek jego rodziny ...

Zdaniem Wnioskodawcy

Zdaniem Spółki wartość abonamentu medycznego jako prawo do korzystania z bezpłatnych świadczeń medycznych, który został przyznany pracownikowi, a z którego może korzystać również członek jego rodziny stanowi przychód do opodatkowania ze stosunku pracy w całości dla pracownika.

W konsekwencji Spółka zobowiązana jest do doliczenia całej wartości abonamentu na świadczenia medyczne (wartość tzw. karty rodzinnej) do przychodu pracownika ze stosunku pracy, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń. W naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zatem o przychodzie podlegającym opodatkowaniu, możemy mówić jedynie wtedy gdy znana jest jego wartość. Zapisy powyższej umowy z przychodnią medyczną nie pozwalają ustalić wartości świadczenia przypadającego na członka rodziny. W konsekwencji nie można ustalić przychodu członka rodziny. Natomiast na podstawie umowy możliwe jest przyporządkowanie całej wartości świadczenia medycznego pracownikowi. Zgodnie z art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju, wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaje, dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Spółka jako zakład pracy, jest zobowiązana jako płatnik obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskają od Spółki przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy — wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W konsekwencji każde świadczenie otrzymywane przez pracownika od pracodawcy stanowi przychód ze stosunku pracy. Przychodem tym jest więc także nieodpłatne świadczenie w postaci umożliwienia nieodpłatnego korzystania ze świadczeń medycznych zakupionych przez Spółkę dla pracownika oraz członków jego rodziny w ramach wykupionego abonamentu. Fakt, że jest to abonament na kartę rodzinną z którego może korzystać członek rodziny pracownika nie ma w tym przypadku znaczenia. W umowie podana jest tylko całkowita wartość tzw. karty rodzinnej. Umowa nie wskazuje jaka wartość świadczenia medycznego przypada na pracownika, a jaka na członka rodziny. Ponadto przychodnia medyczna nie przekazuje Spółce żadnych imiennych rozliczeń dotyczących usług, z których w danym okresie skorzystał pracownik, a z których członek rodziny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.