TERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14.11.2008r. (data wpływu 17.11.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.11.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Pracownicy Spółki w związku z wykonywaniem czynności służbowych ponoszą różnego rodzaju wydatki, opłacając je ze środków uzyskanych od Spółki w ramach udzielonych im zaliczek bądź ze środków własnych. Wydatki te ponoszone są zarówno podczas podróży służbowych, jak i w związku z załatwianiem różnego rodzaju spraw związanych ściśle z działalnością Spółki w miejscowości, w której znajduje się jej siedziba. Do wyżej wymienionych wydatków należą w szczególności opłaty za przejazdy komunikacją miejską, podmiejską i dalekobieżna, opłaty za parkowanie w płatnych strefach miejskich i na odpłatnych parkingach miejskich i prywatnych. Wydatki te często dokumentowane są biletami na okaziciela, paragonami fiskalnymi, w tym paragonami dokumentującymi zakup miejskich kart parkingowych, kwitami parkingowymi, w tym drukowanymi automatycznie z parkomatów. Wymienione dowody poniesienia wydatków w wielu przypadkach nie spełniają wszystkich wymogów stawianych dokumentom równoważnym fakturom, określonym w § 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, np. w przypadku biletów nie zawierają one często numeru NIP sprzedawcy oraz dokumentują przejazdy na odległości mniejsze niż 50 km. Każdy z opisanych dokumentów zawiera jednak nazwę sprzedawcy i jego adres, wartość usługi, datę jej świadczenia (za wyjątkiem biletów komunikacji, które mogą zawierać jedynie nazwę podmiotu świadczącego usługę komunikacyjną). Ponoszone wydatki rozliczane są przez pracowników na podstawie oryginałów w/w dokumentów. Powyższe starowi warunek zwrotu poniesionych przez pracownika ze środków własnych wydatków albo rozliczenia pobranej zaliczki, jak również ujęcia tych wydatków w księgach rachunkowych Spółki. Cel poniesienia przedmiotowych wydatków i ich związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością wynika z opisu znajdującego się na druku rozliczenia bądź z opisu zamieszczonego na odwrocie poszczególnych dokumentów źródłowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane w stanie faktycznym wydatki, ponoszone przez pracowników Spółki, związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością, tj. poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, biorąc pod uwagę sposób ich udokumentowania.

Zdaniem Spółki aby wydatki ponoszone przez podatnika mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki określone w art. 15 ust. 1 updop, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. W sytuacjach, w których zasadą jest dokumentowanie przez sprzedawcę świadczonych usług dokumentami wymienionymi w opisie stanu faktycznego, dokumenty te, właściwie opisane i powiązane poprzez ten opis z działalnością Spółki, stanowią wystarczający dowód poniesienia wydatku, który będzie w takim przypadku mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów. W związku z powyższym zdaniem Spółki wydatki takie, ponoszone przez jej pracowników w związku z czynnościami służbowymi, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów także wówczas, jeśli są udokumentowane w sposób opisany wyżej i ujęte w jej księgach rachunkowych.

Na tle przedstawionych stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z tym, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest przepisów dotyczących udokumentowania wydatków. Pośrednio kwestię tą reguluje art. 9 ust. 1 ww. ustawy, który zobowiązuje podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Ustawodawca nie narzuca żadnych technicznych rozwiązań, co do sposobu dokumentowania transakcji w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, podkreśla natomiast, że prowadzona ewidencja rachunkowa ma zapewnić określenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania oraz wysokości należnego podatku za dany rok podatkowy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu wynika, iż pracownicy Spółki w związku z wykonywaną pracą ponoszą wydatki podczas podróży służbowych jak i w związku z załatwianiem spraw związanych z działalnością Spółki w miejscowości, w której jest jej siedziba.

Powyższe wydatki są później zwracane przez Spółkę pracownikom na podstawie oryginałów tych dokumentów.

Odnośnie podróży służbowych to przepisy podatkowe nie definiują tego pojęcia. Należy ono do zakresu prawa pracy – art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) – zgodnie z którym podróżą służbową pracownika jest wyjazd poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub stałe miejsce świadczenia pracy wynikające z zawartej umowy o pracę, w celu wykonywania zadań służbowych.

Jak wynika z treści przepisu art. 775 § 2 ww. kodeksu pracownikom z tytułu odbywanej podróży służbowej przysługuje zwrot kosztów z tytułu:

1. przejazdów,
2. noclegów,
3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
4. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Wysokość zwrotu kosztów przejazdu zależy od rodzaju środka transportu jakim podróżuje pracownik i obejmuje cenę biletu określonego środka transportu.

Pracodawca może więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki zwrócone pracownikom w wysokości ceny biletu określonego przez pracodawcę środka transportu, właściwego do odbycia podróży służbowej. Natomiast kwotę tę należy wykazać na dowodzie wewnętrznym zwanym rozliczeniem podróży służbowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, iż wydatki te często dokumentowane są biletami na okaziciela, paragonami fiskalnymi, w tym paragonami dokumentującymi zakup miejskich kart parkingowych, kwitami parkingowymi, w tym drukowanymi automatycznie z parkomatów.

Wnioskodawca stwierdził, iż wydatki poniesione na zakup przedmiotowych biletów zapłatę za parking są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością i występuje związek przyczynowo – skutkowy między poniesionymi kosztami na ich zakup a osiągnięciem przychodów. Reasumując, wydatki związane z zakupem przedmiotowych biletów i zapłatą za parkingi Wnioskodawca może uznać jako koszt uzyskania przychodu, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a także zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.