INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sądu, przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych biegłym zryczałtowanym podatkiem dochodowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych biegłym zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Sąd), w określonych typach spraw, w których wymagana jest specjalistyczna wiedza, powołuje biegłych w celu wydania przez nich opinii na dany temat. Na mocy rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. biegłym za wykonaną pracę tj. za wydaną w konkretnej sprawie opinię przysługuje wynagrodzenie oraz zwrot poniesionych wydatków. Wielokrotnie wynagrodzenie za jedną opinię nie przekracza kwoty 200 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sąd jako płatnik ma prawo do naliczenia ryczałtowego podatku dochodowego w wysokości 18% bez zastosowania kosztów uzyskania przychodów od każdej nieprzekraczającej 200 zł należności biegłego, nawet wówczas gdy dany biegły w konkretnym miesiącu otrzyma od sądu kilka należności (za opinie w różnych sprawach lub w tej samej sprawie, ale dotyczące różnych obwinionych), które w sumie przekroczą graniczną kwotę ryczałtu...

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on zobowiązany jako płatnik do naliczenia ryczałtowego podatku dochodowego w wysokości 18% bez zastosowania kosztów uzyskania przychodów od każdej nieprzekraczającej 200 zł należności biegłego nawet wówczas gdy dany biegły, w konkretnym miesiącu otrzyma od sądu kilka należności, które w sumie przekroczą graniczną kwotę ryczałtu, gdyż każde z wynagrodzeń należy potraktować jako uzyskane przez biegłego z innego tytułu prawnego (każde przecież dotyczy innej sprawy albo też dotyczy tej samej sprawy ale opinia dotyczy innego obwinionego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46, poz. 254 ze zm.) określa podstawę oraz sposób obliczenia wynagrodzenia biegłych sądowych.

Stosownie natomiast do art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy powoduje, iż na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki. Zgodnie z tym przepisem, od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu. Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu. Płatnik przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła do urzędu deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca podał, że dokonuje wypłat należności na rzecz biegłych sądowych. Przedmiotowe należności ustalone są na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. Wartość tych należności wielokrotnie nie przekracza kwoty 200 zł w odniesieniu do konkretnego biegłego. Występują jednak sytuacje, w których suma należna biegłemu przekroczy kwotę 200 zł w miesiącu, z uwagi na to, iż biegły wydaje opinię w różnych sprawach lub w tej samej sprawie ale w zakresie różnych obwinionych.

Analiza normy wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy wykazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce gdy:

• suma należności określona w umowie lub umowach z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł oraz

• umowa lub umowy zawarte są z osobą niebędącą pracownikiem płatnika.

W kontekście przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oznacza to, iż nie zaistnieje opodatkowanie należności wypłacanych biegłym według reżimu unormowanego w analizowanym przepisie, w przypadku gdy ich suma – w odniesieniu do konkretnego biegłego – przekroczy 200 zł miesięcznie. Podstawą uzyskania przychodu (wynagrodzenia) dla biegłego jest bowiem każdorazowo ten sam tytuł, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy i sumowanie należności winno odnosić się wyłącznie względem tegoż. Okoliczność opiniowania przez biegłego różnych spraw lub też w zakresie różnych obwinionych pozostaje bez wpływu na wypełnienie bądź nie kryterium wskazanego w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy. Ponadto, istotnym jest wskazać, iż ww. regulacja znajdzie zastosowanie jedynie w sytuacji kiedy ze zlecenia (zleceń) przez Wnioskodawcę biegłym wykonania przez nich określonych czynności wynika należność za miesiąc w kwocie nie przekraczającej 200 zł.

W konsekwencji, w przypadku kiedy zsumowane należności zindywidualizowanego biegłego przekroczą 200 zł miesięcznie, wówczas Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany będzie pobrać zaliczkę na podatek według zasad określonych w art. 41 ust. 1 ustawy. Analogicznie należy postąpić gdy ze zlecenia nie wynika należność za miesiąc w kwocie mieszczącej się w ustawowym limicie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.