INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19.11.2008 r. (data wpływu 24.11.2008 r.) w sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sukcesji podatkowej przy łączeniu przez przejęcie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.11.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sukcesji podatkowej przy łączeniu przez przejęcie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 26.09.2008 r. doszło do przejęcia spółki S Sp. z o.o. (zwana dalej „Spółką przejmowaną” lub „S”) przez B S.A. (zwana dalej Spółka, przejmującą” lub „B”). Przejęcie nastąpiło w drodze przeniesienia całego majątku S na B i zostało dokonane na podstawie przepisów art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu Spółek Handlowych (ustawa z dnia 15 września 2000 r., tj. Dz.U. z 2000 r., Nr 94, poz. 1037 ze zm., dalej: KSH), czyli jako łączenie przez przejęcie.

Zgodnie z wymogami przewidzianym w ustawie o rachunkowości (ustawa z dnia 29 września 1994 r., tj. Dz.U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 ze zm.) przejęcie S wiązało się z koniecznością zamknięcia jej ksiąg rachunkowych na dzień 25.09.2008 . W konsekwencji, zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w tym samym dniu zakończeniu uległ rok podatkowy S.

Zarówno S, jak i B uprzednio informowały swoich kontrahentów o planowanym połączeniu, w wyniku którego S miała zostać przejęta przez B. Jednocześnie Spółki informowały podmioty dokonujące dostaw towarów lub świadczenia usług na ich rzecz, że po dniu przejęcia wszystkie faktury powinny być wystawiane na B jako nabywcę, a nie na S, gdyż po dniu przejęcia S przestanie istnieć jako odrębny podmiot.

Począwszy od dnia 26.09.2008r. do B nadal spływają faktury kosztowe dotyczące działalności gospodarczej prowadzonej przez S przed przejęciem

• wystawione przed datą przejęcia (tj. do 25.09.2008r), na których S jest wskazana jako nabywca,
• wystawione po dacie przejęcia, na których B jest wskazana jako nabywca,

• wystawione po dacie przejęcia, na których — mimo uprzednich próśb obu Spółek — S jest nadal wskazana jako nabywca towarów lub usług,

• przykładowo, dotyczy to faktur wystawionych na S jako na nabywcę już w październiku 2008 r za koszty pośrednie, np. koszty mediów (energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych itp. ) wykorzystywanych przez zakład należący do S w miesiącu wrześniu 2008 r. (faktury zwykle dotyczą całego miesiąca, a więc okresu, kiedy S był jeszcze odrębnym podmiotem, jak i okresu już po przejęciu).
  
  

W związku z powyższym Spółka wniosła o potwierdzenie, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone numerem 2),

że B - jako następca prawny S - ma prawo do zaliczenia kosztów wynikających z faktur zakupowych otrzymanych po dacie przejęcia do swoich kosztów uzyskania przychodów (przy czym dotyczy to zarówno faktur wystawionych na S przed datą przejęcia, ale otrzymanych po dacie zamknięcia ksiąg S, jak również faktur wystawionych już po dacie przejęcia a dotyczących działalności S do dnia przejęcia).

Stanowisko wnioskodawcy, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

B - jako następca prawny S - ma prawo do zaliczenia kosztów wynikających z faktur zakupowych otrzymanych po dacie przejęcia do swoich kosztów uzyskania przychodów (przy czym dotyczy to zarówno faktur wystawionych na S przed datą przejęcia, ale otrzymanych po dacie zamknięcia ksiąg S, jak również faktur wystawionych już po dacie przejęcia a dotyczących działalności S do dnia przejęcia).

W wyniku przejęcia S przez B, zgodnie z zasadami rachunkowości, księgi rachunkowe S zostały zamknięte na dzień przejęcia, tj. na dzień 25 września 2008 r., co zgodnie z art. 8 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) spowodowało zakończenie w tym dniu roku podatkowego S. Okoliczność wystąpienia końca roku podatkowego, zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy, wiąże się z obowiązkiem złożenia zeznania rocznego o wysokości osiągniętego dochodu przez S, w terminie 3 miesięcy od zakończenia jej roku podatkowego. Jednocześnie na podstawie ogólnych zasad następstwa prawnego wyrażonych w art. 93 § 2 w zw. z art. 93 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w imieniu S zeznanie roczne za okres do dnia przejęcia zostanie złożone przez B.

W wyniku przejęcia B, zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, wstąpiła w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki S. Ustawodawca nie definiuje pojęcia „praw i obowiązków” podatkowych będących przedmiotem sukcesji. Wobec tego zasadnym wydaje się przyjęcie, że przedmiotem sukcesji są wszelkie skonkretyzowane prawa i obowiązki podatkowe. Zwrot „wstępuje we wszystkie” oznacza, że następca prawny wstępuje w ogół praw i obowiązków poprzednika prawnego, chyba, że przepis szczegółowy stanowi inaczej.

Należy przyjąć, że z punktu widzenia reguł generalnej sukcesji podatkowej, konstrukcja podatku dochodowego od osób prawnych powinna być postrzegana jako obowiązek zadeklarowania przychodów i jednoczesne uprawnienie do wykazywania kosztów podatkowych osiągniętych przez podatnika w danym roku podatkowym.

W przypadku faktur wystawionych na S przed przejęciem, ale otrzymanych po zamknięciu ksiąg, S nie mogła dokonać ich zarachowania, a więc nie mogła zaliczyć ich do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w odniesieniu do faktur dotyczących działalności S wystawionych już po przejęciu — nabywcą była już B (jako strona umów pierwotnie zawartych przez S), tak więc ich ujęcie w kosztach podatkowych S nie było możliwe.

Koszty, których dotyczy zapytanie, spełniają przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów i nie są zakwalifikowane jako wydatki nie uznawane za koszty. Zatem B, jako sukcesor praw i obowiązków Spółki przejętej, ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tych wydatków, które mogłyby być uznane za koszt uzyskania przychodów przez S, a do tych kosztów nie zostały zaliczone w wyniku przejęcia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.