INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 08.12.2008 r. (data wpływu 10.12.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.12.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od 04.12.2008 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą – biuro porad prawnych. W ramach tej działalności nie zajmuje się doradztwem, a jedynie działalnością prawniczą. Nie jest notariuszem, adwokatem ani radcą prawnym.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie przewiduje, aby wartość sprzedanych przez Niego usług przekroczyła, w proporcji do okresu prowadzonej działalności kwotę równoważną 10.000 euro.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT określonego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy

Lex generalis zawarte w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącza od zwolnienia z art. 113 ust. 1 i 9 podatników świadczących „usługi prawnicze”.

Jednak na podstawie art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25.05.2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95 poz. 798). W załączniku do tegoż rozporządzenia, pod poz. 38 zostały umieszczone „Usługi prawnicze świadczone przez notariuszy, adwokatów i radców prawnych” i jest to jedyna wzmianka o usługach prawniczych w tym dokumencie.

Z powyższego wynika, iż skoro Wnioskodawca nie jest notariuszem, adwokatem ani radcą prawnym, to nie świadczy usług prawniczych w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, więc może skorzystać ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 i 9 tej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl zaś art. 113 ust. 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosowanie natomiast do ust. 9 powołanego powyżej artykułu podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż od 04.12.2008 r. wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą – biuro porad prawnych. W ramach tej działalności nie zajmuje się doradztwem, lecz działalnością prawniczą. Nie jest notariuszem, adwokatem ani radcą prawnym.

Zauważyć należy, iż na mocy art. 113 ust. 13 pkt 2 cyt. ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

W oparciu o delegację ustawową (zawartą w art. 113 ust. 14 ww. ustawy o VAT), Minister Finansów w dniu 25.05.2005 r. wydał rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95 poz. 798 ze zm.). W załączniku do tegoż rozporządzenia wymienione zostały towary i usługi, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. I tak pod poz. 38 ww. załącznika do rozporządzenia wymienione są usługi prawnicze świadczone przez notariuszy, adwokatów i radców prawnych.

Przedstawiony stan faktyczny w konfrontacji z powołanymi powyżej przepisami prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, iż w momencie rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. 04.12.2008 r., Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w cytowanym art. 113 ust. 9 ustawy o VAT. A zatem Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozliczania podatku od pierwszego dnia prowadzenia działalności. Zauważyć należy także, że skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Proporcję ustala się w oparciu o liczbę dni pozostających do końca roku – wg wyliczenia:

<(limit obrotu na dany rok : liczba dni w roku) x liczba dni do końca roku od dnia dokonania pierwszej sprzedaży>.

Jako datę pierwszej sprzedaży należy przyjąć datę powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży towaru bądź świadczenia usługi, a nie datę rejestracji działalności czy dokonania pierwszych zakupów.

Uwzględnienia wymaga również treść przepisu art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Zaznaczyć należy jednocześnie, iż stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, jednak w oparciu o inny stan prawny niż przedstawiony we wniosku. W złożonym wniosku powołany został art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, lecz w brzmieniu nieobowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia. Art. 113 ust. 1 ww. ustawy zmieniony został bowiem przez art. 1 pkt 14 lit. a) ustawy z dnia 19 września 2007 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 192 poz. 1382) zmieniającej ustawę o VAT z dniem 01.01.2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.