INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2008 r. (data wpływu 28 listopada 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2009 r. (data wpływu: 16 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości gruntowej. Pismem z dnia 12 lutego 2009 r. uzupełniono wniosek o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada w ewidencji środków trwałych nieruchomość gruntową stanowiącą zespół parkowy zabudowany i zamieszkały budynkiem mieszkalnym i gospodarczym (od 1951 r.) na działce nr … o powierzchni 8,51 ha:

• grunty orne IVa – 0,27 ha,
• użytki rolne zabudowane – 0,11 ha,
• sad – 0,16 ha,
• grunty zakrzewione – 0,38 ha,
• grunty pod stawami – 0,66 ha,
• łąki trwałe – 2,09,
• rowy – 0,19 ha,
• lasy – 4,65.

Wnioskodawca zamierza sprzedać wyżej wymienioną nieruchomość.

W piśmie uzupełniającym z dnia 12 lutego 2009 r. Spółdzielnia oświadczyła, iż na nieruchomość gruntową stanowiącą zespół parkowy zamieszkały i zabudowany budynkiem mieszkalnym i gospodarczym na działce (...) o powierzchni 8,51 ha nie były ponoszone żadne koszty na ulepszenie i modernizację tej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca przy sprzedaży może skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, gdy podatnik prowadzący działalność gospodarczą sprzedaje grunt łącznie ze znajdującym się na nim budynkiem mieszkalnym, który jest środkiem trwałym firmy, to z podstawy opodatkowania budynku nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy o VAT). Oznacza to, że sprzedawany grunt przyjmuje stawkę VAT w takiej wysokości z jaką sprzedawany jest budynek. W opisanym przypadku sprzedaży podlega budynek mieszkalny i gospodarczy używany w rozumieniu ustawy o podatku VAT (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

Zdaniem Spółdzielni przedmiotowa transakcja powinna być zwolniona od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 7a warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., dostawa budynków mieszkalnych mogła korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a pozostałych budynków i budowli ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwolniona od podatku była dostawa obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkałe po raz pierwszy, zwolnienie nie dotyczyło części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwolniona od podatku była dostawa towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczyło również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W myśl art. 43 ust. 2 pkt 1 za towary używane uznawało się:

1. budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat;
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Zgodnie z 43 ust. 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosowało się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów. Zatem co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są sprzedawane budynki, budowle lub ich części na nim posadowione.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółdzielnia zamierza sprzedać nieruchomość gruntową stanowiącą zespół parkowy zabudowany budynkiem mieszkalnym i gospodarczym. Wnioskodawca oświadczył, iż budynki: mieszkalny i gospodarczy są towarami używanymi. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca posiada w ewidencji środków trwałych od roku 1951 i nie ponosił nakładów na ulepszenie, bądź modernizację.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż zbycie nieruchomości czyli gruntu zabudowanego budynkiem mieszkalnym i gospodarczym, będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy w związku z art. 29 ust. 5 ustawy.

Należy jednak wskazać, iż w przypadku, gdy przedmiotowa transakcja nastąpiła przed 31 grudnia 2008 r., to korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (budynek mieszkalny) i pkt 2 (budynek gospodarczy). Również w tej sytuacji zastosowanie miał art. 29 ust. 5 ustawy i z podstawy opodatkowania nie wyodrębniało się wartości gruntu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia przedmiotowej transakcji od podatku VAT uznaje się zatem za prawidłowe, inna jest tylko podstawa prawna do zastosowania tego zwolnienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.