INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18.12.2008 r. (data wpływu 22.12.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne, cateringowe oraz artykuły spożywcze na potrzeby realizowanych sesji zdjęciowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.12.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne, cateringowe oraz artykuły spożywcze na potrzeby realizowanych sesji zdjęciowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. jest wydawcą czasopism zaklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) do grupowania „Gazety, dzienniki i czasopisma, ukazujące się rzadziej niż cztery razy w tygodniu” (PKWiU 22,131).

W trakcie tworzenia kolejnych numerów czasopism Spółka organizuje sesje zdjęciowe. W czasie tych sesji zapewniane jest ekipie zdjęciowej wyżywienie, które jest konieczne ze względu na kilkugodzinny, a czasem nawet całodniowy czas trwania sesji zdjęciowych. Dokumentami potwierdzającymi zakup wyżywienia są faktury VAT na zakup usług gastronomicznych, cateringowych oraz artykułów spożywczych (żywność i napoje).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie do nabywanych usług gastronomicznych, cateringowych oraz artykułów spożywczych (żywność i napoje) na potrzeby realizowanych sesji zdjęciowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1

Zdaniem Spółki zakup usług gastronomicznych bądź cateringowych w związku z prowadzonymi sesjami zdjęciowymi nie ma charakteru kosztów reprezentacji wymienionych w art. 16 ust.1 pkt 28 jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W ustawie podatkowej pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane. Zgodnie z definicją zawartą Słowniku języka polskiego pod redakcją profesora reprezentacja to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Na gruncie funkcjonowania firmy reprezentacja może polegać ma wystroju firmy, na okazałym, wytwornym czy wystawnym sposobie podejmowania interesantów, bądź kontrahentów itp. Odnosząc ponoszone przez Spółkę koszty nie spełniają one definicji reprezentacji i związane są prowadzoną przez nią działalnością (tworzeniem nowego czasopisma). Wnioskodawca nadmienia, iż zapewnienie przez Spółkę ekipie zdjęciowej wyżywienia jest konieczne ze względu ma kilkugodzinny, a czasem nawet całodniowy czas trwania sesji zdjęciowych. Konsekwencją braku zapewnienia posiłku osobom uczestniczącym w sesjach zdjęciowych byłoby wydłużenie okresu realizacji sesji, niektórzy uczestnicy mogliby odwołać swoje uczestnictwo w sesjach, co z kolei spowodowałoby niemożliwość terminowego zamieszczenia materiałów z sesji w magazynach wydawanych przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

W stanie faktycznym opisanym we wniosku Spółka „B.” „P.” Polska Sp. z o.o. będąca wydawcą czasopism, w trakcie tworzenia kolejnych numerów gazet organizuje sesje zdjęciowe.

W czasie tych sesji zapewniane jest ekipie zdjęciowej wyżywienie, które jest konieczne ze względu na kilkugodzinny, a czasem nawet całodniowy czas trwania sesji zdjęciowych. Dokumentami potwierdzającymi zakup wyżywienia są faktury VAT na zakup usług gastronomicznych, cateringowych oraz artykułów spożywczych (żywność i napoje).

Należy podkreślić, iż na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy, zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. „Słownik języka polskiego” pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest m.in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów i opinii publicznej oraz ułatwienie zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Dobre reprezentowanie, wywołujące korzystne postrzeganie przedsiębiorcy przez podmioty zewnętrzne, może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach. Przywołana powyżej definicja reprezentacji akcentuje okazałość i wytworność, jako środki, do wywołania jak najlepszego wrażenia potencjalnego klienta czy kontrahenta.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Z uwagi na powyższe, w oparciu o przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na zakup usług gastronomicznych, cateringowych oraz artykułów spożywczych na potrzeby organizowanych przez Spółkę sesji zdjęciowych nie mają charakteru reprezentacyjnego.

Zatem, przy spełnieniu wymogów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne, cateringowe oraz artykuły spożywcze na potrzeby realizowanych sesji zdjęciowych należy uznać za prawidłowe.

Należy przy tym podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na Podatniku, bo to on wywodzi ze zdarzenia skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Podatnik musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i pozostający w związku z przychodem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.