Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1220/12-2/MM
z 31 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2012r. (data wpływu 6 grudnia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług lektorskich związanych z nagraniem reklamy – jest nieprawidłowe;
• zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla pozostałych usług lektorskich – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług lektorskich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest z wykształcenia aktorem — w 1984 r. zdobył dyplom ukończenia Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i uzyskał tytuł magistra sztuki. W tej chwili wykonuje usługi wg PKD 90.03.Z Artystyczna i literacka działalność twórcza polegające między innymi na użyczaniu swojego głosu (interpretacji tekstu aktorskiego) do filmów reklamowych, reklam radiowych, w dubbingu, w Radiu, w wydawnictwach edukacyjnych i audiobookach. Podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych i jest płatnikiem podatku VAT.

Swoją działalność gospodarczą rozpoczął 2 października 2012 roku i na jej początku wystawiał za swoje usługi faktury z 23% wysokością owego podatku. Jednak niektórzy klienci Zainteresowanego, wskazując na poniżej zacytowany art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku VAT zaczęli kwestionować przyjętą przez Zainteresowanego praktykę. Wskazali mu też indywidualną interpretację podatkową wydaną przez Izbę Skarbową na prośbę innego przedsiębiorcy, znajdującego się w podobnej sytuacji; a świadczącego identyczne usługi. W związku z powyższym, Wnioskodawca dokonał korekt już wystawionych faktur, stosując dwie stawki — w wypadku reklamy 8%, a zwolnienie w wypadku dubbingu i innych wykonań stricte artystycznych i wyraźnie sygnowanych nazwiskiem wykonawcy.

Jednak celem uniknięcia ryzyka podatkowego związanego z zastosowaniem nieprawidłowej stawki VAT na świadczone usługi Wnioskodawca postanawia potwierdzić odmienny od dotychczas stosowanego sposób interpretacji opodatkowania VAT świadczonych przez siebie usług przy wykorzystaniu możliwości jakie daje art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Wnioskodawca, jako twórca i artysta-wykonawca świadczący usługi w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, zawiera umowy bezpośrednio z producentami i zleceniodawcami, we własnym imieniu i wyłącznie w zakresie własnego udziału w określonych przedsięwzięciach. Po wykonaniu usługi wystawiane są faktury VAT zgodnie z obowiązującą stawką podatku od towarów i usług. Przeniesienie wszelkich praw autorskich oraz praw do artystycznego wykonania, o których mowa w złożonym wniosku, ma miejsce na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. oprawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
   
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawic autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie łub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Do wystawianych faktur VAT przed wykonaniem usługi podpisywane są umowy o wykonanie usługi z przeniesieniem praw autorskich w całości lub na określony czas. Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Jeśli chodzi o usługi użyczania głosu do filmów normą jest przedstawianie na końcu filmu artystów, którzy użyczyli swoich głosów odpowiednim postaciom. W przypadku usługi użyczania głosu do reklam takiego zwyczaju nie ma. Taką informację można odnaleźć w studiu nagrań lub u właściciela reklamy, lecz nie jest ona publicznie podana w telewizji, radiu, czy na plakatach reklamowych lub innych materiałach promocyjnych zleceniodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest zastosowanie zwolnionej stawki podatku od towarów i usług zarówno dla usług użyczenia głosu do dzieł stricte artystycznych, jak i do reklam bez względu na okres przeniesienia praw autorskich?
   
2. Czy ma znaczenie dla takiego stanowiska fakt, że od działalności artystycznej związanej z reklamą nie stosuje się w Polsce tantiem, a w stosunku do pozostałych pól tej działalności tak?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z definicją art. 8 ust. 2 cyt. ustawy prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu jest on artystą bez względu na okres przeniesienia praw autorskich i formy podania jego udziału w filmach i reklamach. Brak upublicznienia nazwiska autora użyczającego głosu do reklamy jest praktyką zwyczajową. Istnieją jednak możliwości uzyskania tej informacji, jak również podpisywana jest umowa o prawa autorskie dla wykonania usługi użyczenia głosu w reklamie.

Zatem nie jest istotne publiczne podanie do wiadomości autorstwa artysty użyczającego głosu w filmie lub reklamie do uznania go w myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 za indywidualnego twórcę i artystę wykonawcę, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów, a tym samym do zastosowania zwolnionej stawki podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest również istotne dla zastosowania zwolnionej stawki podatku od towarów i usług to czy przeniesienie praw autorskich jest czasowe czy trwałe. Podpisane umowy i wystawione faktury zawierają wynagrodzenia za usługi artystyczne w wysokości odpowiedniej ich wartości, tzn. temu czy prawa autorskie artysta przekazuje bezterminowo czy też na określony czas. Oczywistą jest rzeczą, iż honorarium za przekazanie praw autorskich bezterminowo jest zwykle wynagradzane wyżej, niż przekazanie praw autorskich na określony czas. Zatem fakt okresu, na jaki artysta przekazał prawa autorskie jest najczęściej odzwierciedlone zdaniem Wnioskodawcy w wysokości honorarium, a nie w zastosowanej stawce podatku od towarów i usług.

Reasumując zdaniem Zainteresowanego wszystkie świadczone przez Niego osobiście usługi artystyczne - zarówno usługi użyczenia głosu w reklamach, jak i w filmach bez względu na okres przeniesienia praw autorskich do tych usług i faktu „nierówności tantiemowej” winny podlegać zwolnionej stawce podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług lektorskich związanych z nagraniem reklamy;
  
• prawidłowe – w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla pozostałych usług lektorskich.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
   
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (…).
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
   
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy o VAT, w poz. 181 ustawodawca wymienił usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty, tj. podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest z wykształcenia aktorem. W chwili obecnej wykonuje usługi polegające między innymi na użyczaniu swojego głosu do filmów reklamowych, reklam radiowych, w dubbingu, w Teatrze Polskiego Radia, w wydawnictwach edukacyjnych i audiobookach. Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Swoją działalność gospodarczą rozpoczął 2 października 2012 roku i na jej początku wystawiał za swoje usługi faktury z 23% wysokością owego podatku. Jednak niektórzy klienci Zainteresowanego zaczęli kwestionować przyjętą przez niego praktykę. W związku z powyższym, Wnioskodawca dokonał korekt już wystawionych faktur, stosując dwie stawki — w wypadku reklamy 8%, a zwolnienie w wypadku dubbingu i innych wykonań stricte artystycznych i wyraźnie sygnowanych nazwiskiem wykonawcy.

Do wystawianych faktur VAT przed wykonaniem usługi podpisywane są umowy o wykonanie usługi z przeniesieniem praw autorskich w całości lub na określony czas. Jeśli chodzi o usługi użyczania głosu do filmów normą jest przedstawianie na końcu filmu artystów, którzy użyczyli swoich głosów odpowiednim postaciom. W przypadku usługi użyczania głosu do reklam takiego zwyczaju nie ma. Taką informację można odnaleźć w studiu nagrań lub u właściciela reklamy, lecz nie jest ona publicznie podana w telewizji, radiu, czy na plakatach reklamowych lub innych materiałach promocyjnych zleceniodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy ograniczają się do zastosowania właściwej stawki podatku VAT na świadczone przez siebie usługi użyczania głosu w reklamach i dziełach artystycznych.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć „kultura” i „usługa kulturalna”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT posłużyć się należy wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć. Tym samym wskazać należy, iż kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”, zaś usługa to „pomoc okazana komuś”, „działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi”. Natomiast określenie kulturalny oznacza „odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik”.

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” – do której odwołuje się ustawodawca w treści w ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m. in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe) - art. 1 ust. 2 pkt 7-9 ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje – na podstawie art. 85 ust. 1 ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ustawy artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego Wnioskodawca jest lektorem, a więc niewątpliwie działania jego są artystycznymi wykonaniami w rozumieniu powołanego wyżej art. 85 ust. 2 ustawy, bowiem w sposób twórczy przyczyniają się do powstania wykonania. Zatem Zainteresowany świadcząc usługi jako lektor występuje jako twórca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które wynagradzane będzie w formie honorariów. Dlatego w tym zakresie, w którym Wnioskodawca występuje jako twórca i otrzymuje z tego tytułu honorarium korzysta ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Zatem usługi polegające na użyczeniu głosu w filmach, Teatrze Polskiego Radia, wydawnictwach edukacyjnych itp.(z wyłączeniem jednakże usług użyczenia głosu w filmach reklamowych oraz reklamach radiowych o czym niżej) korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie usług lektorskich (z wyłączeniem tworzenia reklam) należało uznać za prawidłowe.

Odmiennie rzecz wygląda w przypadku usług użyczenia głosu w reklamach telewizyjnych oraz radiowych. Jak wskazano wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT ma charakter przedmiotowo – podmiotowy, tzn. znajdzie zastosowanie wówczas, gdy oba warunki są spełnione łącznie tj. po pierwsze – jest to rodzaj świadczonej usługi (usługa kulturalna), a po drugie – podmiot, który tę usługę świadczy musi być twórcą lub artystą wykonawcą. Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym należy uznać za wypełnioną przesłankę podmiotową art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Zatem należy przeanalizować czy świadczone przez Niego usługi polegające na użyczaniu głosu dla nagrania reklam telewizyjnych oraz radiowych można uznać za usługi kulturalne. Ustawodawca nie definiuje co należy rozumieć pod pojęciem „kultura” lub „usługa kulturalna”, zatem należy odnieść się do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanymi z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym). Sztuka natomiast, zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego to dziedzina działalności artystycznej wyróżniana ze względu na reprezentowane przez nią wartości estetyczne, dydaktyczne, terapeutyczne; naukowe, też: wytwór lub wytwory takiej działalności.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi udziału w nagraniu reklam telewizyjnych oraz radiowych. W tym miejscu należy przeanalizować, czy jest to usługa kulturalna. W tym celu należy wskazać na definicje reklamy oraz usługi reklamowej. Otóż reklama jest każdą odpłatną formą prezentacji dóbr, usług i idei, która oddziałuje bezpośrednio na zjawiska rynkowe, a zwłaszcza na motywy, postawy i sposób postępowania konsumentów podejmujących decyzje o zakupie konkretnych dóbr, czyli stwarzających popyt rynkowy. Celem reklamy jest zazwyczaj przekonanie odbiorców o zaletach produktu poprzez przekazanie pozytywnych informacji, producent stara się zainteresować towarem potencjalnych klientów, wzbudzić pragnienie posiadania produktu i w ten sposób doprowadzić do zawarcia transakcji kupna-sprzedaży. Natomiast usługa reklamowa obejmuje wszelką działalność promocyjną, jak również wszelkie czynności stanowiące integralną część kampanii reklamowej, które przyczyniają się do reklamy produktu lub usługi, nawet jeśli towary te i usługi, rozpatrywane odrębnie, nie zawierają treści reklamowych.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że Wnioskodawca użyczając głosu dla produkcji reklamy telewizyjnej oraz radiowej nie świadczy usługi kulturalnej. Kluczowym dla rozstrzygnięcia tego problemu jest cel jakiemu służy finalny produkt jakim jest reklama. Celem tym jest właśnie prezentacja dóbr i usług, która w sposób bezpośredni oddziałuje na sposób i motywy postępowania konsumentów. Zatem rezultatem wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności nie jest wytwór z dziedziny sztuki prezentujący treści o charakterze kulturalnym w ogólnym tego słowa znaczeniu. Wynikiem usługi świadczonej przez Wnioskodawcę jest jedynie powstanie reklamy, która ma na celu promocję wizerunku oraz produktów zleceniodawcy, co w żaden sposób nie przekłada się na tworzenie i upowszechnianie kultury.

Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia nie jest spełniona przesłanka przedmiotowa, dla zastosowania przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia dla świadczonych przez siebie usług związanych z użyczeniem głosu pod produkcję reklamy telewizyjnej oraz radiowej.

W konsekwencji należy przeanalizować przepisy odnoszące się do kwestii zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w odniesieniu do świadczonych usług polegających na użyczeniu głosu pod produkcję reklamy.

Z uwagi na fakt, iż w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca, jak wskazano powyżej działa w charakterze twórcy w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a w ramach zawieranych przez niego umów z producentami i zleceniodawcami w zamian za wynagrodzenie zobowiązuje się do świadczenia usług polegających na udziale w nagraniu reklam telewizyjnych oraz radiowych w zakresie przedstawionym w umowie – tym samym na mocy art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 oraz poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy – ma prawo zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 8% w stosunku do świadczonych usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie usług lektorskich związanych z tworzeniem reklam należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy stwierdza, że bez znaczenia na gruncie zastosowania właściwej stawki podatku VAT jest kwestia okresu przekazania praw autorskich oraz fakt nie pobierania przez Zainteresowanego tantiem związanych z użyczeniem głosu pod produkcję reklamy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.