INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06.01.2009 r. (data wpływu 12.01.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup i utrzymanie konia oraz określenia momentu ujęcia przedmiotowych wydatków w kosztach - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.01.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup i utrzymanie konia oraz określenia momentu ujęcia przedmiotowych wydatków w kosztach.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług reklamowo-promocyjnych, głównie prowadzi na zlecenia akcje promocyjne w supermarketach.

Odbiorcami usług są przedsiębiorcy dostarczający swoje produkty do dużych sieci handlowych. W celu pozyskania klientów Spółka prowadzi różnego rodzaju akcje reklamowe mające na celu dotarcia do tej grupy odbiorców m. in. poprzez utrzymywanie strony internetowej, ogłoszenia w prasie itp.

Aktualnie Spółka zamierza rozszerzyć kampanie reklamową poprzez dotarcie do grupy odbiorców przebywających na parkourach. W tym celu zamierza zakupić konia sportowego, który będzie brał udział w zawodach konnych. Koń ten będzie nosił elementy dekoracyjne z logo firmy oraz będzie wystawiany pod nazwą Spółki tj. będzie nosił nazwę dwuczłonową (imię konia i nazwa firmy).

Spółka realizując powyższe przedsięwzięcie poniesie koszt zakupu konia to ok. 10000 zł. oraz będzie ponosiła koszty związane z utrzymanie tego konia tj. wyżywienie umieszczenie tego konia w stajni z odpowiednimi kwalifikacjami.

Spółka zakłada, że prowadzona w ten sposób kampania reklamowa przyniesie korzyści w postaci nowych klientów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zarówno koszt zakupu konia jak i koszty utrzymania konia...

Czy Spółka zakup konia będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w miesiącu jego zakupu...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W myśl przepisów art. 15 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zdaniem Spółki przedmiotowe koszty wykazują pośredni związek z osiąganym przychodem. Wobec tego, że nie znajdują się w katalogu art. 16 ust 1 (nie jest to wydatek na reprezentację, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), to tego rodzaju wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 4d. i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto wydatek na zakup konia pomimo, że jego wartość przekracza 3.500 zł, również można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w myśl powyższej zasady, ponieważ nie sposób uznać konia za środek trwały ani za wartość niematerialną i prawną i jako taki nie będzie podlegał odpisom amortyzacyjnym.

Trudno też określić w tym przypadku przewidywany okres używania konia, ponieważ jest on uzależniony od wielu czynników zewnętrznych takich jak choroba, wypadek itp.

Wydatki te mają na celu zaznaczenie obecności firmy na rynku, zatem wiążą się z reklamą. Dlatego zdaniem Spółki zarówno koszt zakupu konia jak i pozostałe wydatki związane z utrzymaniem konia należy zaliczać do kosztów uzyskania w dacie ich poniesienia w całości.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Przesłankę celowości spełniają zarówno te wydatki, których poniesienie służy bezpośrednio osiąganiu konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług reklamowo-promocyjnych, głównie prowadzi na zlecenia akcje promocyjne w supermarketach. Odbiorcami usług są przedsiębiorcy dostarczający swoje produkty do dużych sieci handlowych.

W celu pozyskania klientów Spółka prowadzi różnego rodzaju akcje reklamowe mające na celu dotarcia do tej grupy odbiorców m. in. poprzez utrzymywanie strony internetowej, ogłoszenia w prasie itp.

Aktualnie Spółka zamierza rozszerzyć kampanie reklamową poprzez dotarcie do grupy odbiorców przebywających na parkourach. W tym celu zamierza zakupić konia sportowego, który będzie brał udział w zawodach konnych. Koń ten będzie nosił elementy dekoracyjne z logo firmy oraz będzie wystawiany pod nazwą Spółki tj. będzie nosił nazwę dwuczłonową (imię konia i nazwa firmy).

Spółka realizując powyższe przedsięwzięcie poniesie koszt zakupu konia to ok. 10000 zł. oraz będzie ponosiła koszty związane z utrzymanie tego konia tj. wyżywienie umieszczenie tego konia w stajni z odpowiednimi kwalifikacjami.

Spółka zakłada, że prowadzona w ten sposób kampania reklamowa przyniesie korzyści w postaci nowych klientów.

Należy podkreślić, iż na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reklamy ani reprezentacji, zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji reklamy, wobec czego należy odwołać się do innych dziedzin, w których to pojęcie występuje.

W ujęciu słownikowym, za reklamę należy uznać działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług.

Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach bądź usługach i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia, polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu lub do korzystania z usługi. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu.

„Słownik języka polskiego” pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest m. in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów i opinii publicznej oraz ułatwienie zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Dobre reprezentowanie, wywołujące korzystne postrzeganie przedsiębiorcy przez podmioty zewnętrzne, może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach faktycznych. Przywołana powyżej definicja reprezentacji akcentuje okazałość i wytworność jako środki do wywołania jak najlepszego wrażenia potencjalnego klienta czy kontrahenta.

W oparciu o powyższe należy stwierdzić, iż poniesione przez Spółkę wydatki na elementy dekoracyjne z logo firmy, które nosił będzie koń będą stanowiły koszty uzyskania przychodu jako wydatki związane z reklamą, ponieważ będą związane pośrednio z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę.

Natomiast koszt zakupu konia oraz pozostałe wydatki związane z jego utrzymaniem - pomimo umieszczenia na zwierzęciu emblematów dekoracyjnych z logo Spółki i nadaniem charakterystycznej nazwy dwuczłonowej złożonej z imienia konia i nazwy firmy - nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu, gdyż wydatek na zakup i utrzymanie takiego „nośnika reklamy” nie jest wydatkiem na reklamę. Podkreślić należy, że koń wyścigowy ze swej istoty pełni inną rolę, niż funkcja reklamowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.