INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09 października 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi swą podstawową działalność gospodarczą w zakresie spedycji krajowej i międzynarodowej towarów przewożonych zarówno transportem kolejowym jak i samochodowym oraz w zakresie przeładunków takich towarów.

W grudniu 2003 r. Spółka podpisała ze swoim Kontrahentem umowę przeładunkową. Przedmiotem tej umowy jest świadczenie przez Spółkę na rzecz jej Kontrahenta usług przeładunkowych produktów, polegających na rozgrzaniu ukraińskich i rosyjskich cystern kolejowych a następnie przeładowaniu rozgrzanych produktów do cystern samochodowych lub "europejskich" cystern kolejowych. Aby taki przeładunek mógł być zrealizowany, zgodnie z umową, Spółka zaprojektowała i zbudowała nowe instalacje do rozgrzewania i przeładunku towarów, na terenie bocznicy kolejowej oraz na podstacji transformatorowej terminala w S. Spółka użytkuje te tereny na podstawie umowy dzierżawy.

W pierwotnym brzmieniu umowy jej strony postanowiły, że Spółka zbuduje niezbędne instalacje w S. na własny koszt i ryzyko.

Także zgodnie z pierwotnym brzmieniem umowy Spółka ma fakturować Kontrahenta za wykonane przeładunki, stosując stawkę za tonę obowiązującą dla poszczególnych przeładowanych produktów. Stawki te kalkulowane są na bazie metody "koszt plus", i zgodnie z Załącznikiem B do umowy jej wyliczenie następuje poprzez uwzględnienie rzeczywistych, udokumentowanych kosztów stałych i zmiennych oraz uzgodnionego narzutu kosztów administracyjnych i zakładowych.

Koszty uwzględniane w kalkulacji stawek to:

1. Zużycie energii elektrycznej do rozgrzania cystern z pakiem,
2. Zużycie energii elektrycznej na pracę pomp, wentylatorów, palników i oświetlenie,
3. Zużycie paliwa płynnego dla systemów rozgrzewających,
4. Prace manewrowe wagonów w S.,
5. Bezpośrednie koszty pracy w zakresie nadzoru rozgrzewania, łączenia elementów grzewczych i przeładunku,
6. Koszty utrzymania (konserwacji) instalacji,
7. Dzierżawa, jaką Spółka płaci za używane tory kolejowe,
8. Ubezpieczenie działalności i instalacji,
9. Amortyzacja instalacji i odsetek,
10. Koszty administracyjne i zakładowe.
    
    

Następnie strony zawarły aneks do umowy. Zgodnie z jego postanowieniami uzgodniono, między innymi, że Kontrahent zwróci Spółce koszty poniesione na wybudowanie instalacji w miesięcznych ratach, do łącznej kwoty określonej umownie.

Część kwoty zwrotu nastąpiła w 18 miesięcznych ratach, część w 13 miesięcznych ratach. Spółka na zwracane koszty inwestycji wystawiała faktury.

Część zwrotów nakładów na instalację, dokonywanych przez Kontrahenta Spółki, przypadła na okres przed oddaniem instalacji do użytkowania a część po jej oddaniu do użytkowania.

W myśl zawartego aneksu, zmianie uległ także Załącznik B do umowy. Zgodnie z jego nowym brzmieniem z kosztów uwzględnianych w kalkulacji stawek za przeładunek skreślono pozycję c), i) oraz w pozycji j) doprecyzowano kwotowo wysokość kosztów administracyjnych. Oznacza to, że Spółka w kalkulacji stawki za przeładunek towarów nie uwzględnia kosztów zużycia paliwa płynnego dla systemów rozgrzewających (do tego celu stosuje się energię elektryczną) oraz kosztów amortyzacji instalacji i odsetek (Spółka otrzymała zwrot wydatków na inwestycję w instalację).

Po oddaniu przedmiotowej instalacji grzewczej do użytkowania Spółka rozpoczęła jej amortyzację. Jednakże w związku z tym, że wydatki na inwestycję zostały Spółce zwrócone - zgodnie z dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z póżn. zm.) - odpisy amortyzacyjne nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 12 ust. 4 pkt 6a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym Spółka nie powinna rozpoznawać przychodów podatkowych z tytułu zwróconych jej wydatków przez Kontrahenta, na poczynioną inwestycję w instalację przeładunkową.

Zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym znalazł zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) - dalej updop, oraz w związku z tym, iż strony przedmiotowej umowy uzgodniły zwrot przez Kontrahenta nakładów, które poniosła Spółkę na instalację przeładunkową i zwrot taki faktycznie nastąpił, zastosowanie znalazł także art. 16 ust. 1 pkt 48 updop.

Ostatni przepis mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym Spółka nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środków trwałych, wchodzących w skład instalacji przeładunkowej, a dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m updop, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków trwałych, zwróconym Spółce przez jej Kontrahenta.

Jednocześnie w przedmiotowym stanie faktycznym, w ocenie Spółki, znajdzie zastosowanie art. 12 ust. 4 pkt 6a) updop, który stanowi, że do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, skoro poniesionych wydatków na inwestycję (instalację przeładunkową) nie zaliczyła ona w żaden sposób do kosztów uzyskania przychodów, to również uzyskany zwrot nakładów na instalację nie powinien być jej przychodem podatkowym.

Cała operacja powinna być dla Spółki neutralna podatkowo.

Spółka wskazuje, że podobne stanowiska w sprawach zwrotu wydatków na inwestycje zajęli między innymi:

1. Ministerstwo Finansów w piśmie sygn. DD6-8213-8/06/DZ/412, z dnia 30 sierpnia 2006 r., Dziennik Urzędowy Ministerstwa Finansów z 2006 r. Nr 12, poz. 90:„Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych i fizycznych dochodów pochodzących ze środków pomocowych finansowanych z funduszy strukturalnych oraz współfinansujących środków krajowych”.Kierowanym do: Dyrektorów Izb Skarbowych, Urzędów Kontroli Skarbowej oraz Naczelników Urzędów Skarbowych.W piśmie tym stwierdzono:„W przypadku otrzymania przez beneficjentów ostatecznych, pomocy przeznaczonej na inwestycje, wydatki poniesione na przedsięwzięcia objęte wsparciem finansowym nie są kosztami uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b i c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 23 ust. 1 pkt 1 lit b i c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a otrzymane środki pomocowe, jako zwrot tych wydatków nie będą przychodami zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast odpisy amortyzacyjne od części wartości inwestycji, która została zrefundowana, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów - stosownie do art. 16 ust 1 pkt 48 i art. 23 ust 1 pkt 45 odpowiednich ustaw podatkowych”.
   
   
2. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej, sygn. ITPB3/423-272/b/08/AM, z dnia 05.08.2008 r.:„W związku z przytoczonymi powyżej argumentami, Spółka stoi na stanowisku, że wartość zwróconych jej przez Kontrahenta wydatków na inwestycję w instalację przeładunkową, nie będzie stanowiła przychodu podatkowego, w sytuacji gdy odpisy amortyzacyjne nie będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów”.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.