INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2008 r. (data wpływu 26 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu amortyzacji budynku oraz odsetek od kredytu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2008 r. został złożony ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 4 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej między innymi podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu amortyzacji budynku oraz odsetek od kredytu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów - metoda memoriałowa), jest czynnym podatnikiem VAT od 30 października 2003. W 2006 rozpoczął budowę budynku. Według decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwolenia na budowę - budynek ma kategorię obiektu budowlanego 1110, PKOB-I). Według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie polskiej klasyfikacji obiektów budowlanych (Dz. U. nr 112, poz. 1316) "budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, w przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem". W związku z faktem, że budynek w całości wykorzystywany jest na cele użytkowe budynek jest niemieszkalny według polskiej klasyfikacji obiektów budowlanych. Budynek jest wykorzystywany do celów działalności gospodarczej, wynajmowany jest w całości na cele użytkowe. Wnioskodawca wystawia faktury za najem. Budynek został wybudowany systemem gospodarczym. Wnioskodawca otrzymał faktury VAT na zakupione materiały budowlane, które zostały wystawione na imię i nazwisko Wnioskodawcy, z prawidłowym adresem, bez nr NIP. Faktury te nie zostały wykazane w deklaracjach VAT z powodu niedopatrzenia. Budowa budynku została sfinansowana kredytem hipotecznym w równowartości ok. 150.000 PLN udzielonym nie na firmę, lecz na Wnioskodawcę. Budynek budował systemem gospodarczym, posiada faktury związane z budową budynku na wartość ok. 60 000 PLN. Pieniądze z kredytu przeznaczone były na budowę budynku, który jest środkiem trwałym w budowie, ponieważ czeka na ostateczny odbiór przez nadzór budowlany. Odsetki zapłacone przed kompletnym odbiorem przez nadzór budowlany, podwyższają wartość środka trwałego ustaloną dla celów amortyzacji.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 grudnia 2008 roku (data wpływu 5 grudnia 2008 roku) podano, iż przedmiotowy budek jest już po odbiorze przez Państwową Inspekcję Nadzoru Budowlanego, jest kompletny i zdatny do użytkowania oraz został wpisany do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy można skorygować deklaracje VAT, po wystawieniu not korygujących (nazwa i NIP nabywcy) do faktur za materiały budowlane, wykazując VAT do przeniesienia...
2. Czy amortyzacja budynku po podpisaniu protokołu odbioru i odsetki od kredytu mogą być kosztem uzyskania przychodu...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie drugie. W zakresie odpowiedzi na pytanie pierwsze wniosek rozpatrzony zostanie odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone odsetki od tego kredytu oraz amortyzacja będą kosztem podatkowym. Zgodnie z przepisami art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 175 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Jednocześnie nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, ale nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek lub kredytów (art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy), przy czym kosztem uzyskania przychodów nie będzie wydatek poniesiony na spłatę pożyczki lub kredytu, czyli na ratę kapitałową (art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy). Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że zaliczenie odsetek od zaciągniętego kredytu będzie możliwe pod warunkiem faktycznego zapłacenia tych odsetek i przeznaczenia kredytu na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym przypadku istotne jest to, czy składnik majątku został nabyty do majątku przedsiębiorstwa. Powinno to znajdować odzwierciedlenie np. przez uwzględnienie w ewidencji środków trwałych. A zatem wspomniane w pytaniu odsetki od kredytu będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. Warto też zaznaczyć, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek lub kredytów zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji (art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy). Tak więc, w przypadku wykorzystania kredytu na zakup środka trwałego, odsetki zapłacone przed jego przekazaniem do użytkowania (przed kompletnym odbiorem przez nadzór budowlany), podwyższają wartość środka trwałego ustaloną dla celów amortyzacji. Natomiast płacone po tym okresie są bezpośrednio kosztem uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zatem, aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Przy czym, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia ich we własnym zakresie - koszt wytworzenia (art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Kosztem uzyskania przychodu są zatem dokonywane zgodnie z zapisami ustawy, odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej wytworzonego we własnym zakresie środka trwałego, ujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Przy czym za wartość początkową przyjmuje się koszt wytworzenia środka trwałego, powiększony o odsetki i prowizje naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. W przypadku budynku wybudowanego systemem gospodarczym istotnym jest również, iż do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 32 tej ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu.

Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest fakt ich zapłacenia oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem.

Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy składniki majątku nabyto (wytworzono) do majątku przedsiębiorstwa, co znajduje odzwierciedlenie w ewidencji środków trwałych. Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na imię i nazwisko podatnika np. na cel konsumpcyjny, w sytuacji gdy wykaże on związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem (art. 22 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, iż aby odsetki od kredytu mogły stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez wnioskodawcę z tego źródła przychodami, a odsetki od kredytu muszą zostać faktycznie zapłacone. Przy czym w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, z uwagi na fakt, iż wybudowany przez Wnioskodawcę budynek został przeznaczony na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej i ujęty w ewidencji środków trwałych, bez znaczenia pozostaje fakt, iż wnioskodawca otrzymał kredyt jako osoba fizyczna a nie podmiot gospodarczy. Jednakże należy zaznaczyć, iż to na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że udzielony kredyt został przeznaczony na cel związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, odsetki od kredytu podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w dwojaki sposób:

• odsetki od kredytu naliczone i zapłacone przed wprowadzeniem przedmiotowego środka trwałego do ewidencji środków trwałych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej powiększają wartość początkową tegoż środka trwałego i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności poprzez odpisy amortyzacyjne,
• odsetki od kredytu zapłacone po wprowadzeniu przedmiotowego budynku do ewidencji środków trwałych podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.