Interpretacja Ministra Finansów
DD6/033/38/MNX/10/PK-78/09
z 29 maja 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Zmiana Interpretacji Indywidualnej

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 19 listopada 2009 r. Nr IPPB5/423-512/09-3/IŚ wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w przedmiocie możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła przychodów w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

We wniosku z dnia 24 sierpnia 2009 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego podatnik wystąpił z zapytaniem, dotyczącym zastosowania zasady określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w aspekcie braku możliwości bezpośredniego ustalania, które koszty finansowane są z opłat rodziców, a które z dotacji gminy.

Zgodnie ze stanem faktycznym opisanym w wyżej wymienionym wniosku, spółka od września 2002 r. świadczy wyłącznie usługi dotyczące opieki nad dziećmi w wieku przedszkolnym 3 - 6 lat. Działalność Spółki jest finansowana zarówno ze źródeł opodatkowanych, jak i nieopodatkowanych (zwolnienie przedmiotowe art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy). Przychody opodatkowane - są to wpłaty rodziców, na które wystawiane są rachunki, natomiast drugim źródłem przychodów są dotacje otrzymywane od 2003 r. z Urzędu Gminy.

Spółka wyjaśniła, iż nie ma możliwości bezpośredniego ustalania, które koszty są finansowane z opłat rodziców, a które z dotacji gminy. Dotychczas rozliczenie dochodu do opodatkowania było wynikiem uzyskanym przez pomniejszenie wymienionych przychodów (wpłat od rodziców i dotacji) o poniesione koszty uzyskania przychodu. Po dokładnej analizie zapisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka postanowiła zwrócić się z pytaniem, czy może rozliczać koszty zgodnie z zasadą proporcji w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, ponieważ nie zdołała uzyskać jednoznacznych wyjaśnień odnośnie interpretacji tego przepisu. Przepis tego artykułu stanowi, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami nieopodatkowanymi, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Interpretacja wymienionego przepisu skłania Spółkę do rozliczenia dochodu do opodatkowania na zasadzie proporcji poniesionych kosztów do poszczególnych przychodów.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie.

Czy Spółka może zastosować zasadę określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na brak możliwości bezpośredniego ustalenia wysokości kosztów na poszczególne źródła finansowania – Spółka może dokonać rozliczenia zgodnie z zasadą proporcji.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), wydał w dniu 19 listopada 2009 r. interpretację indywidualną Nr IPPB5/423-512/09-3/IŚ, w której stanowisko Spółki uznał za prawidłowe.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w sytuacji gdy Spółka nie ma możliwości bezpośredniego ustalania, które koszty są finansowane z opłat rodziców, a które z dotacji gminy, Spółka może dla celów podatku dochodowego od osób prawnych stosować przy ustalaniu kosztów sfinansowanych z poszczególnych źródeł przychodów zasadę proporcji, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy ustalaniu kosztów w powiązaniu ze źródłami ich finansowania nie jest dopuszczalne stosowanie metody opartej na szacunku, gdyż tego nie przewidują przepisy tej ustawy.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.) (art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy).

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż wydatki sfinansowane z dotacji zwolnionej od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nieprawidłowo uznał, że w opisanej sytuacji znajdą zastosowanie przepisy art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów określonych kosztów powoduje, że do kosztów tych nie stosuje się przepisów art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tymi przepisami, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę tę, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Przepisy te odnoszą się do sytuacji gdy podatnik ponosi wydatki, które co do zasady mogłyby być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, ale służą uzyskaniu przychodów ze źródeł z których dochód nie podlega opodatkowaniu

Z powołanego art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że jeżeli podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów te wydatki, które w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie są kosztem podatkowym, powinien je z tych kosztów wyeliminować. W przeciwnym razie wystąpiłaby sytuacja, w której podatnik zaliczałby do kosztów wydatki poniesione nie ze swoich środków finansowych, lecz ze środków, które przyznane zostały jemu w ramach różnego rodzaju pomocy publicznej, która wolna jest od opodatkowania. Umożliwienie zaliczenia tych wydatków w ten sposób byłoby nieuzasadnionym i nadmiernym uprzywilejowaniem. Skoro dany koszt jest wyłączony z kosztów podatkowych, to nie może być jednocześnie uwzględniany w tych kosztach w proporcji, o której mowa w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie budzi zatem wątpliwości fakt, że wydatki sfinansowane z dotacji zwolnionej od opodatkowania należy wyeliminować z kosztów uzyskania przychodów w całości.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym (por. wyrok z dnia 10 maja 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2003/10, wyrok z dnia 15 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 252/10).

Zatem zarówno stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie jak i Wnioskodawcy zaprezentowane we wniosku z dnia 24 sierpnia 2009 r., należy uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.