Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-775/12-2/PS
z 26 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 07.09.2012. (data wpływu 11.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 12 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie art. 12 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową - polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest lub stanie się wspólnikiem / akcjonariuszem spółki osobowej z siedzibą w Polsce (dalej: „Spółka”). Spółka jest lub stanie się właścicielem praw użytkowania wieczystego (dalej: „Nieruchomości”). Nieruchomości mogą być zabudowane budynkami lub budowlami lub być niezabudowane. Nieruchomości mogą zostać przez Spółkę sprzedane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim terminie powstanie u Wnioskodawcy przychód podatkowy z tytułu sprzedaży Nieruchomości przez Spółkę?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy CIT „Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, (...) łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału)”. Zgodnie z art. 5 ust. 2 Ustawy CIT zasady wyrażone w art. 5 ust. 1 tej ustawy stosuje się odpowiednio do „zliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat”. Spółka należeć będzie do grupy spółek osobowych niebędących osobami prawnymi na podstawie przepisów KSH. W związku z powyższym Spółka nie będzie podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikiem z tytułu przychodu osiągniętego przez Spółkę będzie Wnioskodawca, u którego przychód Spółki zostanie połączony z przychodami z działalności gospodarczej proporcjonalnie do posiadanego przez Wnioskodawcę prawa do udziału z zysku.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności „otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe”. Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3 Ustawy CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także „należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont”.

Moment powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 Ustawy CIT określa ust. 3a tego artykułu. Na jego podstawie za datę powstania przychodu, uważa się, z zastrzeżeniem ust 3c-3e, „dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub „wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: wystawienia faktury albo uregulowania należności”. Cytowany przepis określa moment powstania przychodu podatkowego jako dzień najwcześniejszego z wymienianych zdarzeń. Należy jednak zauważyć, że sformułowanie „wydanie rzeczy” odnosi się do rzeczy ruchomych, oznaczonych co do gatunku, gdyż do przeniesienia własności tych rzeczy konieczne jest przeniesienie ich posiadania. Jako że prawo użytkowania wieczystego jest prawem majątkowym, natomiast budynki i budowle, związane z tym prawem, są nieruchomościami w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, sformułowanie „wydanie rzeczy” nie będzie miało zastosowania w przedmiotowej sytuacji, w konsekwencji nie będzie można określić daty uzyskania przychodu w oparciu o datę wydania, przekazania rzeczy. Kluczowe więc dla określenia momentu osiągnięcia przychodu w przypadku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego jest ustalenie dnia „zbycia prawa majątkowego”.

Kwestie związane ze zbyciem prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkami i urządzeniami związanymi z tym prawem zostały uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej : „KC”). Zgodnie z art. 237 KC, do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości. Przepis art. 155 § 1 KC wskazuje, że „umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły”. Przepis art. 158 KC wskazuje natomiast, że „umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego”. Przepisy powyższe wskazują, że jeśli strony nie postanowiły inaczej, zbycie prawa majątkowego jakim jest prawo użytkowania wieczystego następuje już w dniu sprzedaży, czyli w dniu zawarcia aktu notarialnego.

Zgodnie jednak z przepisem art. 27 zd. 2 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) „oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej”. Przejście prawa użytkowania wieczystego uzależnione jest więc od dokonania konstytutywnego wpisu w księdze wieczystej. Jednocześnie jednak zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 24, poz. 1361 ze zm.) „wpis w księdze wieczystej ma moc wsteczną od chwili złożenia wniosku o dokonanie wpisu, a w wypadku wszczęcia postępowania z urzędu - od chwili wszczęcia tego postępowania”. Treść cytowanego przepisu wskazuje więc, że wpis użytkowania wieczystego do księgi wieczystej wywiera skutek wsteczny od daty złożenia wniosku, i z tą datę powstaje lub przechodzi na nabywcę określone prawo.

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z art. 235 § 2 KC, przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym. Tym samym prawo użytkowania wieczystego, ma charakter nadrzędny w stosunku do prawa własności budynków i urządzeń związanych z tym prawem. Zbycie prawa użytkowania wieczystego odnosi się także do budynków i budowli, natomiast sama własność budynków i budowli nie może być przeniesiona na inną osobę bez przeniesienia użytkowania wieczystego. Z uwagi na powyższe, kwestia momentu uzyskania przychodu należnego dla celów podatku dochodowego będzie zależała od określenia dnia zbycia prawa użytkowania wieczystego.

Analiza powołanych przepisów wskazuje, że momentem powstania przychodu z tytułu zawartej urnowy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu jest data złożenia wniosku o dokonanie wpisu do księgi wieczystej. Potwierdza to wydana przez Pierwszy Urząd Skarbowy w Gliwicach interpretacja prawa podatkowego z 22 marca 2006 r., sygn. IUS PDFD1-423/11/06.

W związku z powyższym, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, przychód u Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży Nieruchomości przez Spółkę zostanie osiągnięty w dniu złożenia wniosku o dokonanie wpisu do księgi wieczystej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –– tekst jednolity Dz.U.2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.