Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/436-243/12-2/MK
z 6 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2012 r. (data wpływu 6 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku złożenia formularza SD-Z2 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku złożenia formularza SD-Z2 oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie wyroku sądu rejonowego w sprawie uzgodnienia księgi wieczystej, Wnioskodawca został wpisany jako współwłaściciel w 1/2 nieruchomości – lokalu mieszkalnego.

Podstawa faktyczna wyroku była następująca: Ojciec Zainteresowanego, pozostając w związku małżeńskim nabył ww. mieszkanie umową notarialną w dniu 27 czerwca 1996 r. Ojciec zmarł w dniu 28 czerwca 2000 r., nie pozostawiając testamentu.

Matka Zainteresowanego odrzuciła spadek. Ponieważ w tym czasie toczyło się przeciwko Wnioskodawcy postępowanie upadłościowe, prowadzone przez sąd rejonowy, uprawnionym do przyjęcia lub odrzucenia spadku był syndyk. Syndyk przyjął spadek z dobrodziejstwem inwentarza. Postępowanie upadłościowe zostało zakończone i z mocy prawa Zainteresowany odzyskał wszystkie uprawnienia - w tym również w zakresie prawa spadkowego.

W tym stanie wejście w prawa spadkobiercy nastąpiło w dacie otwarcia spadku. Taką konstrukcję przyjął sąd w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej i wpisał Wnioskodawcę jako współwłaściciela.

Zainteresowany zbył udział w nieruchomości umową z dnia 8 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca nie ma informacji czy syndyk dokonał zgłoszenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku od spadków i darowizn.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia zeznania SD-Z2 o nabyciu własności na podstawie spadku, jeżeli nie zrobił tego syndyk?

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku od spadków i darowizn. W zakresie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych w dniu 6 grudnia 2012 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-849/12-2/WS.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgłoszenie do opodatkowania i ewentualnej zapłaty powinien dokonać syndyk (Zainteresowany nie ma informacji, czy syndyk dopełnił tego obowiązku i czy sporządził spis inwentarza).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) o podatku od spadków i darowizn, podatkowi podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia.

Ponieważ ustawa o podatku od spadków i darowizn nie określa chwili (daty) otwarcia spadku, to należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) regulującymi sprawy spadkowe.

Zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego spadek stanowią prawa i obowiązki zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, iż dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Stwierdzenie nabycia spadku stanowi jedynie domniemanie, że osoba która takie stwierdzenie uzyskała jest spadkobiercą (art. 1025 § 2 Kodeksu cywilnego). Ma ono charakter tylko deklaratywny (potwierdza jedynie prawo domniemanego spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia).

Powyższe oznacza więc, że nabycie - tytułem dziedziczenia (spadku) - opisanego na wstępie majątku nastąpiło w dacie śmierci ojca Wnioskodawcy, tj. w 2000 r. Oznacza to, że w badanej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2006 r.

Mając na uwadze poczynione do tej pory uwagi wskazać należy na treść art. 5 i art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. – zgodnie z którymi obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze dziedziczenia ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych i powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Natomiast stosownie do art. 6 ust. 4 zd. 1 ww. ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Jak z powyższego wynika w ustawie o podatku od spadków i darowizn w sposób szczególny uregulowana została instytucja powstania obowiązku podatkowego. Mianowicie przewidziano w nim możliwość zaistnienia dwóch momentów powstania obowiązku podatkowego z tego samego tytułu.

Zgodnie z ww. przepisami obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia: z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1) lub jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, z chwilą sporządzenia pisma, a w przypadku gdy pismem tym jest orzeczenie sądu, z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia (art. 6 ust. 4 zd. 1).

Z przepisów tych wynika, że przewidziane w nich rozwiązania nawzajem się uzupełniają, z tym, że z analizy poszczególnych uregulowań wynika, że różne są stany faktyczne, w jakim przepisy te znajdują zastosowanie.

Zgłoszenie nabycia do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn następuje poprzez złożenie zeznania podatkowego.

W tym miejscu wskazać należy, iż przepisy wprowadzające obowiązek złożenia formularza SD-Z2 (pierwotnie SD-Z1) weszły w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., o czym stanowi § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 243, poz. 1762 ze zm.).

Przed ww. datą  jak już wspomniano  w sytuacji nabycia spadku przepisy prawa przewidywały obowiązek złożenia zeznania podatkowego SD-3, a w przypadku kilku spadkobierców również załącznika, tj. druku SD-3/A. Obecnie materia ta uregulowana jest w rozporządzeniu Ministra finansów z dnia z dnia 26 września 2011 r. w sprawie zeznania podatkowego składanego przez podatników podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2011 r. Nr 216, poz. 1276).

Rozpatrując przedmiotową sprawę należy zwrócić również uwagę na przepisy art. 20 § 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe (t.j. Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512), wedle którego na skutek ogłoszenia upadłości upadły traci z samego prawa zarząd oraz możność korzystania i rozporządzania majątkiem, należącym do niego w dniu ogłoszenia upadłości, jako też nabytym w toku postępowania. Majątek ten stanowi masę upadłości. Jak również treść art. 23 § 1, zgodnie z którym spadek, przypadający upadłemu, syndyk przyjmuje w sposób ograniczający odpowiedzialność masy upadłości wobec wierzycieli spadku do wysokości wartości majątku spadkowego. Istotne są również postanowienia dalszych przepisów tego aktu, w szczególności art. 221 § 1 i § 2, w myśl którego z dniem prawomocnego umorzenia postępowania upadły odzyskuje swobodne rozporządzanie swym majątkiem. Syndyk wyda niezwłocznie upadłemu jego majątek, księgi, korespondencję i dokumenty. W razie potrzeby, odebranie, na zarządzenie sędziego -komisarza, nastąpi przymusowo przez komornika. Jak również art. 222 § 1 i § 2 ww. rozporządzenia stanowi, iż po umorzeniu postępowania nie ukończone procesy, wszczęte przez syndyka o uznanie za bezskuteczną czynności zdziałanej przez upadłego za szkodą wierzycieli, będą umorzone. Wzajemne roszczenia o zwrot kosztów procesu wygasają. W innych procesach upadły wchodzi na miejsce masy upadłości. Wreszcie art. 223, na podstawie którego, przepisy trzech ostatnich artykułów stosuje się odpowiednio w przypadkach, gdy postępowanie upadłościowe zostało prawomocnie ukończone lub gdy postanowienie o ogłoszeniu upadłości zostało prawomocnie uchylone.

Podsumowując, stwierdzić należy, że skoro  jak Wnioskodawca wskazuje  przyjęcie spadku nastąpiło przez syndyka, w toku prowadzonego wobec Zainteresowanego postępowania upadłościowego, to tym samym nie był On (Wnioskodawca) zobowiązany do zgłaszania tego faktu właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na jakimkolwiek formularzu.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.