INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2008r. (data wpływu do tut. Biura 13 października 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonania korekty przychodu oraz dochodów wolnych od podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2008r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości dokonania korekty przychodu oraz dochodów wolnych od podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach podpisanej umowy zajmuje się zarządzaniem Wspólnotą mieszkaniową. Zgodnie z przepisami art. 13 ust. 1 i art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat , płatnych z góry do dnia 10 każdego miesiąca. Na rocznym zebraniu Wspólnoty jej członkowie ustalili, że w przypadku wystąpienia nadpłaty z tytułu wpłaconych w roku ubiegłym zaliczek na media, właściciele mogą otrzymać zwrot pozostałych po rozliczeniu kwot bezpośrednio na konto osobiste (dotychczas były one potrącane przy wpłatach bieżących). Podobna sytuacja będzie miała miejsce w przypadku wystąpienia nadpłaty u właściciela, który sprzeda swoje mieszkanie. W tej sytuacji nie ma bowiem możliwości zaliczenia nadpłaty na poczet wpłat bieżących.

W otrzymanej przez wnioskodawcę Interpretacji indywidualnej sygn. akt IBPB3/423-484/08/JS z dnia 2 września 2008r., Dyrektor Izby Skarbowej stoi na stanowisku, że nadwyżka zaliczek wnoszonych na media, pozostała z rozliczenia rocznego, a przeznaczona do zwrotu właścicielom będzie powodować konieczność zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych, bowiem nie jest wydatkowana na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych i nie uzasadnia ona dokonania korekty in minus przychodów podatkowych w roku bieżącym.

O ile w przypadku aktualnych właścicieli jest możliwe podjęcie przez nich decyzji o niewypłacaniu nadpłaty z rozliczenia mediów i tym samym nie narażania pozostałych członków wspólnoty na dodatkowe koszty w postaci podatku, o tyle w przypadku sprzedaży mieszkania nie ma takiej możliwości. Tym samym właściciele pozostający we wspólnocie płacąc podatek dochodowy od osób prawnych od zwróconej kwoty, będą musieli ponieść konsekwencje finansowe tego, że osoba sprzedająca mieszkanie oszczędzała np. wodę czy ciepło (ponieważ najczęściej właśnie w takim przypadku powstaje nadpłata).

Wnioskodawca przedstawił otrzymaną Interpretację indywidualną na zebraniu Wspólnoty i został zobowiązany do wystąpienia z kolejnym wnioskiem o wydanie interpretacji w sprawie możliwości dokonania korekty zeznania rocznego CIT-8 za rok, którego dotyczą wpłacone zaliczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku dokonania zwrotu nadwyżki zaliczek na media pozostałej z rozliczenia rocznego, można pod datą zwrotu dokonać korekty zeznania rocznego CIT-8, wykazując przychody oraz dochód wolny od podatku w kwocie pomniejszonej o wartość dokonanego zwrotu...

Wnioskodawca, działając w imieniu Wspólnoty, wskazuje na zgodne z prawem rozwiązanie, które nie zniechęcałoby właścicieli mieszkań do oszczędzania energii cieplnej i wody. Właściciele twierdzą i polega to na prawdzie, że właśnie te ich działania powodują powstanie nadpłaty. Konieczność zapłaty podatku, który obciąży wszystkich właścicieli, jako konsekwencja dokonania jednemu z nich zwrotu nadpłaty (w przypadku sprzedaży mieszkania – nie do uniknięcia), jest postrzegana jako rażąca niesprawiedliwość oraz rygor obciążający ich za oszczędność i działania proekologiczne.

Zdaniem Wnioskodawcy należałoby przyjąć rozwiązanie polegające na złożeniu korekty zeznania rocznego CIT-8 za rok, którego dotyczą zwrócone zaliczki. W zeznaniu rocznym CIT-8 w dochodach wolnych od podatku ujęto całość wpłaconych przez właścicieli zaliczek. Zwrócona nadpłata, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest dochodem Wspólnoty przeznaczonym na inny niż utrzymanie zasobów mieszkaniowych cel, lecz pomniejszeniem jej dochodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi (ta część zaliczki została oddana właścicielowi – czyli nie jest w dyspozycji wspólnoty i tym samym nie może być przeznaczona na żaden cel).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Wspólnota mieszkaniowa powstaje w celu realizacji wspólnych działań właścicieli lokali mieszkalnych w danej nieruchomości, związanych z utrzymaniem nieruchomości, w tym – dla rozliczenia na poszczególnych właścicieli ponoszonych w związku z tymi działaniami wydatków. Zakres i kompetencje wspólnoty mieszkaniowej zostały ściśle określone w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr 80 poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 6 cytowanej powyżej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości tworzy wspólnotę mieszkaniową. Poza lokalami, stanowiącymi odrębną własność, w skład nieruchomości wchodzą również części nieruchomości użytkowane wspólnie, tj. grunty i inne części budynku oraz urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (art. 3 pkt 2 tej ustawy).

Zasadniczym źródłem przychodów wspólnoty mieszkaniowej, zgodnie z art. 15 cytowanej ustawy, są zaliczki wnoszone przez jej członków w formie bieżących opłat na pokrycie kosztów zarządu.

Art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54 poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”) stanowi, iż przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków. Oznacza to, że środki jakie wpływają na rachunek wspólnoty stanowią w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jej przychód.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W przypadku wspólnoty mieszkaniowej będą to więc wszystkie wydatki ponoszone na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz inne wydatki, które pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o pdop wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych od innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Jak wynika z treści wyżej powołanego przepisu, aby dochód podmiotów, o których mowa w tym przepisie korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochód ten winien być uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,

• dochód ten musi być przeznaczony na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Z powołanego przepisu wynika więc, że istotny dla zwolnienia z podatku jest nie tylko cel, na jaki ma być przeznaczony dochód (to jest cel związany z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych), ale również źródło pochodzenia tego dochodu. A zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie dochód osiągnięty z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkalnymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany.

W określeniu „zasoby mieszkaniowe” mieszczą się zarówno lokale mieszkalne, jak i pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Mając na względzie powyższe do „zasobów mieszkaniowych” zaliczyć można:

• znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.:

• dźwigi osobowe i towarowe,

• aparaty do wymiany ciepła,

• kotłownie i hydrofornie wbudowane,

• klatki schodowe,

• strychy, piwnice, komórki,

• balkony, loggie, strychy • garaże,

• pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.:

• budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej,

• kotłownie i hydrofornie wolnostojące,

• osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,

• urządzenia - i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione jak:

• zbiorniki-doły gnilne; szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków,

• • rurociągi i przewody sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej

• • sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne,

• • budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe,• budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki,

• • inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.
  
  

Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi składają się wpływy z opłat pobieranych od lokatorów (czynszów) oraz pokrywane z nich koszty. Opłaty te (czynsze) kalkulowane są w takiej wysokości, aby pokrywały zarówno utrzymanie (koszty) lokali mieszkalnych, jak i pozostałych pomieszczeń przynależnych do nich oraz koszty ich zarządzania (administracji). Wynika to z ustaw w oparciu, o które funkcjonują podmioty zajmujące się gospodarką zasobami mieszkaniowymi. W przypadku wspólnot mieszkaniowych jest nią powołana wyżej ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan prawny do stanu faktycznego ujętego we wniosku podatnika należy stwierdzić, że dochód stanowiący nadwyżkę zaliczek wnoszonych przez właścicieli lokali mieszkalnych na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz mediów nad kosztami, pozostałą z rozliczenia rocznego, a przeznaczoną do zwrotu właścicielom lokali mieszkalnych nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem nie jest on przeznaczony na cele związane z utrzymaniem tych zasobów mieszkaniowych lecz do zwrotu właścicielom.

W związku z powyższym dochody stanowiące nadwyżkę zaliczek wnoszonych przez właścicieli lokali mieszkalnych na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz mediów nad kosztami, pozostałą z rozliczenia rocznego, a przeznaczoną do zwrotu właścicielom lokali mieszkalnych należy zaliczyć do dochodów, które podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które należy wykazać w zeznaniu CIT-8 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Stosownie natomiast do § 2 ww. artykułu skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Pojęcie deklaracji podatkowej określone zostało w art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej. Są nimi nie tylko deklaracje w ścisłym tego słowa znaczeniu, lecz także zeznania podatkowe, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzaniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych zawartych w treści deklaracji (np. adresu, numeru NIP i danych liczbowych niepowodujących zmiany wielkości podatku, nadpłaty lub zwrotu itp.). Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do złożenia korekty zeznania rocznego CIT-8, bowiem nie ulegnie zmianie kwota przychodu, dochodu, kosztów uzyskania przychodu czy zobowiązania podatkowego w stosunku do zeznania rocznego CIT-8 złożonego pierwotnie a tę przesłankę wskazano jako podstawę korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.