INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2008 r. (data wpływu 13 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego i zaadaptowanego budynku przeznaczonego na żłobek, jako zakładowy obiekt socjalny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego i zaadaptowanego budynku przeznaczonego na żłobek, jako zakładowy obiekt socjalny.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zatrudnia mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Mimo to, działając na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, utworzył zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

Spółka zatrudnia wielu młodych ludzi, dlatego też potrzebą socjalną stało się utworzenie żłobka dla dzieci pracowników.

Jednostka zamierza utworzyć żłobek, jako zakładowy obiekt socjalny i dofinansowywać jego działalność z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W tym celu zamierza zwiększyć odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ponadto zamierza nabyć nieruchomość z przeznaczeniem na żłobek, która następnie zostanie przystosowana do wymogów, jakie w tym celu muszą być spełnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego i zaadaptowanego budynku przeznaczonego na żłobek, jako zakładowy obiekt socjalny...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od zakupionego i zaadaptowanego na żłobek, jako zakładowy obiekt socjalny, stanowić będą koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 4 ustawy, żłobek jest zakładowym obiektem socjalnym. Zakładowe obiekty socjalne stanowiące własność pracodawcy – m.in. żłobki i przedszkola – mogą być dofinansowywane ze środków zgromadzonych na zakładowym funduszu socjalnym, stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy. Natomiast koszty utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, koszty remontów obiektów socjalnych oraz amortyzacja obiektów bazy socjalnej są kosztami działalności zakładu pracy.

Przepisy ustawy nie dopuszczają możliwości przeznaczania środków Funduszu na wydatki inwestycyjne, np. zakupu i adaptacji lokalu przeznaczonego na żłobek. Ponieważ zakładowe obiekty socjalne stanowią majątek ogólnozakładowy (nie są przypisane do Funduszu), to pracodawca zainteresowany zakupem środka trwałego służącego działalności socjalnej powinien tę inwestycję traktować, jako inwestycję zakładową i finansować ją ze środków przeznaczonych na ten cel. Do wyjątków bowiem należy zasada określona w art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy, pozwalająca przeznaczyć przychód (a nie Fundusz) np. ze sprzedaży środków trwałych służących działalności socjalnej na odtworzenie zakładowych obiektów socjalnych, tj. zakup i budowę nowego obiektu socjalnego.

Zgodnie z treścią art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają – co do zasady – stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. budowle, budynki orz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przy tym – w myśl art. 16 ust. 13 ustawy podatkowej – jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu, w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w roku podatkowym przekracza 3 500 zł. i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych z pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Mając na uwadze powyższe – zdaniem Spółki – od lokalu zakupionego z przeznaczeniem na żłobek, który następnie został zaadaptowany do wymogów, jakie żłobki muszą spełniać, zgodnie z obowiązującymi przepisami, Jednostka będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych, które będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

W myśl art. 16a ust 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc, aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

1. stanowić własność lub współwłasność podatnika,
2. być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, tzn. środek powinien być wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem,
3. przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,
4. musi być wykorzystywany przez Podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 omawianej ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3 500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jednocześnie – w myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 – za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia natomiast – w myśl art. 16g ust. 3 omawianej ustawy – uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W niniejszym przepisie ustawodawca określając cenę nabycia, połączył „koszty zakupu” i koszty poniesione w związku z przystosowaniem środka trwałego do stanu zdatnego do używania w jedną całość, nazywając je „kosztami związanymi z zakupem środków trwałych naliczonymi do dnia przekazania środka trwałego do używania”. Tak zdefiniowane koszty odnoszą się więc zarówno do zakupu, jak i wszelkich działań podmiotu związanych z adaptacją środka trwałego, które kończą się dopiero w momencie przyjęcia środka trwałego do używania.

W zdarzeniu przyszłym przedstawionym przez Wnioskodawcę, Spółka zamierza nabyć budynek i przystosować go, aby mógł spełniać rolę zakładowego obiektu socjalnego – żłobka. Jednostka wskazuje, iż przepisy ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie zezwalają na przeznaczenie środków z funduszu na zakup i adaptację lokalu przeznaczonego na żłobek. Z niniejszego można wnioskować, iż Spółka dokonała zakupu budynku i jego modernizacji w celu przystosowania go do pełnienia funkcji zakładowego obiektu socjalnego (żłobka), ze środków obrotowych.

Odnosząc powyższe do przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż Jednostka ma prawo do amortyzacji zakładowego obiektu socjalnego – o ile nie został on nabyty i zaadaptowany ze środków pochodzących z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych – ustalając jego wartość początkową, zgodnie z art. 16g ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 – 561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.