INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 05.11.2008 r. (data wpływu 17.11.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie złożenia korekty deklaracji rocznych z tytułu wypełnienia obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.11.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie złożenia korekty rocznych deklaracji z tytułu pełnienia obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w dniu 15.07.2008 otrzymał informację telefoniczną od Autorki wykonującej umowę o dzieło z przeniesieniem praw autorskich, że nie jest rezydentem polskim i że rozlicza się z podatku dochodowego w Czechach. Podatniczka przesłała drogą mailową dane wymagane do dokumentów IFT-1, oświadczyła również w rozmowie telefonicznej, że za rok 2007 rozliczyła się jako nierezydent i prosi o wymianę PIT-11 na IFT-1.

W roku podatkowym 2007 Autorka wszystkie umowy i rachunki opatrywała miejscem zamieszkania warszawskim, oraz identyfikacją podatkową polską, wskazywała Urząd Skarbowy zgodny z miejscem zamieszkania, tj. US Ursynów. Każdorazowo podpisywała wyżej wymienione dokumenty. Nie było podstaw aby kwestionować poprawność danych, które były zgodne z dowodem osobistym Autorki. Nie wpłynęło również oświadczenie, że przybywa poza granicami kraju dłużej niż 183 dni.

W związku z tym, że sytuacja jest nietypowa Wnioskodawca dzwonił do Krajowej Informacji Podatkowej w celu otrzymania informacji jak należy postąpić w takim przypadku.

Wnioskodawca otrzymał odpowiedź: (…) ponieważ sprawa jest złożona i w sprawę zaangażowane są trzy Urzędy Skarbowe, tj.:

• Urząd Skarbowy Mokotów - urząd zgodny dla płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych zagranicznych wg siedziby firmy,
• Urząd Skarbowy Ursynów - urząd zgodny z miejscem zamieszkania Autorki (wg. dowodu osobistego),
• III Urząd Skarbowy Śródmieście - urząd zgodny dla przekazywania IFT-1 osób fizycznych zagranicznych,
  
  

najlepiej będzie gdy Wnioskodawca zwróci się do urzędów zainteresowanych i ustali jak postąpić tej sytuacji.

W dniu 21.07.2008 roku Wnioskodawca wykonał telefony do poszczególnych Urzędów Skarbowych i otrzymał następujące informacje:

1. Urząd Skarbowy Ursynów, odpowiedział:
   
   

• że Wnioskodawca powinien wystawić korektę PIT-11 (na wartości zerowe) a wartości które pierwotnie były ujęte na PIT-11 ująć na druku IFT-1 odpowiednio: kwotę brutto, oraz podatek pobrany, a koszty uzyskania przychodu jakie były zastosowane przy umowie o dzieło - pominąć.
  
  

2. III Urząd Skarbowy Śródmieście, odpowiedział, podobnie do Ursynowa:

• że Wnioskodawca powinien wystawić IFT-1 z wartościami, które były na PIT-11, tj. wartość brutto i podatek, pomijając koszty uzyskania.
  
  

3. Urząd Skarbowy Mokotów:- odpowiedział:

• zupełnie inaczej wręcz zakwestionował możliwość korekty dokumentów za 2007 rok, motywując, że wyżej wymienione korekty pociągną za sobą konieczność korekty deklaracji PIT-4R oraz PIT-8AR, oraz przekwalifikowanie dokonanych wpłat.
  
  

Ponieważ pierwotnie podatek został odprowadzony na podstawie umowy o dzieło z 50% kosztem uzyskania przychodu w wysokości 19%, korekta pociągnęła by za sobą konieczność przeliczenia umowy i pobrania od kwoty brutto zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych zagranicznych w wysokości 20%. W takiej sytuacji powstałaby niedopłata w podatku, którą firma miałaby obowiązek odprowadzić wraz z odsetkami, natomiast nie byłoby podstaw do pobrania różnicy Autorce. Firma musiałaby pokryć ten podatek z własnych środków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koniecznym jest dokonanie korekty złożonej deklaracji PIT-4R, PIT-11 za rok 2007 (w sytuacji gdy podatnik nie poinformował w odpowiednim terminie, że nie jest rezydentem polskim, a rezydentem Czech), przekwalifikowując dochód osoby fizycznej wykonującej umowę o dzieło z przeniesieniem praw autorskich (zastosowane koszty uzyskania przychodu 50% oraz podatek 19%) na dochód osoby fizycznej niemającej miejsca zamieszkania w Polsce jako rozliczenie roku 2007 na IFT-1 oraz PIT-8AR...

Zdaniem wnioskodawcy:

W przekonaniu Wnioskodawcy, dołożono z jego strony wszelkiej staranności w ustaleniu i dokonaniu oceny rodzaju przychodu, oraz poborze zaliczki na podatek na podstawie przedłożonych dokumentów i było to zgodne z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa, że dopłaty podatku, oraz wyjaśnienia zaistniałej sytuacji powinien dokonać podatnik.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca, jako pracodawca z tytułu wykonania przez Autorkę umowy o dzieło, (z rezydentem polskim według wiedzy, jaką wtedy posiadał), dokonał rozliczenia rocznego wystawiając odpowiednie informacje o uzyskanych dochodach w roku podatkowym 2007.

Wnioskodawca, w dniu 15.07.2008 otrzymał informację telefoniczną od Autorki wykonującej umowę o dzieło z przeniesieniem praw autorskich, że nie jest rezydentem polskim i że rozlicza się z podatku dochodowego w Czechach.

Podatniczka przesłała drogą mailową dane wymagane do dokumentów IFT-1, oświadczyła również w rozmowie telefonicznej, że za rok 2007 rozliczyła się jako nierezydent i prosi pracodawcę o wymianę PIT-11 na IFT-1.

W roku podatkowym 2007 wszystkie umowy i rachunki Podatniczka wykonująca umowę o dzieło opatrywała miejscem zamieszkania warszawskim, oraz identyfikacją podatkową polską, wskazywała Urząd Skarbowy zgodny z miejscem zamieszkania. Każdorazowo podpisywała wyżej wymienione dokumenty. Ze strony Wnioskodawcy nie było podstaw, aby kwestionować poprawność danych, które były zgodne z dowodem osobistym Autorki. Do Wnioskodawcy nie wpłynęło również oświadczenie, że Podatniczka przybywa poza granicami kraju dłużej niż 183 dni.

Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego, do obliczenia i pobierania podatku i wpłacania go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W świetle powyższego przepisu obowiązek płatnika polega na wykonaniu trzech materialno-technicznych czynności: obliczeniu należnego od podatnika podatku, pobraniu obliczonego podatku z jego środków i wpłaceniu w wyznaczonym terminie do właściwego organu podatkowego.

Niemniej jednak płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niedobrany lub podatek pobrany a niewpłacony – art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej.

Zatem za podatek nie pobrany od podatnika, mimo takiego obowiązku, odpowiada płatnik, a nie podatnik.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z powyższego przepisu wynika, iż obowiązek poboru zaliczki na podatek od wypłacanych wynagrodzeń spoczywa na płatniku, tj. na pracodawcy, który jednocześnie zobowiązany jest do rocznego rozliczenia pracownika.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zatem płatnik, zaliczkę pobiera, stosując przy tym zasady określone w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik jest obowiązany przekazać w terminie do końca lutego następującego po roku podatkowym podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, imiennej informacji o wysokości uzyskanego w roku podatkowym dochodu (PIT–11).

Jeżeli obowiązek poboru zaliczek na podatek przez pracodawców ustał w ciągu roku są oni obowiązani sporządzić informację PIT-11 i przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka (art. 39 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na płatnika obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku na rachunek organu podatkowego. W przypadku niewykonania jakiejkolwiek z tych czynności, płatnik ponosi odpowiedzialność za wszystkie działania, których efektem jest niewpłacenie w prawidłowej wysokości podatku na rzecz właściwego organu podatkowego.

W przedmiotowej sprawie, jeżeli Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych wykonał obowiązki wynikające z ustawy zgodnie z jej wymogami, tj. obliczył, pobrał i odprowadził należny podatek we właściwym terminie, to nie musi przejąć odpowiedzialności za niedopełnienie obowiązków przez podatnika w zakresie przekazania płatnikowi informacji o danych osobowych, mających wpływ na sposób i wysokość opodatkowania.

W zaistniałej sytuacji, wskazanym jest, aby podatnik skorzystał z przyznanych uprawnień nadanych przepisem zawartym w art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, i dokonał korekty zeznania podatkowego za rok 2007. Stosownie do art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożone deklaracje.

Zgodnie z § 2 tego artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie deklaracji korygującej wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Stosownie do art. 3 pkt 5 cytowanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Przypadki, w których prawo dokonania korekty deklaracji jest zawieszone określa natomiast art. 81b Ordynacji podatkowej.

W sytuacji przedstawionej we wniosku w wyniku popełnionego błędu w uprzednio złożonej przez podatnika deklaracji podatkowej, jego poprawienie może wpływać na wielkość ostatecznego zobowiązania podatkowego. Może zwiększać kwotę nadpłaty, może zwiększać kwotę podatku do zapłaty albo też będzie neutralne podatkowo.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. A konsekwencją opodatkowania dochodów uzyskanych w roku podatkowym oraz wspomnianej zasady samoopodatkowania podatku przez podatnika, jest obowiązek złożenia zeznania, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, jak również w oparciu o przytoczone podstawy prawne należy stwierdzić, iż za rok 2007, w sytuacji gdy podatnik nie poinformował płatnika w odpowiednim terminie, że nie jest rezydentem polskim, a rezydentem Czech, przekwalifikowując dochód osoby fizycznej wykonującej umowę o dzieło z przeniesieniem praw autorskich wyjaśnienia zaistniałej sytuacji powinien dokonać podatnik poprzez złożenie korekty zeznania podatkowego i ewentualnej dopłaty podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja nr 10, 09-402 Płock.