Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-604/12-2/MR
z 5 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wystąpił ponownie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w związku z tym, iż w wyniku jego opóźnienia w złożeniu uzupełnienia (odpowiedzi na wezwanie z dnia 20 kwietnia 2012 r. o numerze (…)) otrzymał pismo o odmowie jej wydania.

Obecnie Zainteresowany przedstawia zarówno informacje zamieszczone w pierwszym wniosku, jak i uzupełnienia, będące odpowiedzią na wcześniejsze wezwanie, prosząc o szybkie rozpatrzenie wniosku.

Latem 2011 r. Wnioskodawca nabył działkę nr 100/5 w miejscowości X. Działka zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego stanowi częściowo teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, częściowo teren roli i częściowo teren wód powierzchniowych.

W najbliższej przyszłości Zainteresowany planował wybudować na ww. działce dom jednorodzinny. W międzyczasie Spółka, której Wnioskodawca jest prezesem i współwłaścicielem rozpoczęła wykonywanie działalności również w Y a główne biuro zostało tam zlokalizowane. W związku z czym, miejsce pracy Zainteresowanego zostało przeniesione do Y. W takiej sytuacji budowa domu w okolicach X pozbawiona jest sensu. W związku z powyższym, Wnioskodawca planuje sprzedać ww. działkę i rozpocząć poszukiwania mieszkania w Y.

Ww. grunt Zainteresowany chciał sprzedać w całości, jednakże ze względu na wielkość działki (4,4083 ha) oraz złą sytuację na rynku nieruchomości okazało się to problematyczne. W tej sytuacji podzielił grunt na 24 mniejsze działki, zgodnie z zapisami w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego.

Wymieniony grunt jest jedyną nieruchomością jaką Wnioskodawca posiada, stanowi on jego majątek osobisty i nie był zakupiony w celu dalszej odsprzedaży. Zainteresowany nigdy nie dokonywał sprzedaży żadnych gruntów (zarówno budowlanych, jak i rolnych).

Na ww. działkach Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług. Zainteresowany nie prowadził sprzedaży produktów rolnych pochodzących z przedmiotowej nieruchomości. Nigdy też nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług, a także nigdy nie prowadził działalności rolniczej.

Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej – zawiesił jej wykonywanie, natomiast jest udziałowcem i prezesem zarządu w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Zainteresowany gruntu nie wykorzystywał w działalności gospodarczej, nie był on także przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze.

Wnioskodawca nie starał się uzbroić gruntu w przyłącza sieci energetycznej, gazu, wody ani wytyczyć dostępu do drogi publicznej. Nie występował, ani nie zamierza wystąpić do Gminy o przekwalifikowanie gruntu w Planie Zagospodarowania Przestrzennego – Plan Zagospodarowania był już uchwalony w momencie zakupu gruntu i przewidywał on zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i do dnia dzisiejszego się nie zmienił. W związku z tym Zainteresowany nie występował również o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowego gruntu.

W celu sprzedaży Wnioskodawca nie umieszczał i nie zamierza umieszczać ofert zarówno w prasie, jak i w radiu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży wyżej opisanego gruntu (po podziale) Wnioskodawca powinien odprowadzić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt, iż grunt (i) stanowi jego majątek osobisty, (ii) nie jest związany z działalnością gospodarczą i nie był zakupiony w celu dalszej odsprzedaży, (iii) sprzedaż związana jest z przeniesieniem miejsca pracy do W., uznać należy, że jego sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, „Mienie”, „Komentarz do art. 44-55 ³ Kodeksu cywilnego”, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, „Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. ogrodzenie terenu, uzbrojenie w prąd, wodę czy gaz, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży itp., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek „Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż w 2011 r. Wnioskodawca nabył działkę w X. Działka zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego stanowi częściowo teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, częściowo teren roli i częściowo teren wód powierzchniowych. Zainteresowany planował wybudować na ww. działce dom jednorodzinny. W międzyczasie Spółka, której Wnioskodawca jest prezesem i współwłaścicielem rozpoczęła wykonywanie działalności również w Y a główne biuro zostało tam zlokalizowane. W związku z czym, miejsce pracy Zainteresowanego zostało przeniesione do Y. W takiej sytuacji budowa domu w okolicach X pozbawiona jest sensu. W związku z powyższym, Wnioskodawca planuje sprzedać ww. działkę i rozpocząć poszukiwania mieszkania w Y.

Ww. grunt Zainteresowany chciał sprzedać w całości, jednakże ze względu na wielkość działki (4,4083 ha) oraz złą sytuacją na rynku nieruchomości okazało się to problematyczne. W tej sytuacji podzielił grunt na 24 mniejsze działki, zgodnie z zapisami w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego. Wymieniony grunt jest jedyną nieruchomością jaką Wnioskodawca posiada, stanowi on jego majątek osobisty i nie był zakupiony w celu dalszej odsprzedaży. Zainteresowany nigdy nie dokonywał sprzedaży żadnych gruntów (zarówno budowlanych, jak i rolnych). Na ww. działkach Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług. Zainteresowany nie prowadził sprzedaży produktów rolnych pochodzących z przedmiotowej nieruchomości. Nigdy też nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług, a także nigdy nie prowadził działalności rolniczej. Wnioskodawca nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej – zawiesił jej wykonywanie, natomiast jest udziałowcem i prezesem zarządu w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Zainteresowany gruntu nie wykorzystywał w działalności gospodarczej, nie był on także przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie starał się uzbroić gruntu w przyłącza sieci energetycznej, gazu, wody ani wytyczyć dostępu do drogi publicznej. Nie występował, ani nie zamierza wystąpić do Gminy o przekwalifikowanie gruntu w Planie Zagospodarowania Przestrzennego – Plan Zagospodarowania był już uchwalony w momencie zakupu gruntu i przewidywał on zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i do dnia dzisiejszego się nie zmienił. W związku z tym Zainteresowany nie występował również o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowego gruntu. W celu sprzedaży Wnioskodawca nie umieszczał i nie zamierza umieszczać ofert zarówno w prasie, jak i w radiu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz powyższy opis sprawy wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy gruntu Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Zainteresowany – jak sam twierdzi – nie prowadzi i nie prowadził ani działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ani działalności gospodarczej. Nie prowadził sprzedaży produktów rolnych pochodzących z przedmiotowej nieruchomości. Nigdy też nie posiadał i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług, a także nigdy nie prowadził działalności rolniczej. Gruntu tego Zainteresowany nie wykorzystywał w działalności gospodarczej, nie był on również przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, ani innych umów o podobnym charakterze. Tym samym Zainteresowany nie wykorzystywał przedmiotowego gruntu w celu uzyskania pożytków. Celem zakupu przedmiotowego gruntu było wybudowanie w celach prywatnych domu jednorodzinnego, ale w związku ze zmianą lokalizacji firmy, której prezesem i współwłaścicielem jest Zainteresowany do planowanej budowy nie doszło. Wobec powyższego Wnioskodawca planuje sprzedaż przedmiotowego gruntu, który podzielił na 24 działki i zamierza rozpocząć poszukiwania mieszkania w miejscu nowej lokalizacji jego firmy.

Uwzględniając powyższe tut. Organ stwierdza, że brak jest przesłanek, aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dokonując sprzedaży gruntu - podzielonego na 24 mniejsze działki - Zainteresowany nie będzie działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, bowiem jego zamiarem było wybudowanie domu jednorodzinnego, lecz z uwagi na zmianę lokalizacji jego firmy plany nie zostały zrealizowane. Wnioskodawca nie podjął również żadnych czynności zmierzających do przygotowania działek do zorganizowanej, handlowej sprzedaży, tj. nie prowadził żadnych działań związanych z uzbrajaniem tego terenu w prąd, wodę czy gaz, nie ogrodziła terenu i nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży. Zatem Zainteresowany sprzedając przedmiotowy grunt po podziale na mniejsze działki będzie korzystać z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę nieruchomości cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż przedmiotowego gruntu (po podziale) nie będzie rodzić obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług zarówno w przypadku jego sprzedaży jako całości jak i w sytuacji podziału na działki.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 ww. ustawy, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, tut. Organ wyjaśnia, iż stosownie do postanowień art. 14d Ordynacji podatkowej, interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.