INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko (…), przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania kalendarzy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania kalendarzy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zajmuje się produkcją i sprzedażą wody mineralnej oraz świadczy usługi lecznictwa uzdrowiskowego. Spółka w ramach działań marketingowych, zamierza przekazać nieodpłatnie kalendarze ścienne, książkowe oraz kalendarze w formie podkładów na biurko z tygodniowym planem zajęć. Każdy ww. kalendarz zawierać będzie: dane tele-adresowe Spółki, tj. adres pocztowy, adres strony internetowej, numer infolinii oraz logo firmy i hasło reklamowe. Ponadto, kalendarze książkowe zawierać będą wkładki na temat działalności Spółki, jej produktów i usług.

Kalendarze zapoznawać będą potencjalnych odbiorców z ofertą Wnioskodawcy poprzez zdjęcia prezentujące produkowaną przez firmę wodę, jej cechy jakościowe i konsumpcyjne, a także zdjęcia prezentujące rodzaj świadczonych przez Spółkę usług, ich zalety zdrowotne i kosmetyczne. Kalendarze wydawane będą celem przekazywania informacji o produktach (usługach), miejscach i możliwościach ich nabycia, a w związku z tym nakłaniania potencjalnych klientów do ich nabycia. Spółka będzie obniżać kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup kalendarzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie kalendarzy opisanych w zdarzeniu przyszłym podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, kalendarze można zaliczyć do drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, a więc ich przekazanie na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług jest wyłączone z zakresu opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast, w myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję dostawy towarów lub świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, w świetle art. 7 ust. 2 ww. ustawy, jest także przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, o czym stanowi art. 7 ust. 3 ustawy o podatku VAT.

Przepis art. 7 ust. 4 ustawy definiuje prezenty o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Z kolei przez próbkę, o której mowa w art. 7 ust. 3 cyt. ustawy, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy o VAT).

Ponieważ interpretacja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy w oparciu o wykładnię wyłącznie gramatyczną budzi pewne wątpliwości, zatem nie może stanowić jedynej podstawy do dokonanych rozstrzygnięć. Dla wyjaśnienia zakresu przedmiotowego opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającego z tych norm, koniecznym jest sięgnięcie do wykładni o charakterze kompleksowym.

Przy wykładni przedmiotowych przepisów ustawy należy wziąć pod uwagę zasadę racjonalności ustawodawcy oraz interpretować przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w zestawieniu z art. 7 ust. 3 tejże ustawy. Przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek – niewątpliwie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec tego w przypadku nie objęcia regulacją art. 7 ust. 2 przekazania lub zużycia towarów przez podatnika na cele związane z jego przedsiębiorstwem, przepis art. 7 ust. 3 byłby zbędny. Skoro zatem z zakresu opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów, na cele inne niż bezpośrednio związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wyłączono na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy, jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, to należy uznać, iż opodatkowaniu podlegają wszelkie inne przekazania towarów pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części. Gdyby przyjąć, iż opodatkowaniu na mocy ust. 2 podlegają wyłącznie czynności w ogóle nie związane z przedsiębiorstwem, zbędne byłoby wyłączanie z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegałyby opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że nieodpłatne przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel podlega opodatkowaniu niezależnie od celu przekazania, o ile nie znajdują zastosowania przepisy art. 7 ust. 3-7 ustawy.

Dlatego też, w analizowanej sprawie, podstawowe znaczenie będzie miało rozstrzygnięcie czy przekazywane kalendarze, stanowią drukowane materiały reklamowe i informacyjne.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach działań marketingowych zamierza przekazać nieodpłatnie kalendarze ścienne, książkowe oraz kalendarze w formie podkładów na biurko z tygodniowym planem zajęć. Każdy ww. kalendarz zawierać będzie: dane tele-adresowe Spółki, tj. adres pocztowy, adres strony internetowej, numer infolinii oraz logo firmy i hasło reklamowe. Ponadto, kalendarze książkowe zawierać będą wkładki na temat działalności Spółki, jej produktów i usług. Kalendarze zapoznawać będą potencjalnych odbiorców z ofertą Wnioskodawcy poprzez zdjęcia prezentujące produkowaną przez firmę wodę, jej cechy jakościowe i konsumpcyjne, a także zdjęcia prezentujące rodzaj świadczonych przez Spółkę usług, ich zalety zdrowotne i kosmetyczne. Kalendarze wydawane będą celem przekazywania informacji o produktach (usługach), miejscach i możliwościach ich nabycia, a tym samym do nakłaniania potencjalnych klientów do ich nabycia. Spółka będzie odliczać podatek VAT zawarty w fakturach dokumentujących zakup kalendarzy.

Z uwagi na fakt, iż ani w ustawie o podatku od towarów i usług, ani w aktach wykonawczych do tejże ustawy nie zostało zdefiniowane pojęcie „drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych”, należy posiłkować się definicją zawartą w innych źródłach.

Dlatego też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się wykładnią językową. Według Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 2005, pod redakcją P. Elżbiety Sobol, s. 162, termin „drukować” oznacza: 1. „odbijać, wyciskać, wytłaczać litery, teksty na papierze, także desenie, wzory na papierze lub tkaninach za pomocą specjalnych maszyn, pras drukarskich” maszyn drukarskich”; Drukowane słowo „wszelkie pisma, książki, broszury itp.” 2. „oddawać do druku, wydawać”.

Wobec braku również definicji pojęcia „reklamy” w ustawie o VAT, również w tym miejscu należy odwołać się do innych dziedzin, w których pojęcie to występuje. I tak: stosując definicję słownikową, za „reklamę” należy uznać „rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu: środki służące do tego celu (np. plakaty, napisy, ogłoszenia w prasie, w radiu i w telewizji - Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2005, pod redakcją P. Elżbiety Sobol, s. 839.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przekazywanie kalendarzy klientom firmy ma charakter reklamowy, o czym przesądza umieszczenie na nich logo marki firmy (graficzny znak towarowy, symbol firmy). Ponadto, wydrukowane przy użyciu technik drukarskich na papierze, ww. kalendarze zawierają informacje dotyczące firmy i jej działalności (miejsca i rodzaju świadczonych usług i oferowanych produktów). W związku z powyższym, przedmiotowe kalendarze spełniają przesłanki do uznania ich za drukowane materiały reklamowe i informacyjne.

Przedmiotowe kalendarze mają bowiem na celu rozpowszechnianie marki oraz reklamowanie produktów i usług świadczonych przez firmę, a dodatkowo służą klientom, do celów zgodnych z ich głównym przeznaczeniem, tj. do: sporządzania notatek, zapisywania ważnych informacji itp. W konsekwencji dążą do zwiększenia obrotów firmy i tym samym są związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie przedmiotowych kalendarzy z logo firmy, zawierających dodatkowo informacje dotyczące działalności firmy i jej produktów, odpowiadających pojęciu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.