2013.01.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1295/12/AK
z 21 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2012 r. (data wpływu 22 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług remontu parków pontonowych PP-64 na pojeździe Star 266 oraz możliwości wystawienia faktur korygujących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług remontu parków pontonowych PP-64 na pojeździe Star 266 oraz możliwości wystawienia faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stocznia wykonuje remonty sprzętu wojskowego na potrzeby Ministerstwa Obrony Narodowej. W latach poprzednich wykonane były usługi – „Remonty główne parków pontonowych PP-64 na pojeździe Star 266". Parki pontonowe PP-64 są to konstrukcje pływające, służące przeprawom wojsk przez zbiorniki wodne, typu rzeki, jeziora. Są one transportowane samochodami ciężarowymi typu Star 266. Cały park pontonowy PP-64 składa się z 54 pojazdów Star 266 i 54 bloków pontonowych.

Bloki pontonowe, jako konstrukcja pływająca, wymieniona jest w klasyfikacji PKWiU w klasie 30.11.50.0, czego potwierdzeniem jest opinia wydana przez Urząd Statystyczny w Łodzi. Natomiast pojazd Star 266 w klasie 30.99.10.0, jako pozostały sprzęt transportowy, gdzie indziej nie sklasyfikowany.

Wyżej wymienione usługi remontowe Spółka fakturowała ze stawką podatku od towarów i usług w całości, w wysokości 22% w latach 2007-2010, a 23% w roku 2011.

W związku z powyższym zadano pytania sprowadzające się do kwestii:

Jaka jest odpowiednia stawka podatku dla usług polegających na remoncie parku pontonowego PP-64, gdzie na 1 kpl. sprzętu składa się 1 samochód Star i 2 pontony?
Czy Spółka może zastosować osobną stawkę na remont bloków pontonowych, która powinna wynosić 0% i na remont samochodów Star 266 w wysokości 23%?
Jeśli tak, to czy zastosowana stawka 23% na całość usługi jest błędna i czy może sporządzić korekty faktur VAT za poprzednie okresy?

Spółka wskazała, iż w poprzednich latach stosowała stawkę podatku 22% i w 2011 r. 23% na całość, ale po wnikliwej analizie stwierdziła, że zgodnie z ustawą o VAT - art. 83 ust. 1 pkt 15, 0% stawkę podatku stosuje się przy usługach polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków wymienionych w klasie PKWiU ex 30.11 oraz ich części składowych, a bloki pontonowe zakwalifikowane są w klasie 30.11.50.0 jako „pozostałe konstrukcje pływające, włączając tratwy, zbiorniki, kordefamy, przystanie, boje i znaki nawigacyjne".

W związku z powyższym powzięła wątpliwość, jak należy wypełnić arkusz ofertowy, aby zastosować odpowiednią stawkę podatku przy tego typu usługach remontowych, gdzie w ofercie jest zapis o podaniu ceny na „remont główny parku pontonowego PP-64” i czy może zmienić formularz ofertowy, aby móc w ofercie podać osobną stawkę na remont bloków pontonowych, która powinna mieć stawkę 0%, i na remont samochodów Star 266 ze stawką 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, remont bloków pontonowych podlega opodatkowaniu 0% stawką podatku, natomiast samochodów Star 266 - stawką 23%. Wystawione wcześniej faktury VAT, z błędną stawką podatku od towarów i usług na remont pontonów, powinny być skorygowane.

Spółka ponownie wskazała, iż w przypadku remontów parków pontonowych PP-64 na pojeździe Star 266, stosowała stawkę podatku VAT w latach poprzednich w wysokości 22%, a w roku 2011 stawkę 23%. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług - art. 83 ust. 1 pkt 15, 0% stawkę podatku stosuje się do usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków wymienionych w PKWiU ex 30.11 oraz ich części składowych. W dziale 30 PKWiU, w klasie 30.11 istnieje pozycja „pozostałe konstrukcje pływające - 30.11.50.0." i Spółka posiada opinię Urzędu Statystycznego w Łodzi, że bloki pontonowe należy tak zakwalifikować. Przy tego typu remoncie, chodzi głównie o remont bloków pontonowych, oraz remont samochodów Star 266. Bloki pontonowe są przewożone samochodami Star 266.

W ocenie Spółki, załącznik ze wzorem oferty powinno się zmienić i rozbić na pozycję bloki pontonowe ze stawką VAT 0% i samochody Star 266 ze stawką 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podkreślić należy, iż co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy.

I tak, stosownie do dyspozycji przepisu art. 83 ust. 1 pkt 15 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków wymienionych w klasie PKWiU ex 35.11 oraz ich części składowych.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. ww. przepis uzyskał brzmienie: „Stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków wymienionych w klasie PKWiU ex 30.11 oraz ich części składowych”.

W myśl ust. 2 tegoż artykułu, opodatkowaniu stawką 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Zgodnie z zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. art. 29 ust. 1 uzyskał brzmienie: „Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku”.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie ust. 4 powołanego artykułu, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Z dniem 1 grudnia 2008 r. art. 29 ust. 4 ustawy zyskał brzmienie: „Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b”.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. ust. 4a tego artykułu, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. ust. 4c tego artykułu, przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 marca 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z dniem 1 kwietnia 2011 r. ww. przepis art. 106 ust. 1 zyskał brzmienie: „Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16”.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68 poz. 360 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do ww. daty, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W myśl § 14 ust. 2 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do ww. daty, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;

kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
kwotę podwyższenia podatku należnego.

Na podstawie § 13 ust. 1 rozporządzenia, według brzmienia obowiązującego od dnia 1 stycznia 2013 r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Stosownie do treści § 14 ust. 1 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od ww. daty, fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W myśl § 14 ust. 3 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od ww. daty, faktura korygująca wystawiana w przypadku stwierdzenia pomyłek, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać dane określone w ust. 2 pkt 1 i dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6 zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, a także:

prawidłową treść korygowanych pozycji, w tym kwoty w wysokości prawidłowej, lub
różnicę między odpowiednimi kwotami wskazanymi pierwotnie w wysokości omyłkowej i w wysokości prawidłowej.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r., poz. 1428), do udokumentowania czynności dokonanych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy rozporządzenia zmienianego w § 1, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl ust. 2 tego paragrafu, do wystawiania faktur korygujących oraz faktur będących duplikatami do faktur wystawionych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia oraz wystawionych zgodnie z ust. 1, stosuje się przepisy rozporządzenia zmienianego w § 1, w brzmieniu nadanym niniejszym rozporządzeniem.

Jak wynika z powyższych regulacji, fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w stawce bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Istotą faktur korygujących jest zatem korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Stąd kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Wskazać jednak należy, iż dopiero potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę spowoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i da prawo do takiego obniżenia.

Zgodnie z art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka wykonuje remonty sprzętu wojskowego na potrzeby Ministerstwa Obrony Narodowej. W latach poprzednich wykonane były usługi – „Remonty główne parków pontonowych PP-64 na pojeździe Star 266". Parki pontonowe PP-64 są to konstrukcje pływające, służące przeprawom wojsk przez zbiorniki wodne, typu rzeki, jeziora. Są one transportowane samochodami ciężarowymi typu Star 266. Cały park pontonowy PP-64 składa się z 54 pojazdów Star 266 i 54 bloków pontonowych. Bloki pontonowe, jako konstrukcja pływająca, wymieniona jest w klasyfikacji PKWiU w klasie 30.11.50.0, czego potwierdzeniem jest opinia wydana przez Urząd Statystyczny w Łodzi. Natomiast pojazd Star 266 w klasie 30.99.10.0, jako pozostały sprzęt transportowy, gdzie indziej nie sklasyfikowany. Wyżej wymienione usługi remontowe Spółka fakturowała ze stawką podatku od towarów i usług w całości, w wysokości 22% w latach 2007-2010, a 23% w roku 2011.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie Spółka nie świadczyła na rzecz kontrahenta kompleksowej usługi opodatkowanej jednolitą stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22% (23%), lecz odrębne usługi opodatkowane według właściwych dla nich stawek podatku. W konsekwencji świadczenie usług remontu bloków pontonowych, o ile do dnia 31 grudnia 2010 r. bloki te sklasyfikowane były pod symbolem 35.11, a od 1 stycznia 2011 r. pod symbolem 30.11.50.0, korzystało (korzysta) z preferencyjnej, 0% stawki podatku na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 15 ustawy. Warunkiem zastosowania 0% stawki podatku dla usług remontu bloków pontonowych było (jest) prowadzenie dokumentacji, o której mowa w art. 83 ust. 2 ustawy.

Natomiast remont pojazdów Star 266, z uwagi, iż czynności te nie są objęte zwolnieniem, ani obniżonymi stawkami podatku na podstawie innych przepisów ustawy i rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, w latach 2007-2010 podlegały opodatkowaniu - zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy - 22% stawką podatku od towarów i usług, natomiast od roku 2011 - zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy - 23% stawką podatku od towarów i usług.

Tym samym Spółka uprawniona jest do wystawienia faktur korygujących faktury pierwotne dokumentujące rozliczenie ww. transakcji na zasadach przewidzianych w cyt. wcześniej rozporządzeniu, jednakże z uwzględnieniem terminów przedawnienia określonego w art. 70 ustawy Ordynacja podatkowa, a więc na dzień wydania niniejszej interpretacji możliwa jest korekta jedynie tych faktur pierwotnych dokumentujących świadczenie przedmiotowych usług, które wystawione zostały od dnia 1 grudnia 2007 r., gdyż z dniem 31 grudnia 2012 r. przedawniło się zobowiązanie podatkowe w przypadku faktur pierwotnych wystawionych do dnia 30 listopada 2007 r.

Jakkolwiek prawidłowo Spółka określiła stawkę podatku dla usług remontu bloków pontonowych i pojazdów Star 266, z uwagi na fakt, iż z powodu upływu okresu przedawnienia nie jest możliwe wystawienie faktur korygujących w przypadku wszystkich faktur pierwotnych dokumentujących rozliczenie ww. transakcji, oceniając stanowisko całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

świadczenie usług remontu bloków pontonowych, o ile do dnia 31 grudnia 2010 r. bloki te sklasyfikowane były pod symbolem 35.11, a od 1 stycznia 2011 r. pod symbolem 30.11.50.0, korzystało (korzysta) z preferencyjnej, 0% stawki podatku na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 15 ustawy. Warunkiem zastosowania 0% stawki podatku dla usług remontu bloków pontonowych było (jest) prowadzenie dokumentacji, o której mowa w art. 83 ust. 2 ustawy.

Końcowo należy wskazać, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej). Zgodnie zaś z § 3 art. 14b Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Interpretacja ma zatem dotyczyć zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Przez przepisy prawa podatkowego – w myśl art. 3 pkt 2 powołanej Ordynacji podatkowej - należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast ustawy podatkowe - zgodnie z definicją art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej - to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

W tym kontekście stwierdzić należy, iż kwestia sposobu wypełniania arkusza ofertowego oraz możliwości jego zmiany nie jest zagadnieniem definiowanym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przez żadne inne przepisy podatkowe w rozumieniu art. 3 pkt 2 powołanej Ordynacji podatkowej, tym samym tutejszy organ nie jest uprawniony do merytorycznego rozpatrzenia wniosku w ramach postępowania uregulowanego w rozdziale 1a Ordynacji podatkowej w odniesieniu do tego zagadnienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin