Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-174/12-2/JG
z 27 lipca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

V. jest czołowym producentem podzespołów w branży motoryzacyjnej. V. ze swoją technologią wniósł trwały wkład w rozwój międzynarodowego rynku usług technicznych i motoryzacyjnych. Zakład w L. powstał 11.05.2004 r. z inicjatywy 100% udziałowca – V. (…) GmbH + Co. KG.

Przedmiotem działalności jest produkcja systemów X. Jest to technologia, która spełnia cele ekonomicznej i czystej pracy silnika. Systemy X działają w połączeniu ze środkiem redukcyjnym (…). Katalizatory X można stosować samodzielnie lub w połączeniu z filtrami cząstek stałych. System X działa ze środkiem redukcyjnym (…), który jest wtryskiwany do strumienia spalin. Zamienia on szkodliwe tlenki azotu zawarte w spalinach na neutralny dla zdrowia gaz. Aby osiągnąć maksymalne obniżenie szkodliwych emisji, środek redukcyjny musi być dokładnie dozowany na każdym etapie pracy. System X może obniżyć emisję tlenków azotu nawet o 85%. Równocześnie, koncepcja silnika może zostać tak opracowana, że silnik będzie zużywać 5% do 10% mniej oleju napędowego. Nadto, system X redukuje również wydzielanie cząstek stałych.

Spółka otrzymała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej z 30.04.2009 r. Wydatki inwestycyjne dotyczące wymienionego zezwolenia są wydatkami poniesionymi w związku z zakupem maszyn i urządzeń niezbędnych do produkcji przewodów do systemu X.

W związku z produkcją wyłącznie na zlecenie oraz zgodnie z wymaganiami klienta, Spółka otrzymała nowy produkt, który wymaga zastosowania nowoczesnych oraz drogich maszyn.

Ze względu na specyfikę aplikacji - maszyny rolnicze (…), w której zostaną użyte przewody X z firmy V., należy uzupełnić standardowy przewód X o wypełnienie złączek przyłączeniowych pianką uszczelniająco - antywibracyjną w firmie C. GmbH. Standardowy przewód X poddawany jest dodatkowo operacji nawiercania złączek i dalej wypełniania ich masą. Firma V. nie ma dotychczas doświadczenia w tym procesie technologicznym, a zakup maszyny / linii technologicznej jest na tyle drogi, że Spółka posiłkuje się wykonywaniem usługi zewnętrznej, zleconej do firmy C. GmbH.

Wypełnianie przewodu X pianką uszczelniająco - antywibracyjną będzie dodatkowym etapem procesu produkcyjnego, wykonanym na życzenie klienta, stanowiącym znikomą część czynności koniecznych do powstania gotowego produktu.

Za wykonaną usługę przez kontrahenta spoza strefy, Spółka zostanie obciążona kosztami usługi. Spółka poniesie wszystkie koszty związane z dostarczeniem półfabrykatu oraz odbiorem od usługobiorcy. Spółka korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie części procesu produkcyjnego przez Spółkę poza Specjalną Strefę Ekonomiczną oraz wydatki przez Nią poniesione w związku z przedstawionym stanem faktycznym, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w ramach działalności strefowej Spółki i tym samym wpływały na ustalenie dochodu z działalności gospodarczej zwolnionego z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym sprzedaż produktów, na które były ponoszone wydatki określone wyżej będą stanowić przychody strefowe z uwzględnieniem art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatkowy dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie części procesu produkcyjnego ściśle związanego z prowadzoną dotąd działalnością oraz wytwarzanymi produktami, poza Specjalną Strefę Ekonomiczną, a także wydatki poniesione przez Spółkę, będą miały wpływ na ustalenie dochodu i tym samym zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w taki sposób, iż wydatek poniesiony na zakup usług świadczonych przez kontrahenta zewnętrznego mógł być uznany za „koszt strefowy” uzyskania przychodu, a tym samym dochód osiągnięty korzysta ze zwolnienia.

Art. 17 ust. 1 pkt 34 stanowi, iż dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zwolnienie zawarte w tym artykule ma charakter przedmiotowy, co oznacza, iż obejmuje ono dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, określone w tym zezwoleniu.

Na wielkość dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej wpływ mają koszty uzyskania przychodu, tym samym dla ustalenia faktycznego zakresu zwolnienia, o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, istotne będzie ustalenie, które wydatki pozostają w związku z działalnością prowadzoną na terenie strefy. Konieczne jest przy tym, by zgodnie z zasadami ogólnymi mogły one być zaliczone u podatnika do kosztów uzyskania przychodów. Aby wydatek poniesiony na zakup usług od podmiotów zewnętrznych mógł być traktowany jako „strefowy” koszt uzyskania przychodu, musi on spełniać warunki uznania za koszt podatkowy oraz być poniesiony na potrzeby prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej na terenie SSE objętej zezwoleniem.

Art. 7 ust. 2, art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz opinia doktryny w tej kwestii pozwoliły na dookreślenie, iż koszt uzyskania przychodu to wydatek, który został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika, jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany, nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów. Nie ma wątpliwości, iż Spółka te kryteria spełnia, ponieważ ponosząc koszt działalności kontrahenta działa w obiektywnym przekonaniu, że taki wydatek w sensie przyczynowo - skutkowym powinien doprowadzić do osiągnięcia przychodów, w przypadku Spółki - przychodów strefowych.

Ustawodawca w art. 7 ust. 2 wskazuje również, że podstawą opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych jest dochód, a tym samym należy zwrócić szczególną uwagę na pojęcie kosztów uzyskania przychodu, gdyż ustalenie wysokości tych kosztów jest niezbędne dla prawidłowego ustalenia wysokości dochodów, w tym przypadku dochodów zwolnionych z opodatkowania.

Powoływany już art. 17 ust. 1 pkt 34, który wskazuje, iż ma to być działalność gospodarcza jako taka, prowadzona na terenie strefy, nie wskazuje, iż wszystkie czynności składające się na prowadzoną działalność gospodarczą mają być prowadzone na terenie strefy.

W związku z powyższą regulacją pozostaje art. 17 ust. 4, który stanowi, iż zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy; również odwołując się do prowadzonej działalności gospodarczej jako takiej. Brak jest w aktach prawnych definicji działalności prowadzonej na terenie strefy. Jednak zgodnie z opinią wnioskującej Spółki, działalność poza Strefą, którą Spółka planuje prowadzić, określić można jako „działalność strefowa”. Spółka nie zamierza wykonywać poza Strefą innej działalności, niż dotąd przez Nią wykonywana w ramach działalności gospodarczej objętej zezwoleniem. Wydzielenie tej działalności następuje wyłącznie ze względów ekonomicznych oraz wykorzystania maszyn, których właścicielem jest inny podmiot gospodarczy. W toku procesu produkcyjnego nie można wykluczyć, iż określone jego etapy, wskutek okoliczności technicznych, będą mogły być prowadzone wyłącznie poza strefą.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż faza produkcji, która będzie wykonywana u kontrahenta zewnętrznego pozostaje w ścisłym i bezpośrednim związku z produktami wytwarzanymi przez Wnioskodawcę, za których wytworzenie otrzyma od zewnętrznego wykonawcy fakturę. Jest jedną z faz produkcji, które całościowo mieszczą się w zakresie zezwolenia udzielonego Spółce, zgodnie z klasyfikacją PKWiU. Spółka będzie kontrolować jakość produktów, poddawać je badaniom technicznym, po ostatecznej obróbce będą przekazywane klientom, wobec którego Wnioskodawca będzie odpowiadał za jakość produktu. A tylko taka całościowa działalność będzie mogła być określona jako działalność gospodarcza zmierzająca bezpośrednio i zgodnie z przyjętymi regułami ekonomicznymi do uzyskania zysku.

Z powodu braku definicji działalności gospodarczej w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, sięgnąć należy do innych aktów. Art. 3 ust. 9 Ordynacji podatkowej definiuje działalność gospodarczą jako każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej, w art. 2, stanowi, iż działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Wobec powyższych szerokich definicji, powstaje trudność w określeniu, które dochody przedsiębiorcy będą mogły być zakwalifikowane jako dochody z działalności gospodarczej, a które z innej aktywności. Odnośnie przedstawionych definicji, takiego typu rozgraniczenie nie wydaje się możliwe. Należałoby więc przyjąć, iż każda działalność prowadzona przez przedsiębiorcę powinna być uznana jako działalność gospodarczą, tym bardziej gdy w racjonalny sposób prowadzona, skierowana jest na osiągnięcie zysku.

Spółka uważa również, iż wydatki poniesione na zakup produktów wytworzonych przez kontrahentów zewnętrznych będą stanowić koszt uzyskania przychodu, który mieścić się będzie w ramach „działalności strefowej” wpływającej na ustalenie dochodu z działalności zwolnionej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34. A tym samym, również przychody z tytułu sprzedaży klientom gotowych produktów, na które ponoszone były wydatki określone w przedstawionym stanie faktycznym, stanowić będą przychody strefowe uzyskane przez Wnioskodawcę.

Działalność kontrahenta zewnętrznego należy natomiast potraktować jako „działalność pomocniczą” wobec strefowej działalności gospodarczej Spółki. Orzecznictwo w tego typu wypadkach wypracowało pojęcie „działalności pomocniczej”, które zgodnie z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15.12.2011 r. sygn. II FSK 1139/10 stanowią czynności, jeżeli są „niezbędne do całościowego wytworzenia wyrobu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to czynności takie należy traktować jako działalność pomocniczą niezbędną do realizacji zakresu działalności gospodarczej objętych zwolnieniem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.”. A contrario wobec powyższego wyroku stwierdzić można, iż jeżeli dana działalność podmiotu posiadającego zezwolenie mieści się w zakresie zezwolenia, odwołującego się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, a którą można określić jako działalność pomocniczą, niezbędną do realizacji konkretnego zadania gospodarczego, to dochód z takiej działalności podlega zwolnieniu.

Biorąc pod uwagę fakt, iż działalność kontrahenta zewnętrznego pozostaje w ścisłym związku z działalnością główną oraz fakt, iż niezbędna jest do powstania produktu głównego, spełnia ona wyżej przedstawione przesłanki, na które powoływał się NSA definiując działalność pomocniczą.

Co istotne, wskazać należy, iż część procesu produkcyjnego, który został wydzielony poza obszar Specjalnej Strefy Ekonomicznej jest niewielki. Oznacza to, że zasadnicza część procesu produkcyjnego wszystkich operacji powstaje na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Tym samym, uznać należy, iż wydzielona część procesu produkcyjnego stanowi działalność pomocniczą w sposób bezsporny związaną z działalnością prowadzoną na terenie zakładu Wnioskodawcy, co świadczy o tym, iż w analizowanym przypadku mamy do czynienia z działalnością prowadzoną na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej korzystającą ze zwolnienia w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, iż dochód uzyskany z prowadzonej działalności gospodarczej, w całości korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych określonym w art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy. Zatem, poniesione koszty nie stanowią kosztów, które pomniejszyłyby dochód o ten uzyskany z działalności „pozastrefowej” i odpowiednio też uzyskane przychody ze sprzedaży produktów nie będą powiększały dochodu o ten uzyskany z działalności „pozastrefowej”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Podkreślenia wymaga fakt, iż prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczącej zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, iż wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Warto podkreślić również, iż zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko te dochody, które zostały uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia z dnia 30 kwietnia 2009 r. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja systemów X. Ze względu na specyfikę aplikacji, w której zostaną użyte przewody X, standardowy przewód należy uzupełnić o wypełnienie złączek przyłączeniowych pianką uszczelniająco – antywibracyjną. Czynność ta, stanowiąca dodatkowy etap procesu produkcyjnego, wykonana zostanie przez kontrahenta spoza strefy, a Spółka zostanie obciążona kosztami tej usługi.

Należy podkreślić, że przepisy podatkowe oraz strefowe nakazują – w celu uzyskania zwolnienia z opodatkowania dochodów – prowadzenie działalności gospodarczej objętej zezwoleniem na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zatem, jeżeli jakaś faza tej działalności nie jest prowadzona na terenie strefy, to w tej części dochód Spółki nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Innymi słowy, fakt wykonywania niektórych czynności w ramach procesu produkcyjnego poza specjalną strefą ekonomiczną nie pozostaje bez wpływu na wysokość zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych dochodów uzyskiwanych ze sprzedaży wyrobów gotowych. Tym samym, dochód odpowiadający fazie produkcji realizowanej poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej winien być wyłączony z dochodu podlegającego zwolnieniu strefowemu.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a - 16m.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej przepis są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Na Spółce ciąży więc obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy.

Wobec powyższego w całkowitych przychodach z tytułu sprzedaży produktu strefowego należy wydzielić tę część przychodów, która dotyczy fazy produkcji prowadzonej poza strefą. Winno to nastąpić poprzez wydzielenie właściwej części przychodów, która odpowiada poniesionym kosztom, tak aby możliwe było określenie wyniku finansowego na tej fazie produkcji (tj. koszty tej fazy produkcji + marża). Natomiast koszty uzyskania przychodów należy ustalić na podstawie rzeczywistych kosztów wytworzenia poza strefą (dotyczy to kosztów, które da się bezpośrednio przypisać do tej fazy produkcji).

Zatem, operacja przeniesienia przez Spółkę części procesu produkcyjnego poza specjalną strefę ekonomiczną, nie może być uwzględniona w kalkulacji dochodu z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzysta jedynie dochód osiągnięty z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Tym samym, dochód odpowiadający fazie produkcji realizowanej poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, dlatego też Spółka zobowiązana jest wyodrębnić tę część przychodów i kosztów ich uzyskania, która dotyczy tej fazy produkcji.

Natomiast, w kontekście stwierdzenia Wnioskodawcy, iż działalność kontrahenta zewnętrznego należy potraktować jako „działalność pomocniczą” wobec strefowej działalności gospodarczej Spółki, należy stwierdzić, iż przy ocenie przedmiotu zwolnienia nie ma podstaw do przyjęcia podziału działalności gospodarczej na podstawową i pomocniczą, zatem tut. Organ pragnie odwołać się do wytycznych rozporządzenia Rady (EWG) Nr 696/93 z dnia 15 marca 1993 r. w sprawie jednostek statystycznych do celów obserwacji i analizy systemu produkcyjnego we Wspólnocie (Dz. Urz. UE. L. 1993 Nr 76, str. 1), w myśl których za działalność pomocniczą uznaje się taką działalność, która spełnia wszystkie następujące warunki:

1. służy tylko jednostce, do której się odnosi; innymi słowy wytworzone towary lub usługi nie mogą być sprzedawane w obrocie;
2. porównywalna działalność na podobną skalę realizowana jest w podobnych jednostkach produkcyjnych;
3. wytwarza usługi lub wyjątkowo dobra nietrwałe, które nie wchodzą w skład produktu końcowego jednostki (np. drobne narzędzia lub rusztowania);
4. wpływa na koszty bieżące samej jednostki, tzn. nie powoduje tworzenia środków trwałych brutto.
   
   

Nadto, pojęcie działalności pomocniczej zdefiniowane zostało w ww. Polskiej Klasyfikacji Działalności. W myśl tej regulacji, działalnością pomocniczą jest działalność wykonywana wyłącznie po to, by wesprzeć działalność przeważającą (tj. działalność posiadającą największy udział wskaźnika charakteryzującego działalność jednostki) lub drugorzędną (stanowiącą każdy inny rodzaj działalności, której efektem końcowym są wyroby lub usługi wykonywane dla strony trzeciej) jednostki, poprzez dostarczanie wyrobów lub usług na potrzeby wyłącznie tej jednostki.

Dodatkowo Polska Klasyfikacja Działalności określa działalność pomocniczą jako działalność, która spełnia wszystkie następujące warunki:

• służy wyłącznie jednostce,
• nakłady na działalność pomocniczą stanowią koszt jednostki,
• efekt końcowy (zazwyczaj usługi, rzadziej wyroby) nie stanowi części produktu finalnego jednostki i nie generuje nakładów brutto na środki trwałe.
  
  

Mając zatem na uwadze powyższe, działalność kontrahenta zewnętrznego nie może zostać zakwalifikowana jako działalność pomocnicza w stosunku do działalności strefowej Wnioskodawcy.

Reasumując, w związku z przeniesieniem przez Spółkę części procesu produkcyjnego poza specjalną strefę ekonomiczną, wydatki określone w opisie sprawy, które ponosi Spółka, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu w ramach działalności strefowej Spółki i tym samym nie będą wpływały na ustalenie dochodu z działalności gospodarczej zwolnionego z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dochód jaki powstanie w związku ze sprzedażą przedmiotowych produktów, nie będzie stanowić w całości dochodu strefowego, gdyż dochód odpowiadający fazie produkcji realizowanej poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej winien być wyłączony z dochodu podlegającego zwolnieniu w myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie wskazać należy, iż powołane w treści wniosku orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.