INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2009 r. (data wpływu do organu) uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności, za które wypłacane są premie pieniężne –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 27 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności, za które wypłacane są premie pieniężne.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu wyrobami stalowymi. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zawarł z niektórymi odbiorcami towarów umowy, na podstawie których wypłaca premie pieniężne (bonusy) za zrealizowanie odpowiedniego poziomu zakupu towarów. Przyznane premie (bonusy) nie są związane z konkretną dostawą i konkretną fakturą. Wysokość premii pieniężnych uzależniona jest od przekroczenia wielkości netto zakupu towarów w okresie rozliczeniowym ustalonym w umowie. Premie pieniężna stanowi określony w umowie procent obrotów netto w danym okresie.

W piśmie uzupełniającym z dnia 27 maja 2009 r. wskazano, że zawarto umowę handlową tylko z jednym kontrahentem (będącym polską „spółką córką” spółki zagranicznej), na mocy której przyznano kontrahentowi prawo do premii od obrotu. Przedmiotowa premia od obrotu wypłacana jest wówczas, gdy łączna wysokość sprzedaży przez Wnioskodawcę do wszystkich podmiotów powiązanych ze spółką zagraniczną w Polsce i w Europie osiągnie wartość netto równą lub większą od 1,5 mln. Jeżeli zostanie spełniony powyższy warunek premie ustala się w wysokości 1% od wartości netto zakupów równej lub wyższej od 1,5 mln PLN, 2% od wartości netto zakupów równej lub wyższej od 2 mln PLN, 3% od wartości netto zakupów równej lub wyższej od 3 mln PLN. Zgodnie z umową premię od osiągnięcia określonego pułapu obrotu Wnioskodawca wypłaca kontrahentowi do dnia 31 stycznia, za rok poprzedni. Obrót określa się za cały rok na początku roku następnego. Kontrahent w celu uzyskania premii powinien zatem przekroczyć określony pułap zakupów lub nakłaniać inne podmioty powiązane do dokonywania zakupów u Wnioskodawcy. Kontrahent nie jest jednak zobowiązany do dokonania określonej wysokości zakupów. W przypadku, gdy pomimo dokonywania zakupów, obrót nie przekroczy określonego pułapu, to kontrahent nie uzyska prawa do premii.

W związku z powyższym zadano pytania.

Czy wypłacane premie związane są z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego takie premie, które to usługi podlegają opodatkowaniu VAT na ogólnych zasadach oraz czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach VAT wystawianych przez odbiorców za otrzymane premie pieniężne...

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnienie przez odbiorcę określonych warunków umowy do otrzymania premii pieniężnych, tj. osiągnięcie określonego poziomu zakupów spowoduje konkretne zachowanie. Pomiędzy Wnioskodawcą a odbiorcami na podstawie podpisanych umów zachodzi relacja zobowiązaniowa, którą należy traktować jako odpłatne świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Otrzymana premia jest wynagrodzeniem za wykonaną usługę i podlega podatkowi VAT.

Dla poparcia własnego stanowiska Spółka powołuje się na interpretację ogólną prawa podatkowego z dnia 30 grudnia 2004 r. nr PP3-812-1222/20O4/AP/4026, w której Minister Finansów zauważył, iż w praktyce premie pieniężne otrzymywane przez odbiorców z tytułu zrealizowania określonej wartości zakupów w okresie rozliczeniowym należy opodatkować i udokumentować fakturami VAT.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach wystawianych przez kontrahentów za odpłatne świadczenie powyższych usług w zakresie, w jakim te usługi wykorzystywane były do wykonywania czynności opodatkowanych.się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi - zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu - suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 3 do 7.

Z powyższego wynika, ze ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

I tak, z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w świetle postanowień art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy, poprzez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L. 347 ze zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy. Usługa w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie te zostały wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku z zachowaniem stanowiącym usługę w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca wypłaca premie pieniężne („roczne”) naliczane w oparciu o wartość nabytych towarów (obrót) w danym roku kolendarzowym. Umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem, nie przewiduje obowiązku wykonywania żadnych dodatkowych czynności oprócz dokonywanych zakupów o określonym wolumenie, od których uzależniona jest wypłata premii.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że otrzymywane przez kontrahenta premie pieniężne „roczne” nie są w żaden sposób związane z uzyskaniem przez Wnioskodawcę świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać dokonywanych przez kontrahenta zakupów. Niezrealizowanie przez nabywcę określonego pułapu obrotów nie jest obwarowane żadną sankcją, czy jakąkolwiek odpowiedzialnością. Tym samym należy uznać, iż w tym konkretnym przypadku otrzymujący premie nie świadczy na rzecz Wnioskodawcy usług w rozumieniu art. 8 ust. 1, a zatem czynność ta u niego nie podlega opodatkowaniu i nie powinna być dokumentowana fakturą VAT.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, iż skoro - jak wskazano wyżej - wystawca faktury nie świadczy usług na rzecz Wnioskodawcy, to wystawione przez niego faktury zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w nich wykazany.

Zatem mając na uwadze opis przedstawiony we wniosku oraz wyżej przytoczone przepisy prawa wskazać należy, iż Wnioskodawca nie ma prawa do obniżania kwoty podatku należnego o podatek naliczony, zawarty w fakturach VAT wystawionych przez kontrahenta.

Końcowo informuje się, iż tut. organ w niniejszej interpretacji nie rozstrzyga kwestii ewentualnego uznania przedmiotowego świadczenia za rabat, bowiem nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska w sprawie oraz nie postawiono pytania. Niemniej należy zauważyć, że na gruncie prawa podatkowego przewiduje się możliwość zastosowania rabatu pośredniego. Powołana wyżej Dyrektywa Rady 2006/112/WE, w art. 90 ust. 1 wskazuje, że podstawa opodatkowania jest obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie, w przypadku gdy podatnik dokona obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Stosowaniu powyższego nie sprzeciwiają się przepisy prawa krajowego. Zwrócić należy uwagę, że zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawę o podatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.