INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2009r. (data wpływu 04 maja 2009r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania 0% stawki podatku dla usług transportu międzynarodowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 maja 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania 0% stawki podatku dla usług transportu międzynarodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła z kontrahentem („Kontrahent”) umowę o stałej współpracy („Umowa”). Zgodnie z Umową, Kontrahent oświadcza, że jest pośrednikiem przewoźnika (firmy X) w zakresie dystrybucji dokumentów (nazywanych przez przewoźnika jako ‘Voucher’) uprawniających do korzystania ze świadczonych przez przewoźnika (firmę X) usług transportu morskiego osób i pojazdów samochodowych.

Vouchery dotyczą międzynarodowych przejazdów pasażerskich promami morskimi na liniach polsko-skandynawskich (tj. początek lub koniec rejsu jest odpowiednio w Polsce lub jednym z krajów skandynawskich).

Zgodnie z Umową, Spółka jest uprawniona do sprzedaży Voucheru osobie trzeciej (swojemu klientowi) imiennie wskazanej w treści Voucheru. Oznacza to, że Spółka nabywa Vouchery od Kontrahenta we własnym imieniu i na rzecz osoby trzeciej (klienta - wskazanego imiennie w treści Voucheru). Zgodnie z Umową, cena sprzedaży Voucheru na rzecz osoby trzeciej (klienta) nie może być wyższa od ceny wynikającej z aktualnych katalogów lub cenników przewoźnika.

Z Umowy wynika również, że każdy z punktów sprzedaży Spółki jest uprawniony do nabywania od Kontrahenta Voucherów z wykorzystaniem przyznanego przez Kontrahenta indywidualnego rabatu w stosunku do cen publikowanych w cennikach. Zgodnie z regulaminem przewoźnika, Voucher jest dokumentem imiennym oraz stanowi jedyne akceptowalne przez przewoźnika (firmę X) potwierdzenie dokonania opłaty za dokonaną rezerwację.

Regulamin przewoźnika przewiduje następujące rodzaje Voucherów: (i) Voucher open - bez określonej daty powrotu gdzie pasażer (klient) jest obowiązany do określenia daty powrotu nie później niż na 24 godziny robocze przed planowanym, (ii) Voucher z określoną datą przejazdu - który jest co do zasady ważny tylko w dniu na który został wystawiony, oraz (iii) Voucher z określoną trasą przewozu - który jest ważny co do zasady tylko i wyłącznie na trasie na którą został wystawiony.

Vouchery muszą być wymienione - bez żadnych opłat - na bilety promowe przed wejściem pasażera (klienta) na pokład promu. Zgodnie z regulaminem przewoźnika, bilet promowy jest ważny wyłącznie w dniu jego wystawienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dla zastosowania 0% stawki podatku VAT, wystarczą Spółce kopie sprzedanych Voucherów (będących dokumentem potwierdzającym dokonanie opłaty za rezerwację biletu promowego)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT „dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w (art. 83) ust. 1 pkt 23 (ustawy o VAT), są w przypadku transportu osób - międzynarodowy bilet (...) promowy (...), wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.”

Biorąc pod uwagę, że Voucher zawiera, co do zasady, te same informacje (w tym zawiera informację o trasie przejazdu oraz dane pasażera), co bilet promowy, na który to Voucher jest zresztą wymieniany w terminalu promowym bez żadnej dodatkowej dopłaty, należy przyjąć, że jest on wystarczającym dowodem świadczenia usług transportu międzynarodowego, o którym mowa w art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, gdyż zawiera wszystkie informacje, o których mowa w tym przepisie. Dodatkowo należy wskazać, iż - odmiennie niż w przypadkach określonych w art. 83 ust. 5 pkt 1 i pkt 3 ustawy o VAT - w przepisie art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT brak jest wymogu, by transport osób odbywał się przez określony podmiot. Spółka stoi również na stanowisku, iż przyjęcie ścisłej, formalistycznej wykładni art. 83 ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, zgodnie z którą jedynym dokumentem stanowiącym dowód świadczenia usługi jest bilet promowy, prowadziłoby w prostej linii do naruszenia zasady neutralności podatku VAT. Jak bowiem stwierdzono w wyroku ETS z dnia 27 kwietnia 2006r. w sprawie Sollveld C-443/04, „odnośnie zasady neutralności podatkowej, na której zasadza się system podatku VAT, należy przypomnieć, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału sprzeciwia się ono temu, aby świadczenie podobnych usług, które są względem siebie konkurencyjne, było traktowane w różny sposób z punktu widzenia VAT.”

Zatem zdaniem Spółki, do zastosowania 0% stawki podatku VAT przez Spółkę wystarczającym dokumentem będą kopie sprzedanych przez Spółkę Voucherów (jedynego akceptowalnego przez przewoźnika potwierdzenia dokonanej rezerwacji biletu promowego). Spółka zwraca również uwagę, iż podobne stanowisko - w stanie faktycznym dotyczącym sprzedaży biletów lotniczych przez podmiot nie będący przewoźnikiem - zajął Minister Finansów w ww. interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2008r. (sygnatura ILPP2/443-514/08-6/ISN).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Odpowiedź na zapytanie Spółki, dotyczące stawki podatku dla usług transportu międzynarodowego, udzielona zostanie w odrębnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.