INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2008r. (data wpływu 23 października 2008r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2008r. (data wpływu 29 grudnia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę posiadającego uprawnienia biegłego rewidenta, biegłego sądowego i wykwalifikowanego rolnika do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę posiadającego uprawnienia biegłego rewidenta, biegłego sądowego i wykwalifikowanego rolnika do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 grudnia 2008r. (data wpływu 29 grudnia 2008r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 grudnia 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada uprawnienia biegłego rewidenta, biegłego sądowego i wykwalifikowanego rolnika. Wykonuje on czynności w zakresie trzech uprawnień. Wnioskodawca jako biegły rewident prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą firmy „B.” i jest czynnym podatnikiem VAT z mocy ustawy VAT art. 113 ust. 13 pkt 2, podatek dochodowy od osób fizycznych rozlicza na zasadach ogólnych, a w rozliczeniu rocznym PIT-36 wykazuje w pozycji „pozarolnicza działalność gospodarcza”.

W zaświadczeniu o wpisie do działalności gospodarczej Wnioskodawca posiada wyłącznie zakres usług wymaganych ustawą o biegłych rewidentach. Wnioskodawca nie posiada wpisu świadczeń wykonywanych dla sądu i prokuratury, tj. usług niebędących doradztwem. We wpisie do działalności gospodarczej Wnioskodawca nie posiada również wpisu działalności ogrodniczej, którą zajmuje się osobiście.

Zlecenia z organów sprawiedliwości kierowane są na Wnioskodawcę imiennie jako biegłego sądowego a nie na firmę „B.”. Usług wykonywanych osobiście Wnioskodawca nie ma prawa przekazać do wykonania osobom trzecim, jako poufne. Wydana opinia dla sądu czy prokuratury dotyczy zebranych materiałów dowodowych do postawionej tezy i nie ma znamion doradztwa. Pod wydaną opinią Wnioskodawca podpisuje się jako biegły sądowy i stawia pieczątkę biegłego sądowego, której nie może używać w innych pracach w działalności gospodarczej jako podmiot. Pieczątki podmiotu – „B.” – Wnioskodawca nie może używać w opinii dla sądu. Są to dwa różne zakresy działania.

Przychody, koszty uzyskania i dochód do opodatkowania z usług świadczonych osobiście z art. 13 pkt 6 w rozliczeniu rocznym Wnioskodawca wykazuje w PIT-36 w pozycji „działalność wykonywana osobiście” na podstawie PIT-8B otrzymanych z sądów i prokuratury w roku sprawozdawczym, a w pozycji pobranych zaliczek przez płatnika Wnioskodawca wykazuje podatek potrącony przez te instytucje.

Posiadając uprawnienia wykwalifikowanego rolnika Wnioskodawca czynnie uprawia ogrodnictwo osobiście, które nie jest jego działalnością gospodarczą. Przychodem Wnioskodawcy są pożytki, czyli uzyskane zbiory z uprawy warzyw i owoców, które wykorzystuje na potrzeby własne i rodziny. Wnioskodawca nie uzyskuje z tego przychodów w formie pieniężnej i niepieniężnej. A więc uzyskane przychody w naturze, koszty poniesione na uprawę, tzn. pożytki, nie są wykazywane przez Wnioskodawcę w rozliczeniach rocznych jako podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych ani też nie są wykazywane w rozliczeniach z działalności w podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (z uwzględnieniem zmian wynikających z uzupełnienia wniosku z dnia 22 grudnia 2008r.):

Czy przy czynnościach wykonywanych osobiście z mocy art. 13 pkt 6 ustawy pdof na rzecz sądu nie mające charakteru doradztwa, z mocy art. 15 ust. 3 ustawy VAT podlegają podatkowi VAT i tym samym wymagają zgłoszenia działalności gospodarczej oraz uzyskania numeru identyfikacyjnego REGON...

Czy z wykonywanych usług świadczonych osobiście nie mających charakteru doradztwa wymienionych w pkt 1, wykonywanych poza prowadzoną działalnością gospodarczą, Wnioskodawcy przysługuje zwolnienie podmiotowe na podstawie art. 113 ustawy o VAT...

Czy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, posiadając uprawnienia biegłego rewidenta, biegłego sądowego i wykwalifikowanego rolnika, uzyskane przychody z poszczególnych źródeł Wnioskodawca powinien łączyć do jednej działalności gospodarczej, nie prowadząc działalności gospodarczej przy wykonywaniu drugiej i trzeciej (biegłego sądowego i wykwalifikowanego rolnika) i nawet gdy czynności osobiście świadczone biegłego sądowego nie mają znamion doradztwa, lecz tworzą jeden z dowodów w postępowaniu sądowym...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko własne z uwzględnieniem zmian wynikających z uzupełnienia wniosku z dnia 22 grudnia 2008r.), wykonywane czynności przez biegłego sądowego nie obejmują umowy cywilno-prawne a ich czynności nie powinny być uznawane za działalność gospodarczą z mocy ustawy o VAT, którą nie powinni być objęci.

Czynności wykonywane osobiście nie powinny być łączone w rozliczaniu podatku VAT razem z działalnością podmiotu wykonującego pozarolniczą działalność gospodarczą.

Sprzeczność art. 15 ust. 3 ustawy o VAT z art. 13 pkt 6 ustawy pdof powoduje wprowadzanie w błąd podatnika i powoduje lukę prawną.

Dochody mające charakter doradztwa uzyskane z prowadzonej działalności gospodarczej nie podlegają zwolnieniu podmiotowemu. Usługi z innej działalności wykonywanej osobiście, poza prowadzoną działalnością gospodarczą, nie mające charakteru doradztwa, nie powinny podlegać podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku VAT obowiązujące do dnia 30 listopada 2008r. tj. według stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Na przedmiotowy zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług składają się czynności mające swą genezę w prawie cywilnym, jak i w innych gałęziach prawa materialnego. Wyłączenia i zwolnienia są wyjątkiem od ogólnej zasady opodatkowania. Ich ograniczone zastosowanie wynika z oczywistych przesłanek, które przyświecały ustawodawcy i zostały określone w powołanej ustawie oraz w przepisach wykonawczych.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W art. 15 ust. 3 cyt. ustawy wymieniono czynności, których nie uznaje się za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą. Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 6 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu m. in. sądowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca posiada uprawnienia biegłego rewidenta, biegłego sądowego i wykwalifikowanego rolnika. Wnioskodawca wykonuje czynności w zakresie trzech uprawnień. Wnioskodawca jako biegły rewident prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą „B.” i jest czynnym podatnikiem VAT z mocy ustawy VAT (art. 113 ust. 13 pkt 2). Wnioskodawca będąc biegłym sądowym wydaje opinie dla sądu czy prokuratury dotyczące zebranych materiałów dowodowych do postawionej tezy, które nie mają znamion doradztwa. Zlecenia z organów sprawiedliwości kierowane są na Wnioskodawcę imiennie jako biegłego sądowego a nie na firmę „B.”. Ponadto Wnioskodawca, posiadając uprawnienia wykwalifikowanego rolnika, czynnie uprawia ogrodnictwo, a uzyskane zbiory z uprawy warzyw i owoców wykorzystuje na potrzeby własne i rodziny. Wnioskodawca nie uzyskuje z tego przychodów w formie pieniężnej i niepieniężnej.

Wobec powyższego wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, posiadając uprawnienia biegłego rewidenta, biegłego sądowego i wykwalifikowanego rolnika, uzyskane przychody z poszczególnych źródeł powinien on łączyć do jednej działalności gospodarczej, nie prowadząc działalności gospodarczej przy wykonywaniu drugiej i trzeciej (biegłego sądowego i wykwalifikowanego rolnika).

Odnosząc się do kwestii dotyczącej czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach posiadanych uprawnień biegłego sądowego należy zaznaczyć, że aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, muszą być spełnione warunki, określone w cyt. wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, a mianowicie: związanie wykonującego czynności ze zlecającym ich wykonanie prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

Ponieważ przy sporządzaniu opinii przez biegłego sądowego nie jest spełniony ww. warunek dotyczący odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności – biegły odpowiada osobiście za wykonywane przez siebie czynności – to sporządzenie takiej opinii stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z tytułu samodzielnej działalności gospodarczej.

Tym samym stwierdzić należy, iż w związku z niespełnieniem jednego z warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę, realizowane przez Wnioskodawcę czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych, a Wnioskodawca z tytułu tych czynności jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zaznacza się, że powyższe zagadnienie było przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej dla Wnioskodawcy przez tut. organ nr IBPP1/443-482/08/AS z dnia 3 lipca 2008r.

W rozstrzygnięciu tym zaznaczono również, iż Wnioskodawca – w przypadku, jeżeli usługi świadczone przez niego jako biegłego sądowego nie stanowią jednocześnie usług doradztwa, lecz tworzą jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym - może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, pod warunkiem jednak, że Wnioskodawca nie jest już zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym z innego tytułu.

Odnośnie kwestii dotyczącej czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach posiadanych uprawnień wykwalifikowanego rolnika, mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, iż prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności rolniczej (ogrodniczej) obejmujące uprawę warzyw i owoców, stanowi prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folia, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodkowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowle i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego. Jeśli więc rolnik wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Wnioskodawca wprawdzie zaznacza, iż uzyskane zbiory z uprawy warzyw i owoców wykorzystuje na potrzeby własne i rodziny, jednak z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż całokształt czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę, zarówno w ramach prowadzonego „B.”, jak i wykonywanych przez Wnioskodawcę jako biegłego sądowego, czy też wykwalifikowanego rolnika (w przypadku ewentualnej dostawy produktów rolnych), stanowi prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, niezależnie od różnych (odrębnych) zakresów działania Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, iż bez znaczenia dla uznania przedmiotowych czynności za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT pozostaje fakt, iż Wnioskodawca w zaświadczeniu o wpisie do działalności gospodarczej posiada wyłącznie zakres usług wymaganych ustawą o biegłych rewidentach, nie posiada natomiast wpisu świadczeń wykonywanych dla sądu i prokuratury, tj. usług niebędących doradztwem, oraz wpisu działalności ogrodniczej, którą zajmuje się osobiście.

W tym miejscu należy bowiem zwrócić uwagę na brzmienie art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, który to przepis ma na celu zapewnienie, aby te same czynności wykonywane zgodnie z prawem, bądź bez spełnienia prawem wymaganych warunków były traktowane w tożsamy sposób. Oznacza to, że czynności podejmowane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Dla uznania wykonywanych czynności za działalność gospodarczą nie ma znaczenia fakt, czy podmiot dokonujący tych czynności zarejestrował formalnie działalność gospodarczą w organie rejestrowym (określił zakres jej prowadzenia), najistotniejszym jest fakt, że dokonał czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej.

Odnośnie stanowiska Wnioskodawcy, że pomiędzy przepisem art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT a przepisem art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zachodzi sprzeczność, wyjaśnić należy, iż w cytowanym wyżej przepisie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT ustawodawca odnosi się do przychodów określonych i zdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak wyraźnie wskazuje jakie są skutki prawne uzyskania tych przychodów na gruncie ustawy o VAT. Ustawa o VAT posługuje się swoimi pojęciami, a ustawa o podatku dochodowym swoimi. Przychody uzyskiwane przez biegłych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają opodatkowaniu jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, natomiast na gruncie ustawy o VAT biegły jest podatnikiem, ponieważ jest osobą fizyczną, wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą.

Zatem, biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, posiadającego uprawnienia biegłego rewidenta, biegłego sądowego i wykwalifikowanego rolnika, wypełniają określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy czynności te - w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych - będą podejmowane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu (np. jako przychody z działalności wykonywanej osobiście).

Ponadto z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadząc jako biegły rewident „B.” jest czynnym podatnikiem VAT z mocy przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem jeżeli Wnioskodawca jest już zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, to wszystkie wykonywane przez niego czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Powyższe dotyczy również czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach działalności rolniczej (ogrodniczej), gdyż dostawa produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej oraz świadczenie usług rolniczych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeśli Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia od podatku VAT na zasadach określonych w art. 43 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczący usługi rolnicze, które są zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 3, może zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem:

1. dokonania w poprzednim roku podatkowym dostawy produktów rolnych oraz świadczenia usług rolniczych o wartości przekraczającej 20.000 zł oraz
2. dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2, oraz
3. prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3.

Rolnik ryczałtowy, który zamierza zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 pkt 3, jest obowiązany prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 1, przez okres co najmniej 3 kolejnych miesięcy poprzedzających bezpośrednio miesiąc, od którego rolnik ten rezygnuje ze zwolnienia.

Jeśli natomiast Wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego, to dokonywana przez niego ewentualna dostawa produktów rolnych (bowiem Wnioskodawca zaznaczył, że produkty te przeznacza wyłącznie na potrzeby własne i rodziny) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Ustosunkowując się natomiast do kwestii podniesionej przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku, iż czynności wykonywane osobiście „nie powinny być łączone w rozliczaniu podatku VAT” razem z działalnością podmiotu wykonującego pozarolniczą działalność gospodarczą, należy powołać przepis art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że obowiązek składania deklaracji dla podatku od towarów i usług co do zasady dotyczy podatników, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT (oprócz wyjątków wskazanych w ww. przepisie).

Tym samym Wnioskodawca, jako zarejestrowany podatnik VAT czynny, który dla wszystkich czynności wykonywanych w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tj. dla czynności wykonywanych zarówno w ramach posiadanych uprawnień biegłego rewidenta, jak i biegłego sądowego, czy też wykwalifikowanego rolnika – jeśli nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT) występuje jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, jest obowiązany do składania deklaracji dla podatku od towarów i usług. Tak więc w ramach deklaracji podatkowej składanej w zakresie podatku VAT Wnioskodawca ujmuje łączną kwotę z tytułu wykonywanych przez siebie czynności podlegających opodatkowaniu, niezależnie od faktu, czy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych ww. czynności są podejmowane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku (z uwzględnieniem zmian wynikających z uzupełnienia wniosku z dnia 22 grudnia 2008r.) numerami 2,3,5 oraz częściowo 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.