INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2009 roku (data wpływu 9 marca 2009 roku) uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2009 roku (data wpływu 2 czerwca 2009 roku ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania spłaty otrzymanej w wyniku dokonania podziału majątku wspólnego małżonków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2009 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania spłaty otrzymanej w wyniku dokonania podziału majątku wspólnego małżonków.

Pismem z dnia 15 maja 2009 r. Nr ITPB2/415-273/09-2/PS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez dokonanie stosownej opłaty oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego. Powyższe uzupełniono w dniu 2 czerwca 2009 r. (data wpływu) i dniu 1 czerwca 2009 roku (data wpływu środków na konto tut. organu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w sprawie podziału majątku wspólnego małżonków otrzymała Pani spłatę w wysokości 75.000 zł, w zamian za prawo do części nieruchomości należącej do majątku wspólnego Pani i jej małżonka. Małżonek zobowiązał się do dokonania spłaty w terminie 3 miesięcy od prawomocnego zakończenia postępowania, tj. do 11 grudnia 2008 roku. Jednakże spłata została Pani przekazana w ratach w terminie późniejszym, tj. 16 stycznia 2009 r. otrzymała Pani kwotę 20.000zł, 30 stycznia 2009 r. kwotę 20.000 zł., 9 lutego 2009 r. kwotę 15.000 zł, 18 lutego 2009 r. kwotę 10.000 zł, w marcu 2009 r. kwotę 3.500 zł i 1 kwietnia 2009 r. kwotę 6.500 zł. Wszystkie wpłaty otrzymane od byłego małżonka zgłosiła Pani Urzędowi Skarbowemu oświadczając jednocześnie, iż środki uzyskane ze spłaty udziału w nieruchomości zamierza przeznaczyć na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni jest zobligowana do zapłacenia 10% podatku dochodowego od osób fizycznych...
2. Czy Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia od podatku w związku z wydatkowaniem uzyskanego przychodu na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych...
3. W jakim czasie należy wydatkować uzyskany przychód i od którego momentu należy liczyć dwuletni okres, czy od uprawomocnienia się postanowienia sądu, czy od czasu kiedy miała zostać dokonana spłata, czy też od momentu rzeczywistego otrzymania spłaty...

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskany przychód został zgłoszony w Urzędzie Skarbowym, a ponadto zostało złożone oświadczenie, o zamiarze przeznaczenia przychodu na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, zatem w ocenie Wnioskodawczyni może ona skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 tej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Jest to ich majątek wspólny. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa). Ponadto żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba, że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńska umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie współwłasności, 3) wspólność ustała z mocy prawa na skutek całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków lub też ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Od chwili ustania jak i wyłączenia wspólności ustawowej, do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 46 kodeksu). Stosownie do treści art. 43 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego domniemuje się, iż oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zniesienie współwłasności kształtuje nowy stan prawny, powoduje powstanie prawa własności każdego ze współwłaścicieli lub prawo współwłaściciela do przyznanej mu całej rzeczy.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Wobec powyższego otrzymana przez Wnioskodawczynię należność tytułem spłaty wynikająca z podziału majątku wspólnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.