INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2009 r. (data wpływu 5 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonuje od firmy "C" Sp. z o.o. ciągłych zakupów fabrycznie nowych samochodów. "C" Sp. z o.o., będąca dystrybutorem wspomnianych samochodów na terenie Polski zawarła z Wnioskodawcą umowę o współpracy, na mocy której w zamian za osiągnięcie w określonym czasie określonego pułapu ilościowego kupionych samochodów przez kupującego "M", "C" jako sprzedawca zobowiązuje się do wypłaty premii pieniężnej w określonej wysokości. Powyższa premia nie dotyczy jednej dostawy lecz wszystkich dostaw zrealizowanych w danym czasie. Wnioskodawca, który nabył prawo do premii wystawia na rzecz "C" Sp. z o.o. fakturę VAT, pomniejszając przyznaną kwotę o podatek od towarów i usług.

Ponadto w piśmie uzupełniającym z dnia 29 maja 2009 r. Spółka poinformowała, że aby uzyskać premię pieniężną dokonuje zakupu wyłącznie nowych fabrycznie samochodów od dostawcy "C" Sp. z o.o., w ustalonej ilości w umówionym okresie czasu. Kwota przedmiotowej premii pieniężnej jest procentem w uzgodnionej wysokości, liczonym od łącznej kwoty zakupu nowych samochodów dokonanych w umówionym okresie czasu. Premia pieniężna nie dotyczy konkretnie oraz indywidualnie oznaczonych dostaw, lecz zrealizowania w uzgodnionym okresie czasu wcześniej ilościowo zakreślonej wysokości zakupów, dokonanych przez Spółkę od wskazanego wyżej dostawcy. Na określony pułap zakupów składa się suma pojedynczych transakcji zakupów, zrealizowanych przez Wnioskodawcę w danym okresie czasu. Premia pieniężna wypłacana jest przez dostawcę za osiągniecie przez Spółkę określonego pułapu zakupów. Wypłata premii pieniężnej nie jest uzależniona od świadczenia przez Spółkę dodatkowych czynności. Podstawowym i wyłącznym warunkiem uzyskania premii jest dokonanie zakupu od ww. dostawcy fabrycznie nowych samochodów w określonej ilości w uzgodnionym okresie czasu.

W związku z powyższym zadano pytanie.

Czy premia pieniężna wypłacona przez "C" Sp. z o.o. na rzecz Wnioskodawcy za dokonanie przez niego zakupu określonej liczby samochodów jest wynagrodzeniem za świadczone usługi i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy nie sposób uznać za usługę, w rozumieniu art. 8 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, osiągnięcia przez nabywcę towarów, obrotów w wysokości określonej w umowie. Premia wypłacona przez sprzedawcę za osiągnięcie określonego pułapu obrotów nie jest więc dla nabywcy wynagrodzeniem za świadczone usługi i w związku z powyższym nie podlega VAT. Wyrażone powyżej stanowisko znajduje uzasadnienie w wykładni zarówno polskich, jak i unijnych przepisów prawa podatkowego. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, usługą jest świadczenie, które nie stanowi dostawy towaru. Wobec jednoznacznej treści przywołanego przepisu nie może wystąpić taka sytuacja faktyczna, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Dokonywane przez Wnioskodawcę zakupy u kontrahenta mieszą się w zakresie czynności opodatkowanej podatkiem VAT w postaci dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Na określony pułap obrotów składa się odpowiednia liczba transakcji zakupu - dostawy w powyższym rozumieniu. Czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą jednocześnie przez ich zsumowanie stanowić usługi. Przyjęcie odmiennego toku rozumowania jest w sposób jednoznaczny sprzeczne z treścią art. 8 ustawy. Podnieść należy, że odnosząc się do unormowań VI Dyrektywy, a w szczególności art. 6 aktu wspólnotowego stwierdzić należy, że we wspólnotowym prawie podatkowym określona ilość dostaw towarów nie może być jednocześnie usługą. Za zasadne w tym miejscu należy uznać przywołanie wyroku ETS w sprawie Faaborg-Gelting Linien aS v. Finanzamt Flensburg (orzeczenie wstępne). Z przywołanego orzeczenia należy wywieść wniosek, że albo występuje dostawa towaru albo świadczenie usług.

Wnioskodawca wskazał, że za brakiem podstaw prawnych do opodatkowania premii opowiedział się J. Zubrzycki stwierdzając, że osiągnięcie przez nabywcę towarów określonej umownie wielkości obrotów (zakupów) z danym sprzedawcą nie jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem wypłacana temu nabywcy towarów przez sprzedawcę premia (bonus) za uzyskanie pułapu obrotów nie stanowi odpłatności (wynagrodzenia za świadczenie usług). Tym samym wypłacenie tego rodzaju premii (bonusa) jest obojętne z punktu widzenia podatku od towarów i usług (J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2006, tom I, Wydawnictwo UNIMEX, str. 498). Wnioskodawca zauważył, że w ramach zawieranych umów o współpracy, gdzie za osiągnięcie określonego pułapu obrotów i terminowe spełnianie świadczeń pieniężnych sprzedawca wypłaca nabywcy premię pieniężną, nabywca dokonuje zakupów dobrowolnie i nie jest zobowiązany do wykonania transakcji o określonej premiowanej wielkości. Niezrealizowanie przez nabywcę ustalonego pułapu obrotów nie jest obwarowane żadną sankcją czy też jakąkolwiek odpowiedzialnością. Nie mamy w takim wypadku do czynienia nawet ze zobowiązaniem naturalnym. Wnioskodawca zauważył także, że opodatkowanie nabycia określonej ilości towaru jako usługi świadczonej przez nabywcę towaru będzie prowadziło do podwójnego opodatkowania tej samej czynności: pierwszy raz jako sprzedaży (dostawy towaru), drugi - jako zakupu (świadczenia usługi) przez nabywcę tego samego towaru, w ramach tej samej transakcji. Podwójne opodatkowanie jest sprzeczne z konstytucyjną zasadą równości i powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 84 oraz w pewnym sensie z art. 217 Konstytucji (R. Mastalski: Skutki prawne wystawienia faktury w podatku od towarów i usług, „Przegląd Podatkowy" 2001/7 str. 26). Na temat zasady zakazu podwójnego opodatkowania w krajowym systemie prawa podatkowego, w szczególności na gruncie podatku od towarów i usług, wielokrotnie wypowiadał się Trybunał Konstytucyjny i Naczelny Sąd Administracyjny. Tytułem przykładu można wskazać wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 października 2004 r. SK 33/2003 (OTK ZU 2004/9A poz. 94) oraz uchwałę składu siedmiu sędziów NSA z dnia 22 kwietnia 2002 r. FPS 2/2002 (ONSA 2002/4 poz. 136). Podwójne opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej we wspólnotowym systemie podatku od wartości dodanej jest także niedopuszczalne. Państwa członkowskie zobowiązane są do podjęcia niezbędnych środków, aby uniknąć podwójnego opodatkowania. Wynika to wprost z treści przepisów Szóstej Dyrektywy - art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 3 oraz art. 14 ust. 2. Zakaz podwójnego opodatkowania podatkiem od wartości dodanej znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r. J 50/88 w sprawie Heinz Kuhne v. Finanzamt Munchen III (orzeczenie wstępne). Wnioskodawca wskazał, że podobną argumentację przedstawił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lutego 2007 r. sygn. akt I FSK 94/2006 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 19 stycznia 2009 sygn. akt III SA/Wa 2056/2008. Odmienne stanowisko od powyższego zajął natomiast Minister Finansów w piśmie z dnia 30 grudnia 2004 r. Nr PP3-812-1222/2004/AP/4026 oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w treści interpretacji indywidualnej z dnia 05 września 2003 r. sygn. akt IPPP1-443-1353/08-2/JF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy, poprzez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści cytowanego art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że pojęcie „świadczenie usług”, ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także jego zaniechania poprzez zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Usługa w rozumieniu omawianej regulacji jest transakcją gospodarczą, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać jakieś zdarzenie za odpłatne świadczenie usług musi zatem wystąpić stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli strony muszą zobowiązać się do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonych czynności, np. w zawartej umowie. Jednoznaczny podział czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na dostawy towarów oraz świadczenie usług (który to podział wynika z treści analizowanego przepisu), nie może prowadzić do uznania, że dana sytuacja faktyczna, stanowić może jednocześnie dostawę towaru i świadczenie usługi.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka zawarła z kontrahentem umowę o współpracy, na mocy której w zamian za osiągnięcie w danym czasie określonego pułapu ilościowego zakupionych samochodów, otrzymuje premię pieniężną w określonej wysokości. Powyższa premia nie dotyczy jednej dostawy lecz wszystkich dostaw zrealizowanych w danym okresie czasu. Jak wynika z wniosku i jego uzupełnienia, wypłata premii pieniężnej nie jest uzależniona od świadczenia przez Wnioskodawcę żadnych dodatkowych czynności.

Tak skonstruowane relacje handlowe nie wiążą się z wykonywaniem przez Spółkę na rzecz sprzedawcy czynności innych niż dokonywanie zakupów na określonym poziomie. Poza transakcjami kupna-sprzedaży, pomiędzy kupującym, a sprzedającym nie doszło do rzeczywistego i odrębnego od tych transakcji świadczenia nabywcy na rzecz zbywającego towary. Nie ma zatem podstaw aby uznać, że – w takim przedstawionym stanie faktycznym - „premie”, które zostały wypłacone stanowiły wynagrodzenie za realizowane jednocześnie przez nią usługi. Nabywanie towarów, choć wiąże się ściśle z działalnością prowadzoną przez kupującego, nie wchodzi w zakres istoty tej działalności, zatem nie może stanowić usługi świadczonej przez Spółkę na rzecz dostawcy.

Tym samym należy uznać, iż w tym konkretnym przypadku otrzymujący premie nie świadczy na rzecz kontrahenta usług w rozumieniu art. 8 ust. 1, a zatem przedmiotowe świadczenie nie stanowi wynagrodzenia za świadczone usługi i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.