INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16.03.2009 r. (data wpływu 23.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania składek członkowskich, opłat wnoszonych przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych, opłat egzaminacyjnych oraz innych opłat wnoszonych przez kandydatów na biegłych rewidentów, wpłat ukaranych biegłych rewidentów oraz uwzględnienia ich w kalkulacji współczynnika proporcji, według którego Podatnik dokonuje częściowego odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.03.2009 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania składek członkowskich, opłat wnoszonych przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych, opłat egzaminacyjnych oraz innych opłat wnoszonych przez kandydatów na biegłych rewidentów, wpłat ukaranych biegłych rewidentów oraz uwzględnienia ich w kalkulacji współczynnika proporcji, według którego Podatnik dokonuje częściowego odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest samorządem zawodowym, zrzeszającym biegłych rewidentów, powołanym na mocy ustawy z dnia 19 października 1991 r. o badaniu i ogłaszaniu sprawozdań finansowych oraz biegłych rewidentach i ich samorządzie (Dz. U. Nr 111 poz. 480). 13 października 1994 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwalił odrębną ustawę o biegłych rewidentach i ich samorządzie, poświęconą wyłącznie sprawom samorządu zawodowego. Zgodnie z art. 18 powyższej ustawy, Strona jest niezależna w wykonywaniu swoich zadań i działa na podstawie przepisów ustawy oraz postanowień statutu. Przynależność do Izby jest obowiązkowa i powstaje po wpisaniu do rejestru biegłych rewidentów.

Zgodnie z ustawą o biegłych rewidentach i ich samorządzie, do zadań Wnioskodawcy, należy:

• reprezentowanie członków oraz ochrona ich interesów zawodowych,
• ustanawianie norm wykonywania zawodu biegłego rewidenta, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw finansów publicznych i Komisji Nadzoru Finansowego,
• ustalanie zasad etyki zawodowej biegłych rewidentów,
• określanie teoretycznych i praktycznych kwalifikacji kandydatów na biegłych rewidentów i nadawanie im tytułu biegłego rewidenta,
• sprawowanie nadzoru nad należytym wykonywaniem zawodu i przestrzeganiem zasad etyki zawodowej przez członków Wnioskodawcy oraz przestrzeganiem przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych przepisów niniejszej ustawy oraz innych przepisów dotyczących samorządu biegłych rewidentów i przepisów dotyczących przedmiotu działalności podmiotów - uprawnionych do badania sprawozdań finansowych,
• doskonalenie zawodowe członków,
• nakładanie na członków kar dyscyplinarnych za naruszanie prawa i norm wykonywania zawodu oraz etyki zawodowej.
  
  

Strona opracowuje materiały szkoleniowe dla kandydatów na biegłych rewidentów oraz może prowadzić działalność wydawniczą i szkoleniową.

Zgodnie z art. 19w/w ustawy Podatnik posiada osobowość prawną.

Zgodnie ze Statutem, przychody z działalności Wnioskodawcy służą realizacji celów ustawowych.

Przychodami Strony są m.in.:

• składki członkowskie,
• opłaty wnoszone na podstawie przepisów ustawy o biegłych rewidentach i ich samorządzie przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych,
  
  

-opłaty egzaminacyjne wnoszone przez kandydatów na biegłych rewidentów za egzaminy oraz inne opłaty wnoszone przez kandydatów na biegłych rewidentów,

-wpłaty biegłych rewidentów ukaranych prawomocnymi orzeczeniami Sądu Dyscyplinarnego,

-przychody z działalności wydawniczej i szkoleniowej.

Krajowa Rada jako organ Strony uchwala obowiązującą co roku wysokość składki członkowskiej biegłych rewidentów, opłaty z tytułu wpisu na listę podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych i opłaty rocznej z tytułu nadzoru.

Wnioskodawca podkreśla, iż pobierane opłaty mają charakter obowiązkowy - administracyjny i nie są związane ze świadczeniem jakichkolwiek usług przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów wnoszących opłaty.

Do przychodów Podatnika należą również przychody z działalności wydawniczej i szkoleniowej, Zgodnie ze statutem, do zadań Wnioskodawcy należy bowiem doskonalenie zawodowe członków, prowadzenie działalności szkoleniowej, w tym prac studialnych i rozwojowych, organizowanie konferencji zawodowych (zarówno szkoleniowych, jaki poza szkoleniowych), w których udział jest dobrowolny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym

• składki członkowskie biegłych rewidentów
• opłaty wnoszone na podstawie ustawy o biegłych rewidentach i ich samorządzie przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych,
• opłaty egzaminacyjne wnoszone przez kandydatów na biegłych rewidentów za egzaminy oraz inne opłaty wnoszone przez kandydatów na biegłych rewidentów,
• wpłaty biegłych rewidentów ukaranych prawomocnymi orzeczeniami Sądu Dyscyplinarnego jako organu Wnioskodawcy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym nie powinny być brane pod uwagę przy kalkulacji współczynnika proporcji według którego Podatnik dokonuje częściowego odliczenia podatku VAT...
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponadto w świetle postanowień art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/EC Rady z 28 listopada 2006 r. o wspólnym systemie podatku od towarów i usług (dalej jako: Dyrektywa VAT”), za podatników nie uznaje się m.in. organów podlegających prawu publicznemu w zakresie czynności lub transakcji, w których uczestniczą jako organy publiczne, nawet jeśli w związku z tymi czynnościami lub transakcjami organy te pobierają opłaty i inne należności.

Wnioskodawca chciałby wskazać, iż jak wynika z powyższego porównania polskich przepisów z przepisami wspólnotowymi, pojęcie podatnika w przedstawionym zakresie jest szersze w świetle postanowień Dyrektywy niż polskiej ustawie o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 Konstytucji, w drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony.

Natomiast w świetle regulacji zawartych w ustawie o biegłych rewidentach i ich samorządzie (art. 20), do zadań Wnioskodawcy należy m.in. sprawowanie nadzoru nad należytym wykonywaniem zawodu i przestrzeganiem zasad etyki zawodowej przez członków oraz przestrzeganiem przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych przepisów niniejszej ustawy oraz innych przepisów dotyczących samorządu biegłych rewidentów i przepisów dotyczących przedmiotu działalności podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych.

Ponadto analizując status Wnioskodawcy dla celów podatku od towarów i usług, należy również uwzględnić regulacje Dyrektywy 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. (dalej jako: „Dyrektywa 43”) Zgodnie z art. 32 pkt 1 Dyrektywy 43 Państwa Członkowskie organizują skuteczny system nadzoru publicznego nad biegłymi rewidentami i firmami audytorskimi. Na podstawie art. 32 pkt 4 Dyrektywy 43 do systemu nadzoru publicznego należy ostateczna odpowiedzialność za nadzór nad m.in.: przyjmowaniem standardów etyki zawodowej, wewnętrznej kontroli jakości firm audytorskich oraz rewizji finansowej.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że funkcje wykonywane przez Stronę w stosunku do podmiotów uprawnionych do badania sprawozdań finansowych pokrywają się z zadaniami nadzoru publicznego określonego w Dyrektywie 43. Zdaniem Wnioskodawcy powyższe przemawia za uznaniem tych czynności za czynności z zakresu administracji publicznej, powierzonej samorządowi na podstawie przepisów ustawy.

Mając na uwadze przepisy ustawy i statutu Wnioskodawcy, odnoszące się do uprawnień oraz kompetencji i zakresu czynności Strony, zdaniem Wnioskodawcy, powinien on być traktowany, jako organ podlegający prawu publicznemu w rozumieniu Dyrektywy VAT, a w konsekwencji jako organ władzy publicznej w świetle polskich regulacji podatku od towarów i usług. W rezultacie Wnioskodawca nie powinien być traktowany jako podatnik podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności statutowych.

W przypadku uznania przez organ podatkowy, iż działalność Podatnika w powyższym zakresie nie może zostać uznana za działalność organów publicznych, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w powyżej opisanym stanie faktycznym nie dochodzi do wykonywania czynności opodatkowanych — świadczenia usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, składki członkowskie wnoszone przez biegłych rewidentów, opłaty wnoszone na podstawie przepisów ustawy o biegłych rewidentach i ich samorządzie przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych, opłaty egzaminacyjne wnoszone przez kandydatów na biegłych rewidentów za egzaminy oraz inne opłaty wnoszone przez kandydatów na biegłych rewidentów, wpłaty biegłych rewidentów ukaranych prawomocnymi orzeczeniami Sądu Dyscyplinarnego nie powinny zostać uznane za wynagrodzenie za świadczenie usług w świetle regulacji ustawy o podatku od towarów i usług.

Z art. 8 powyższej ustawy wynika, że co do zasady przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Jednocześnie jednak zgodnie z wyrokiem WSA w Łodzi z dnia 27 lutego 2007 r. (sygn. I SA/Łd 1239/2006) z definicji świadczenia usług można wyprowadzić następujące wnioski:

• świadczenie usług zakłada istnienie dwóch podmiotów, a więc tego, który świadczy usługę (usługodawcę) oraz tego, który świadczenie odbiera (usługobiorcę), czyli konsumenta usługi;

• skoro opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, to znaczy, że istnieje stosunek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą a rezultatem tego związku jest wzajemne działanie tych podmiotów; działanie to polega na tym, że wynagrodzenie otrzymywane jest przez wykonawcę usługi w zamian za wykonanie usługi na rzecz odbiorcy;

• pomiędzy odpłatną czynnością podlegającą opodatkowaniu, a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek.
  
  

Także Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej jako: ETS”) wielokrotnie wskazywał, iż aby mówić w określonych przypadkach o usługach opodatkowanych podatkiem od towarów i usług należy zbadać istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (m.in. orzeczenie z dnia 5 lutego 1981 r. w sprawie 154/80 Staatssecretaris van Financien przeciwko Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA oraz orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J.Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, orzeczenie z dnia 18 lipca 2007 r. w sprawie C-277/05 pomiędzy Societe thermale d’Eugenie — les Bains a Ministśre de l’Economie, des Finances et de I’lndustrie).

Ponadto ETS wskazywał także, iż w sytuacji, w której obowiązkowe opłaty wynikają z przepisów odrębnych ustaw, a nie wynikają z ustaleń kontraktowych pomiędzy stronami, nie można mówić o świadczeniu usług i wynagrodzeniu za nie (orzeczenie z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie 102/86 Apple and Pear Deyelopment Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise).

Powyższe zostało również potwierdzone w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. W wyroku wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny z dnia 18 września 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1976/06 (opub. w: M. Podat. 2007/5136), stwierdzono, iż w przypadku gdy opłaty są opłacane przez członków stowarzyszenia z racji przynależności do stowarzyszenia i tworzą majątek, który służy realizacji celów statutowych, nie ma żadnych podstaw prawnych, by twierdzić, że opłaty te stanowią wynagrodzenie za realizację celów statutowych. O odpłatności usługi można by mówić wówczas, gdyby stowarzyszenie w zamian za korzyści finansowe świadczyło usługi realizowane w ramach celów statutowych na rzecz innych osób niż członkowie stowarzyszenia. Stanowisko to podzielają również organy podatkowe, m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 5 grudnia 2007 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IP-PP2-443-370/07-2/07/IB), stwierdzono, iż „Czynność opodatkowana powstaje bowiem wyłącznie w związku z zaistnieniem skutku prawnego określonego umową między stronami, to jest określoną dostawą lub wykonaniem określonej usługi. W katalogu takich umów nie mieści się zadeklarowanie przynależności do jakiejś organizacji lub stowarzyszenia i opłacanie z tego tytułu składek.”

Mając zatem na uwadze fakt, iż przynależność do Izby jest obowiązkowa i powstaje po wpisaniu do rejestru biegłych rewidentów, a obowiązek poboru opłat, o których mowa w pytaniu, wynika wprost z przepisów ustawy oraz biorąc pod uwagę, ich administracyjny charakter (brak ekwiwalentności), zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowią one wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług opodatkowanych w świetle regulacji podatku od. towarów i usług, tym samym nie powinny być brane pod uwagę przy kalkulacji współczynnika proporcji według, którego Podatnik dokonuje częściowego odliczenia podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 53, poz. 54 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…). Stosownie do zapisu ust. 3 powyższego artykułu usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z powyższych przepisów wynika, iż, żeby uznać dane świadczenie za czynność opodatkowaną na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług musi być to świadczenie odpłatne, musi istnieć konkretny podmiot, beneficjent, który ponosi z wyświadczenia usługi korzyść, nawet potencjalną.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Strona osiąga wynagrodzenie z tytułu składek członkowskich, opłat wnoszonych na podstawie przepisów ustawy o biegłych rewidentach i ich samorządzie przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych, opłaty egzaminacyjne wnoszonych przez kandydatów na biegłych rewidentów za egzaminy oraz innych opłat wnoszonych przez kandydatów na biegłych rewidentów, wpłat biegłych rewidentów ukaranych prawomocnymi orzeczeniami Sądu Dyscyplinarnego. Obowiązek pobierania wymienionych wyżej opłat wynika z ustawy z dnia 13.10.1994 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie.

Otrzymywane przez Stronę wynagrodzenie z wyżej wymienionych tytułów nie można uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, gdyż nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczącym usługę, a otrzymanym z tego tytułu wynagrodzeniem. Wynagrodzenie powinno mieć charakter wzajemny i ekwiwalentny, tzn. powinna istnieć bezpośrednia i jasno zindywidualizowana relacja pomiędzy podmiotami tego stosunku zobowiązaniowego. Pobierane przez Stronę opłaty są natomiast obowiązkowe i wynikają z ustawy o biegłych rewidentach i ich samorządzie.

Z powyższego wynika zatem, iż Strona nie świadczy odpłatnych usług w rozumieniu art. 8 ust. 1, a tym samym nie dokonuje czynności opodatkowanych ustawą o podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo – ust. 3 art. 90.

Zgodnie z ust. 4 art. 90 proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Sprzedażą natomiast – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wskazać należy, że przy obliczaniu proporcji istotne jest ustalenie, czy analizowane czynności stanowią podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a więc czy stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy. W sytuacji, gdy są to czynności niebędące sprzedażą (nie stanowiące obrotu, tj. czynności niepodlegające opodatkowaniu) – wówczas nie uwzględnia się ich przy ustalaniu proporcji.

Zatem należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem czynności niepodlegające opodatkowaniu nie wchodzą do wyliczenia proporcji, o której mowa w wyżej powołanych przepisach.

Biorąc pod uwagę treść złożonego wniosku oraz wskazane wyżej przepisy uznać należy, iż za prawidłowe stanowisko Podatnika, iż otrzymywanego przez Stronę wynagrodzenia nie można uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług i nie należy wynagrodzenia tego uwzględniać przy sporządzaniu proporcji niezbędnej do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.