INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych

• jest prawidłowe w części dotyczącej możliwości rozpoznania podatkowych różnic kursowych od wypłaconej dywidendy,
• jest nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości rozpoznania podatkowych różnic kursowych od własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania podatkowych różnic kursowych od wypłaconej dywidendy oraz własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Zgodnie z uchwałą Walnego Zgromadzenia Wspólników dokonano podziału wyniku finansowego za 2008 r., między innymi na wypłatę dywidendy dla wspólników.

Trzech wspólników – udziałowców otrzymało wypłatę dywidendy w EUR z rachunku walutowego.

Należną kwotę wynikającą z ww. uchwały w wysokości 12 626 213 zł 60 gr przeliczono wg negocjowanego kursu sprzedaży EUR wynoszącego 4,7050 za 1 EUR na dzień 23 lutego 2009 r., czyli na dzień wypłaty – zgodnie z zaświadczeniem banku, w którym Spółka posiada rachunek walutowy – euro.

12 626 213 zł 60 gr : 4,7050 = 2 683 573,56 EUR

2 683 573,56 EURO : 3 = 894 524 ,52 EUR dla każdego udziałowca.

W dniu 23 lutego 2009 r. bank dokonał przelewu zagranicznego na konto każdego ze wspólników/udziałowców.

Spółka przyjęła, że do rozchodu waluty stosuje metodę FIFO („pierwsze przyszło – pierwsze wyszło”), co oznacza, że wypłaconą kwotę w EUR 2 638 573,56 wyceniono na PLN w wysokości 921 411 zł 57 gr na koncie analitycznym – kartotece „ruchu” środków pieniężnych euro wycenionych/przeliczonych na PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Po jakim kursie należy przeliczyć wypłaconą dywidendę określoną w PLN...
2. Czy w takiej sytuacji powstaną różnice kursowe...
3. Jak rozliczyć powstałe różnice kursowe...
4. Czy stanowisko Spółki jest nieprawidłowe i spowoduje powstanie podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania pierwszego – wypłaconą dywidendę, określoną PLN, Spółka przyjęła po kursie sprzedaży w danym dniu wypłaty na podstawie zaświadczenia z banku, w którym posiada rachunek walutowy – co oznacza, że gdyby Spółka wypłaciła udziałowcom kwotę 12 626 213,60zł, a następnie udziałowcy w tym samym dniu zwróciliby się do banku o zamianę tych środków finansowych na EUR, to uzyskaliby z banku kwotę 2 683 573,56 EUR, czyli dokładnie tyle, ile wypłaciła Spółka udziałowcom.

W zakresie pytania drugiego – Spółka zleciła dokonanie przelewu z rachunku bankowego w EUR, przy czym zlecona kwota jest wyrażona w PLN, a bank w momencie przelewu przeliczył podaną kwotę na EUR po bieżącym (negocjowanym) kursie sprzedaży. Oznacza to, że przeliczenie kwoty z PLN na EUR nastąpiło w momencie jej faktycznej wypłaty po kursie sprzedaży banku – więc nie powstały różnice kursowe. Zdaniem Spółki, różnice kursowe wystąpiłyby wówczas, gdyby przeliczyła kwotę dywidendy ustaloną w PLN na EUR wg średniego kursu NBP z dnia wypłaty dywidendy, a następnie złożyłaby zlecenie do banku o wypłatę w EUR – wtedy bank ustaliłby kurs sprzedaży.

W zakresie pytania trzeciego – zdaniem Spółki różnice kursowe nie wystąpiły. Wypłatę dywidendy określonej w PLN, dokonanej w danym dniu przeliczono na EUR i zrealizowano w banku, zgodnie z przeliczonym kursem sprzedaży tego banku z posiadanego rachunku walutowego – EURO. Przedmiotem podziału była kwota zysku wyrażona w PLN. W związku z tym wyrażenie kwoty dywidendy dla udziałowca w walucie obcej może doprowadzić do sytuacji, w której suma wypłaconych dywidend przewyższałaby kwotę podzielonego zysku – powstałyby dodatnie lub ujemne różnice kursowe, gdyby Jednostka samodzielnie ustaliła (np. średni kurs NBP) do przeliczenia kwoty dywidendy ustaloną w PLN na EUR – a realizacja przelewu nastąpiłaby wg kursu sprzedaży w danym banku.

Powstałe różnice kursowe są podatkowo neutralne. Różnice zrealizowane są przedmiotem opodatkowania. W przypadku Spółki, bank zrealizował wypłatę odpowiadającą kwocie dywidendy (3 X 894 524,52 EUR X 4,7050 zł/EUR = 12 626 213,60 zł).

Z ewidencji analitycznej należy rozchodować kwotę 2 683 573,56 EUR wg rozchodu stosowanego przez Spółkę, tj. kwotę w PLN w wysokości 9 212 411 zł 57 gr (wg kursu zakupu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej możliwości rozpoznania podatkowych różnic kursowych od wypłaconej dywidendy oraz za nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości rozpoznania podatkowych różnic kursowych od własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych.

Z uwagi na to, iż wszystkie pytania Wnioskodawcy są ściśle ze sobą powiązane, tutejszy organ podatkowy w niniejszej interpretacji indywidualnej poddaje – w odniesieniu do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) – kompleksowej wykładni przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami) w zakresie podatkowych różnic kursowych.

Od dnia 1 stycznia 2007 r. zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ww. ustawy, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 tej ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast art. 15a ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Powołane powyżej przepisy jednoznacznie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie:

• gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania;
• gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego - wartość w dniu zapłaty; wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku;
• gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest inna od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych;
• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest inna niż jego wartość w dniu zwrotu;
• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest inna niż jego wartość w dniu spłaty.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 ustawy).

Do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 15a ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy, należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem określonego wyżej kursu średniego NBP do wartości przeliczonej wg kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni wymienionych w cyt. art. 15a.

Natomiast, w stosunku do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 3-5 i art. 15a ust. 3 pkt 3-5 – aby ustalić różnice kursowe – należy porównać, wartość przeliczoną z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

W art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazano, iż za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

W myśl art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Generalną zasadą uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim a spodziewanym przychodem związku przyczynowo skutkowego tego typu, że jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów.

Wypłata dywidendy, o której mowa w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) nie stanowi wydatku umożliwiającego powstanie przychodu, jak też nie jest związana z utrzymaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu Spółki. Jest jedynie realizacją prawa wspólnika do udziału w zyskach Spółki wynikającego z art. 191 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zmianami).

Treść cytowanych powyżej przepisów dotyczących podatkowych różnic kursowych (art. 15a ww. ustawy) wskazuje, że aby różnice kursowe były kosztem uzyskania przychodów muszą być związane z kosztem poniesionym. Wypłata dywidendy nie jest kosztem podatkowym. Jest wykonaniem zobowiązania powstałego w związku z podjęciem przez Walne Zgromadzenie Wspólników w oparciu o art. 191 § 1 Kodeksu spółek handlowych uchwały o podziale zysku netto Spółki.

Skoro dywidenda nie jest kosztem podatkowym różnice kursowe powstałe w związku z jej wypłatą również takimi nie są.

W przedstawionej przez Spółkę sytuacji mogą natomiast powstawać różnice kursowe od własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych. Różnice te są rozpoznawalne, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej na konto (np. wpływu od kontrahentów zagranicznych) i jej wypływu (np. zapłaty za zobowiązanie).

W takiej sytuacji podatkowe rozliczenie różnic kursowych powinno być dokonywane wg faktycznie zastosowanego kursu walutowego (art. 15a ust. 2 pkt 3, art. 15a ust. 3 pkt 3).

Przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. W świetle wykładni językowej faktycznie zastosowany kurs walutowy nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy wiązać go tylko z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). Kurs faktycznie zastosowany nie jest więc jednoznaczny z kursem faktycznie zrealizowanym.

Faktycznie zastosowany kurs waluty bowiem, to kurs który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, np. kurs kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta podatnik, kurs kantorowy w przypadku nabycia lub sprzedaży walut w kantorze. Jest to zatem kurs po jakim dokonuje się faktycznej wyceny w danym dniu, w którym została dokonana dana operacja gospodarcza.

Zastosowanie kursu średniego Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji na rachunku walutowym możliwe jest tylko w sytuacji, gdy przy obliczaniu wartości różnic kursowych, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, ponieważ nie został on ustalony (np. w przypadku, gdy podatnik korzysta z rachunku walutowego banku zagranicznego, w którym nie jest ogłaszany kurs waluty stosowany do przeliczenia złotego) – art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodać należy, iż zgodnie z art. 15a ust. 5 ww. ustawy, jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Analiza art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prowadzi do wniosku, iż różnice kursowe powstają od własnych środków w walutach obcych, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej (tj. w przypadku jej nabycia lub otrzymania) i jej wypływu (tj. w sytuacji zapłaty lub innej formy wypływu posiadanej waluty obcej).

W sytuacji opisanej we wniosku Spółka dokonuje podziału zysku. Dywidenda ustalona zostaje w PLN, natomiast bank dokonuje wypłaty w EUR. Jednocześnie przeliczenia kwoty w złotych na euro dokonuje w dniu wypłaty. Wobec tego w analizowanym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) należy zwrócić uwagę na następujące możliwości:

1. sytuację, kiedy Spółka zleca bankowi przelew z konta złotówkowego na walutowe (po uprzednim przewalutowaniu środków) i w tym samym dniu bank dokonuje wypłaty środków,
1. kiedy w momencie przelewu środków z konta złotówkowego na konto walutowe Spółka nie posiada środków na koncie walutowym – wówczas nie powstają różnice kursowe od własnych środków wyrażonych w walucie obcej, bowiem data wpływu i wypływu środków pokrywają się;
2. kiedy w momencie przelewu z środków z konta złotówkowego na konto walutowe Spółka posiada uprzednio zdeponowane środki na koncie walutowym – wówczas powstają różnice kursowe od własnych środków wyrażonych w walucie obcej (data wpływu i wypływu waluty obcej na konto). W opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wskazano bowiem, iż Spółka do rozchodu waluty stosuje metodę FIFO („pierwsze przyszło – pierwsze wyszło”), a więc bank dokonuje wypłaty ze środków najwcześniej zdeponowanych.
2. sytuację, kiedy Spółka posiada środki na koncie walutowym i bank wypłaca udziałowcom równowartość kwoty dywidendy wyrażonej w PLN – powstają różnice kursowe od własnych środków, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej na konto i jej wypływu (FIFO).

Odnosząc przedstawione przepisy prawa podatkowego do postawionych pytań należy stwierdzić, iż:

1. Odnośnie pytania pierwszego:
   Ustalenie kursu waluty dla potrzeb dywidendy jest kwestią wynikająca z umowy pomiędzy bankiem a Spółką. Niniejszego nie regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Znaczenie dla podatku dochodowego ma natomiast kurs waluty dla potrzeb określenia różnic kursowych od własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych. Tak więc, w stosunku do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 3 i art. 15a ust. 3 pkt 3 – aby ustalić różnice kursowe – należy porównać, wartości (wpływ i wypływ waluty) przeliczone z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.



2. Odnośnie pytania drugiego:
   Wypłata dywidendy nie rodzi skutków w postaci podatkowych różnic kursowych. Różnice te mogą natomiast zostać rozpoznane od własnych środków w walutach obcych, w sytuacji, gdy wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej na konto Jednostki i jej wypływu.



3. Odnośnie pytania trzeciego:
   W sytuacji przewalutowania środków w dniu wypłaty, nie powstają podatkowe różnice kursowe tylko wówczas, gdy Jednostka w dniu wypłaty nie posiada własnych, uprzednio zdeponowanych środków na koncie walutowym (data wpływu środków z dywidendy i jej wypłata pokrywają się). Jeżeli natomiast Spółka zleci bankowi wypłatę z własnych środków przechowywanych na konie walutowym (równowartość kwoty wyrażonej w PLN przeliczonej po stosownym kursie), wówczas podatkowe różnice kursowe są rozpoznawalne, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej na konto i jej wypływu.



4. Odnośnie pytania czwartego:
   Z uwagi na to, iż stanowisko Spółki zostało uznane za prawidłowe, w części dotyczącej możliwości rozpoznania podatkowych różnic kursowych od wypłaconej dywidendy, niniejsze pytanie – w tej części – stało się bezprzedmiotowe.

Tutejszy organ wydając niniejszą interpretację indywidualną uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości rozpoznania podatkowych różnic kursowych od własnych środków pieniężnych wyrażonych w walutach obcych. W takiej sytuacji, gdy Jednostka zobligowana będzie powyżej zacytowanymi przepisami do rozpoznania podatkowych różnic kursowych, będą one odpowiednio powiększać przychody i koszty podatkowe.

Jednocześnie podkreślić należy, iż w przedmiotowej interpretacji nie odniesiono się do stwierdzenia Spółki dotyczącego księgowań na kontach analitycznych ksiąg rachunkowych środków pieniężnych wyrażonych w EUR wycenionych/przeliczonych na PLN, bowiem kwestie te nie są regulowane przez przepisy podatkowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.