INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2009 roku (data wpływu 22.04.2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 lipca 2009 roku, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnień od podatku akcyzowego skażonego alkoholu etylowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2009 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnień od podatku akcyzowego skażonego alkoholu etylowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabywa wewnątrzwspólnotowo z terytorium Niemiec wyroby akcyzowe w całości objęte zwolnieniem na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 2 i 3 ustawy o podatku akcyzowym. Wyroby te zawierają alkohol etylowy skażony wskazanymi w tych przepisach środkami skażającymi. Towary te nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi i sprzedawane są w stanie nieprzetworzonym innym podmiotom gospodarczym w celach wyłącznie handlowych.

Wnioskodawca nie posiada zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, prowadzenia działalności jako podmiot pośredniczący oraz prowadzenia działalności jako zarejestrowany handlowiec.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy podmiot nieposiadający składu podatkowego, nabywający wewnątrzwspólnotowo opisane wyroby jest zwolniony od akcyzy...
2. Czy Spółka sprzedająca uprzednio nabywane wyroby akcyzowe, po złożeniu oświadczeń kontrahentów może korzystać ze zwolnienia od podatku akcyzowego i czy kontrahenci Spółki składający przedmiotowe oświadczenia są podmiotami uprawnionymi w rozumieniu przepisów tego aktu prawnego...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z treścią rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, podmiot nieposiadający składu podatkowego może korzystać ze zwolnienia od akcyzy określonego w art. 32 ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy o podatku akcyzowym. Ponadto oświadczenia złożone przez firmę, a także kontrahentów stwarzają dla tych podmiotów uprawnienie do skorzystania ze zwolnienia od akcyzy w przypadku wyrobów opisanych we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego jak i zaprezentowanym własnym stanowisku w sprawie zawarł twierdzenia w części zgodne jak również nie mające oparcia w przepisach prawa, które dotyczą zagadnienia będącego przedmiotem wniosku. Taki stan rzeczy powoduje, iż nie można uznać stanowiska Spółki za prawidłowe.

Zatem odnosząc się do stanowiska Spółki organ stwierdza, iż zgodnie z art. 30 ust. 9 ustawy z dnia 8 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3 poz. 11 ze zm.) zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy:

1. całkowicie skażony, importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo albo produkowany na terytorium kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, w tym zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi;
2. zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej pochodzenia wyrobu;
3. zawarty w importowanych wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi, o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2;
4. zawarty w produktach leczniczych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, Nr 227, poz. 1505 i Nr 234, poz. 1570);
5. zawarty w olejkach eterycznych lub mieszaninach substancji zapachowych, stosowanych do wytwarzania artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu nieprzekraczającej 1,2% objętości;
6. zawarty w artykułach spożywczych lub półproduktach, o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 3 lit. d.

W opisie zdarzenia przyszłego Spółka wskazuje, iż zamierza nabywać wewnątrzwspólnotowo alkohol etylowy zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej pochodzenia wyrobu.

Zatem wskazać należy, że Wnioskodawca słusznie twierdzi, iż alkohol etylowy zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej pochodzenia wyrobu, korzysta w nabyciu wewnątrzwspólnotowym ze zwolnienia wskazanego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy, jednakże nie jest prawidłowe omawiane stanowisko w zakresie obowiązku składania oświadczeń.

W przypadku zwolnienia zawartego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy nie ma obowiązku składania oświadczeń o przeznaczeniu wyrobu, zarówno przez Spółkę jak i kontrahentów Spółki nabywających od niej uprzednio nabyte wewnątrzwspólnotowo wyroby.

Wskazać należy jedynie na regulację zawartą w § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 roku w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 32 poz. 228), która stanowi, iż dla celów stosowania zwolnienia określonego w art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy przyjmuje się, że alkohol etylowy zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi nabywany wewnątrzwspólnotowo został skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej pochodzenia wyrobu, o ile wyroby te były przedmiotem legalnego obrotu w jednym z państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej przed ich przywozem na terytorium kraju.

Dokumentami potwierdzającymi dokonanie legalnego obrotu handlowego w państwach członkowskich Wspólnoty Europejskiej wyrobami, o których mowa powyżej, są w szczególności faktury w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) lub dokumenty przewozowe stosowane w transakcjach pomiędzy przedsiębiorcami dokonującymi obrotu tymi wyrobami.

Ponadto za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym przedmiotowe zwolnienie występuje w przypadkach opisanych w art. 32 ust. 3 pkt 3 i 4 ustawy bez obowiązku posiadania składu podatkowego.

Przytoczony przepis nie ma zastosowania do zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 9 ustawy. Niemiej jednak z faktu, iż nie stosuje się tej regulacji do opisu zdarzenia przyszłego wynika prawidłowe twierdzenie Wnioskodawcy stanowiące, iż w celu stosowania przedmiotowego zwolnienia nie ma potrzeby posiadania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego.

Ponadto wskazać należy, iż czynnością, która ma być przedmiotem zwolnienia jest nabycie wewnątrzwspólnotowe, zatem nie znajduje w niniejszej sprawie poruszana przez Wnioskodawcę regulacja zawarta w art. 30 ust. 9 pkt 3 ustawy, gdyż zwolnienie wskazane w tym przepisie dotyczy wyrobów importowanych z państw nie będących członkami Wspólnoty Europejskiej.

Reasumując należy stwierdzić, iż alkohol etylowy zawarty w nabywanych wewnątrzwspólnotowo wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażony środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej pochodzenia wyrobu, jest zwolniony z podatku akcyzowego na mocy art. 30 ust. 9 pkt 2 ustawy, bez konieczności składania oświadczeń o przeznaczeniu wyrobów jak również posiadania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.