INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06 kwietnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura - 10 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 29 maja 2009r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych skierowania pracowników na szkolenia i kursy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych skierowania pracowników na szkolenia i kursy.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 22 maja 2009r. znak: IBPB II/1/415-333/09/HK, IBPB I/2/423-410/09/PH wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 29 maja 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest firmą zajmującą się wytwarzaniem i dostarczaniem energii cieplnej. W celu poprawy skutecznej komunikacji w Firmie wnioskodawca zamierza skierować pracowników na szkolenie korzystając z projektu nr pt. „Gość w dom ... i co dalej... Warsztaty interkulturowe dla pracowników branży turystycznej”. Szkolenie współfinansowane jest ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, Poddziałanie 8.1.1 Wspieranie rozwoju kwalifikacji zawodowych i doradztwo dla przedsiębiorstw Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007 -2013, realizowanego przez Biuro Doradcze, pod nadzorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy. W ww. projekcie biorą udział pracownicy przedsiębiorstw z siedzibą na terenie województwa, przy czym 50% uczestników projektu stanowią pracownicy branży turystyczno – hotelarsko - gastronomicznej. Szkolenie kierowane jest do mikro, małych i średnich przedsiębiorstw. Z uwagi na stan zatrudnienia wnioskodawca został zakwalifikowany jako średnie przedsiębiorstwo, a w przedmiotowym szkoleniu ma wziąć udział kadra kierownicza oraz mistrzowie, z uwagi na fakt pracy z ludźmi, zarówno z pracownikami jak i klientami.

Wnioskodawca kieruje również pracowników na różnego rodzaju szkolenia i kursyw ramach podnoszenia kwalifikacji, doskonalenia zawodowego np. szkolenie pracowników z zakresu przetargów publicznych, ochrony środowiska, rachunkowości, prawa pracy, kursy spawania elektryczno-gazowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. czy koszt wymienionych szkoleń należy doliczyć skierowanym pracownikom do dochodu i odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych,
2. czy wszystkie szkolenia, kursy, na które kieruje pracodawca są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.
   
   

Wnioskodawca twierdzi, iż jeżeli pracownik został skierowany na szkolenie czy kurs przez pracodawcę, to uzyskany przychód równy wartości otrzymanego od pracodawcy świadczenia (tj. wydatek poniesiony przez pracodawcę na udział pracownika w szkoleniu czy kursie) korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje w formach pozaszkolnych (m.in. kurs) na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia i przejazdu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W pozostałej części, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, wniosek zostanie rozstrzygnięty odrębną interpretacją.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 tejże ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione w art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy. A zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy – o ile nie stanowi wymienionego w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów – podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, są: ustawa z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t. j. z 1998r. Dz. U. Nr 21, poz. 94 ze zm.) i przepisy wykonawcze do tej ustawy, którymi są rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103 poz. 472 ze zm.) oraz z nim związane rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 03 lutego 2006r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216).

Stosownie do treści § 1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 12 października 1993r. przepisy tego rozporządzenia stosuje się do osób podnoszących kwalifikacje zawodowe i wykształcenie ogólne, zakładów pracy oraz organizatorów oświaty dorosłych prowadzących działalność w formach szkolnych i pozaszkolnych.

Natomiast przepis § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 3 lutego 2006r. stanowi, iż uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

1. kurs,
2. kurs zawodowy,
3. seminarium,
4. praktyka zawodowa.
   
   

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia z 12 października 1993r., pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim i zakładem pracy nie stanowi inaczej:

• zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia i przejazdu,
• urlop szkoleniowy na udział w obowiązkowych zajęciach oraz zwolnienie z części dnia pracy w określonym wymiarze, płatne według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.
  
  

Pracownikowi podejmującemu naukę w formach pozaszkolnych bez skierowania może być udzielony urlop bezpłatny i zwolnienie z części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia w wymiarze ustalonym na zasadzie porozumienia między zakładem pracy i pracownikiem (§ 11 ww. rozporządzenia).

W treści ww. art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa między innymi o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych. Według Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (Warszawa 1997-2008):

• zawód – to wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych,
• kwalifikacje – to wykształcenie i uzdolnienia potrzebne do pełnienia jakiejś funkcji lub wykonywania jakiegoś zawodu.
  
  

Natomiast w myśl § 1 pkt 3 powołanego wyżej rozporządzenia z dnia 3 lutego 2006r. kwalifikacje zawodowe to układy wiadomości i umiejętności niezbędne do wykonywania zadań zawodowych wynikających z opisu zawodu.

W przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuację, gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku np. szkolenie z zakresu przetargów publicznych dla osób zajmujących się tą tematyką czy np. kursy spawania dla osób, które będą wykonywać prace związane ze spawaniem. Jeżeli zostanie spełniony powyższy warunek, wówczas koszty ponoszone za takie szkolenie przez pracodawcę nie stanowią przychodu pracownika i nie podlegają opodatkowaniu. Natomiast, jeśli koszt szkolenia pracownika zostanie poniesiony przez pracodawcę, ale nie wystąpi związek zdobywanej wiedzy z zakresem obowiązków pracownika, czyli nie będą to szkolenia i kursy niezbędne do wykonywania zadań powierzonych pracownikowi w ramach stosunku pracy, to wówczas koszty ponoszone przez zakład pracy na to szkolenie, stanowią przychód pracownika w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie udział pracowników kadry kierowniczej oraz mistrzów w szkoleniu pt.” Gość w dom ... i co dalej... Warsztaty interkulturowe dla pracowników branży turystycznej” nie jest niezbędny do wykonywania przez nich zadań zawodowych, wynikających z opisu zawodu.

Wobec powyższego poniesienie przez pracodawcę odpłatności za ww. szkolenie, pomimo skierowania pracownika na to szkolenie, nie jest dla pracownika wartością świadczenia przyznaną przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracowników, w związku z czym wartość świadczenia nie jest zwolniona z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odpłatność za szkolenie zwiększa przychód pracownika ze stosunku pracy. Tym samym Spółka jako płatnik zobowiązana jest do pobrania i odprowadzenia od łącznej kwoty poniesionego przez wnioskodawcę w danym miesiącu świadczenia (odpłatności za szkolenie) i miesięcznego wynagrodzenia pracownika zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 32 i art. 38 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem kwestia powstania przychodu ze stosunku pracy, jak i możliwość zwolnienia go z opodatkowania uzależnione będą od rodzaju szkolenia oraz od spełnienia przesłanek określonych przepisem art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, gdyż wbrew jego twierdzeniu nie wszystkie szkolenia, na które kieruje pracodawca są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.