Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-934/12/ZK
z 22 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 07 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniach 18 października i 13 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości uznania za „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” wskazanych we wniosku składników majątkowych i niemajątkowych – jest nieprawidłowe,
• sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych otrzymanych w drodze darowizny – jest prawidłowe,
• podstawy prawnej ustalenia wartości początkowej środków trwałych otrzymanych w drodze darowizny – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 07 sierpnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” wskazanych we wniosku składników majątkowych i niemajątkowych oraz sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych otrzymanych w drodze darowizny. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z dnia 08 października 2012 r. i 05 listopada 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-934/12/ZK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 18 października i 13 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni otrzymała od męża, będącego przedsiębiorcą, z którym posiada odrębność majątkową, w formie darowizny zorganizowaną część przedsiębiorstwa (zwana dalej „ZCP”) w postaci:

1. nieruchomości, na której znajduje się warsztat mechaniczny dla pojazdów samochodowych oraz parking dla pojazdów transportowych,
2. środków transportowych przeznaczonych do wynajmu,
3. zobowiązań związanych z nieruchomością w postaci opłat za media.

Wartość darowizny strony określiły według cen rynkowych.

Otrzymaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni będzie wykorzystywać we własnej firmie, jako środki trwałe. Przejęte zobowiązania zostaną uregulowane.

Mężowi pozostanie przedsiębiorstwo, w ramach którego świadczyć będzie odpłatnie usługi transportowe.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 15 października 2012 r., wskazano, iż w zasadzie Wnioskodawczyni ma otrzymać całość przedsiębiorstwa, z wyłączeniem tylko niektórych składników majątku istniejącego obecnie przedsiębiorstwa. Stwierdzono przy tym, że bardziej wątpliwe jest utrzymanie statusu przedsiębiorstwa przez darczyńcę, niż uznanie otrzymanej „większej” części firmy przez obdarowaną, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Należy wskazać, że darczyńca prowadził jedną firmę, w ramach której świadczył usługi transportowe, wynajmował środki transportu, itp. Oczywiście w ramach jego firmy dałoby się wydzielić działy obsługujące i zajmujące się poszczególnymi zadaniami w ramach jednego przedsiębiorstwa: dział spedycji, księgowości, kierowcy. Z uwagi jednak, że właścicielem jest jedna osoba i cała administracja znajduje się w jednym budynku, trudno mówić o wydzieleniu działu w sensie prawnym. Zdarzenia gospodarcze są ewidencjonowane w jednych księgach handlowych, całe przedsiębiorstwo generuje koszty i przychody, posiada należności i zobowiązania. Z uwagi jednak, że darczyńca prowadzi pełne księgi rachunkowe i każdy wydatek jest dekretowany, istnieje możliwość wydzielenia kosztów i przychodów oraz należności i zobowiązań dotyczących poszczególnych działów firmy. Przedsiębiorstwo korzysta z outsourcingu w zakresie księgowości i częściowo z obsługi biurowej. Podkreślenia jednak wymaga, że w ocenie obdarowanej, otrzyma ona w zasadzie całość przedsiębiorstwa, z wyłączeniem jedynie części licencji, umów. Otrzymane przedsiębiorstwo w pełni będzie mogło funkcjonować u obdarowanej. NSA w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r. I FSK 1585/11 wskazał, że wyłączenie z aportu, obejmującego wyodrębnioną część przedsiębiorstwa, związanych z nim składników majątku nie musi pozbawiać go statusu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP) w rozumieniu ustaw podatkowych. Istotne jest natomiast, aby zespół składników będący ZPC, nie tyle funkcjonował w ramach przedsiębiorstwa, jako wyodrębniony dział, ale miał potencjalnie taką możliwość. W ocenie Wnioskodawczyni otrzymany majątek w pełni może stanowić samodzielną firmę funkcjonującą na rynku. Nieruchomość zapewni obdarowanej własne miejsce do wykonywania działalności, środki transportu oraz pracownicy źródło przychodu. Opisany we wniosku stan faktyczny wskazuje, że w zasadzie na obdarowaną przejdzie całość przedsiębiorstwa, z wyłączeniem kilku składników majątku tego przedsiębiorstwa.

Natomiast w uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 05 listopada 2012 r., Wnioskodawczyni wezwana do jednoznacznego wskazania, czy przedmiotem darowizny będzie całe przedsiębiorstwo, czy też zorganizowana część przedsiębiorstwa wskazała, iż w drodze darowizny od męża otrzyma zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Wskazano przy tym, iż Wnioskodawczyni opisując ZCP wskazała, że jego kształt i rozmiar będzie zbliżony do sytuacji, w której z całego istniejącego przedsiębiorstwa wydzieli się tylko niektóre jego składniki, a zdecydowaną większość daruje jako ZCP. Podkreślono jednak, że Wnioskodawczyni otrzyma zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a nie całość przedsiębiorstwa darczyńcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przedstawione składniki majątku stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa?

Czy Wnioskodawczyni może zgodnie z art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzić do ewidencji środków trwałych, otrzymane w ramach ZCP środki trwałe po wartości rynkowej, nie wyższej jednak od wartości wskazanej w akcie darowizny, jako wartość poszczególnych środków trwałych i od tej wartości dokonywać odpisów amortyzacyjnych, stanowiących koszt uzyskania przychodu, jeśli środki służyć będą osiąganiu przychodów z działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, transakcja darowizny wyszczególnionych składników przedsiębiorstwa darczyńcy, stanowić będzie zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wymienione składniki majątku w firmie Wnioskodawczyni, jak i jej męża, funkcjonować mogą osobno, tj. bez działalności transportowej. Zakład mechaniczny może świadczyć usługi na zewnątrz, jak i świadczyć usługi dla samego siebie (tj. remont i naprawa własnych środków transportowych). Podobnie wynajem lub dzierżawa środków transportowych, może stanowić samodzielne źródło utrzymania. Z przedsiębiorstwa męża Wnioskodawczyni, da się wyodrębnić zakład mechaniczny wraz z przynależnymi mu budynkami. Podobnie działalność polegająca na wynajmie lub wydzierżawianiu środków trwałych, może działać samodzielnie, gdyż są w przedsiębiorstwie środki trwałe umożliwiające prowadzenie takiego wynajmu lub dzierżawy. Dodatkowo w ślad za nieruchomością, obdarowana otrzyma zobowiązania związane z mediami, które przejmie i które ureguluje. Podobnie, jeśli będzie możliwe przypisanie należności związanych z ZCP, w skład ZCP wejdą należności.

Skoro zatem obdarowana (żona), otrzymała ZCP w postaci ww. składników majątku, będzie ona mogła w pełni prowadzić działalność gospodarczą w zakresie, w jakim prowadził ją jej mąż. Aby kontynuować działalność ZCP, nie będzie potrzebowała żadnych dodatkowych składników. Składniki majątku ZCP posiadają główną cechę samodzielności, tzn. bez względu kto nabyłby ZCP, mógłby posługując się tymi składnikami wykonywać działalność gospodarczą, jako niezależne przedsiębiorstwo.

Dodatkowo, mimo że mąż Wnioskodawczyni wykorzystywał całość majątku do prowadzenia całości jednego przedsiębiorstwa, to w jego ramach możliwe było wydzielenie co najmniej trzech ZCP, tj.:

1. działalność transportowa (samochody, licencje, leasingi, umowy na przewóz),
2. zakład remontowy z parkingiem dla samochodów,
3. najem i dzierżawa środków transportowych.
   
   

Każde z tych trzech części przedsiębiorstwa mogłoby odrębnie stanowić przedsiębiorstwo. Otrzymane przez Wnioskodawczynię składniki majątku, stanowią zatem ZCP.

W konsekwencji zakwalifikowania przedmiotu darowizny jako ZCP, zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wówczas Wnioskodawczyni, wg aktu notarialnego, wyceni środki trwałe, w wartości nie wyższej od cen rynkowych i wprowadzi po tej wartości do ewidencji środków trwałych. Od tej wartości dokonywać będzie odpisów amortyzacyjnych, które w całości będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, jeśli będą miały związek z uzyskiwanymi przychodami i prowadzoną działalnością opodatkowaną. Ustawodawca wprost przewidział taką sytuację w art. 22g ust. 15 ww. ustawy i nakazał dokonanie wyceny środków trwałych wg wartości określonej w umowie darowizny na potrzeby podatku od spadków i darowizn, nie wyższą jednak od cen rynkowych. Sytuacja faktyczna opisana we wniosku ma bezpośrednie odzwierciedlenie w hipotezie normy art. 22g ust. 15 ww. ustawy, przez co jej dyspozycja znajduje zastosowanie w niniejszej sytuacji.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 5a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o zorganizowanej części przedsiębiorstwa oznacza to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest nie tylko wyodrębniona organizacyjnie, ale również posiada wewnętrzną samodzielność finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Aby zatem w rozumieniu przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Zatem w sytuacji, gdy możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej w oparciu o wyodrębniony majątek, można uznać, że całość tego majątku wraz ze wszystkimi obciążeniami i przychodami związanymi z tym majątkiem stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Przy czym, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a nie dopiero kształtować się po „wyprowadzeniu” w jakikolwiek sposób zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa.

W myśl art. 22 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Jak stanowi art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od wartości początkowej składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Stosownie do treści art. 22g ust. 15 ww. ustawy, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią, a wartością składników mienia, nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni otrzymała od męża, będącego przedsiębiorcą (z którym posiada odrębność majątkową) w formie darowizny zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci:

• nieruchomości, na której znajduje się warsztat mechaniczny dla pojazdów samochodowych oraz parking dla pojazdów transportowych,
• środków transportowych przeznaczonych do wynajmu,
• zobowiązań związanych z nieruchomością w postaci opłat za media.
  
  

Wartość darowizny strony określiły według cen rynkowych. Wnioskodawczyni otrzymaną część przedsiębiorstwa (tj. jego poszczególne składniki) wykorzystywać będzie we własnej firmie, jako środki trwałe. Mężowi pozostanie przedsiębiorstwo, w ramach którego świadczyć będzie odpłatnie usługi transportowe.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 15 października 2012 r., wskazano m.in., iż w ramach firmy darczyńcy dałoby się wydzielić działy obsługujące i zajmujące się poszczególnymi zadaniami w ramach jednego przedsiębiorstwa: dział spedycji, księgowości, kierowcy. Z uwagi jednak na fakt, iż właścicielem jest jedna osoba i cała administracja znajduje się w jednym budynku, trudno mówić o wydzieleniu działu w sensie prawnym.

Zdarzenia gospodarcze są ewidencjonowane w jednych księgach handlowych; całe przedsiębiorstwo generuje koszty i przychody, posiada należności i zobowiązania. Ponieważ jednak darczyńca prowadzi pełne księgi rachunkowe i każdy wydatek jest dekretowany, istnieje możliwość wydzielenia kosztów i przychodów oraz należności i zobowiązań dotyczących poszczególnych działów firmy. W ocenie Wnioskodawczyni otrzymany majątek w pełni może stanowić samodzielną firmę funkcjonującą na rynku.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż skoro wskazane we wniosku składniki majątku nie były organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w ramach prowadzonego przez męża Wnioskodawczyni przedsiębiorstwa, w momencie ich przekazania Wnioskodawczyni w drodze darowizny, to w świetle przedstawionej definicji tego przepisu nie stanowią one zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu cyt. art. 5a pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać przy tym należy, iż nie sposób uznać darowizny, której przedmiotem jest wyłącznie przekazanie określonych składników majątku, tj. nieruchomości i środków transportu (środków trwałych) oraz związanych z nimi zobowiązań za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tym bardziej, gdy składniki te nie były wyodrębnione organizacyjnie i finansowo w firmie darczyńcy. Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika również, aby wraz z otrzymanymi składnikami majątku Wnioskodawczyni przejęła jakiekolwiek składniki niematerialne.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wartość początkową środków trwałych nabytych przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny od męża, należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wg wartości rynkowej z dnia ich nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości. Zatem przy określaniu wartości początkowej należy mieć na uwadze cenę rynkową każdego składnika majątku (środka trwałego) oraz pamiętać, aby ich suma odpowiadała kwocie zawartej w umowie stanowiącej podstawę nabycia tych składników majątku (umowie darowizny).

W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania cytowany wyżej art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który dotyczy wyłącznie nabycia w drodze spadku lub darowizny przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

• możliwości uznania za „zorganizowaną część przedsiębiorstwa” wskazanych we wniosku składników majątkowych i niemajątkowych – jest nieprawidłowe,
• sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych otrzymanych w drodze darowizny – jest prawidłowe,
• podstawy prawnej ustalenia wartości początkowej środków trwałych otrzymanych w drodze darowizny – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.