INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 07 kwietnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 20 kwietnia 2009r.), uzupełnionym w dniu 12 czerwca 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków na remont generalny budynku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków na remont generalny budynku.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też, pismem z dnia 05 czerwca 2009r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 12 czerwca 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnicy Spółki cywilnej prowadzą działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych. Spółka działa już w tej branży 14 lat i jej wspólnicy podjęli decyzję o poszerzeniu firmy o nowy punkt hotelarsko-gastronomiczny, tj. chcą zakupić używany budynek, w którym była restauracja. Z uwagi na fakt, iż budynek ten wymaga generalnego remontu, co jest potwierdzone opiniami biegłych, zmuszeni są do przeprowadzenia szeregu prac remontowych. Wg ww. opinii do wymiany jest przede wszystkim strop budynku, podłogi, wszelkie instalacje, stolarka drzwiowa i okienna, a także stare tynki.

Jednocześnie zamierzają go rozbudować, aby w pełni spełniał ich oczekiwania. Posiadają już wszelką potrzebną dokumentację, tj. uzgodnienia, plany, opinie, itp.

We wniosku wyjaśniono przy tym, że na razie podpisano umowę dzierżawy ww. budynku (stan techniczny nie pozwala na jego użytkowanie), a w możliwie najbliższym czasie po załatwieniu wszelkich formalności wspólnicy zamierzają go zakupić.

W najbliższym czasie chcą również rozpocząć prace remontowo-inwestycyjne. Uważają, że wszystkie nakłady na rozbudowę czyli na nowopowstałą cześć są księgowane jako „inwestycja” czyli podwyższają wartość budynku i nie stanowią kosztu uzyskania przychodu w momencie poniesienia, a dopiero po oddaniu budynku do użytku – jako amortyzacja. Problemem jest jednak stara część budynku, ponieważ będą w niej prowadzone prace typowo remontowe, tj. wymiana wszelkich instalacji, stolarki drzwiowej i okiennej, wymiana podłóg, tynków, itp. Wspólnicy mają r1)ównież wątpliwości jak traktować wymianę stropu, skoro jest to wymiana ale wiadomo, że będzie uwzględniać nowe technologie. Koniecznym jest także przystosowanie budynku do branży wg obecnych przepisów i wymogów unijnych, których wcześniej, tj. w czasie kiedy działała tam restauracja nie było. We wniosku podkreślono, że remont powyższy jest wymagany ze względu na stan techniczny budynku, przy czym nie będzie tutaj zmian w charakterze przystosowania lokalu do działalności gastronomicznej, bo takowa już tam była.

Zdaniem wnioskodawcy będzie to przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego, które nie spowoduje zmian tzn. nie poprawi jego głównych parametrów użytkowych ani też nie zwiększy jego sprawności technicznej w stosunku do sprawności pierwotnej.

Wszystkie faktury dotyczące powyższych prac będą kwalifikowane i opisywane przez inspektora budowlanego, który będzie nadzorował całość inwestycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy koszty remontu generalnego istniejącego budynku, tj. w szczególności wymiana podłóg, tynków, stolarki okiennej i drzwiowej, wszelkich istniejących instalacji, wymiana stropu, mogą być uznane za bieżący koszt remontu i księgowane w koszty w momencie ich poniesienia...
2. Czy też należy te nakłady rozumieć jako nakłady na przebudowę, rozbudowę, adaptację, modernizację lub też rekonstrukcję budynku i traktować je jako podwyższenie wartości początkowej majątku trwałego...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie podkreśla, iż kosztem uzyskania są wszelkie koszty związane z uzyskaniem przychodu za wyjątkiem kosztów wymienionych w tzw. katalogu negatywnym. Z kolei art. 22g ust. 17 ww. ustawy nie uwzględnia kosztów remontu, a jedynie nakłady poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację.

Biorąc pod uwagę fakt, iż remont (nawet generalny) budynku ma na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego, nie powodujących zmian w charakterze przystosowania budynku do rodzaju prowadzonej w nim działalności (nie będzie zmiany przeznaczenia budynku) uważają, że wszelkie koszty dotyczące powyższego czyli wymiana podłóg, tynków, wszelkich istniejących instalacji, tj. wodnej, elektrycznej, gazowej, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej oraz istniejącego stropu, będzie bieżącym kosztem remontu budynku, zaliczanym w koszty w momencie poniesienia.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z wniosku wynika m. in., iż wspólnicy Spółki cywilnej zamierzają zakupić używany budynek dla celów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Budynek ten wymaga generalnego remontu, przede wszystkim wymiany stropu budynku, podłogi, wszelkich instalacji, stolarki drzwiowej i okiennej, starych tynków.

Jednocześnie zamierzają go rozbudować oraz przystosować do branży wg obecnych przepisów i wymogów unijnych. Stan techniczny budynku nie pozwala na jego użytkowanie.

Zgodnie z dyspozycją cyt. wcześniej art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotną cechą jaką muszą się charakteryzować środki trwałe jest kompletność i zdatność do użytku w dniu przejęcia go do używania. Aby zakupiony budynek mógł podlegać amortyzacji winien być kompletny i zdatny do gospodarczego użycia. A tego warunku budynek będący przedmiotem wniosku nie spełnia.

Skoro remont, rozbudowa i adaptacja przedmiotowego budynku mają być przeprowadzone przed oddaniem go do używania to oznacza to, iż wykonywane prace dotyczyć będą obiektu nie będącego środkiem trwałym i nie wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej. W takiej sytuacji uznać należy, iż wskazane we wniosku wydatki na skutek braku istnienia związku, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej lecz powinny zwiększać wartość zakupionego budynku. Zgodnie bowiem z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia. W przedmiotowej sprawie na bazie „starego budynku” w wyniku poniesionych nakładów na nabycie nieruchomości i jej przystosowanie do aktualnych wymogów dla tego rodzaju obiektów powstanie obiekt, który będzie spełniał kryteria umożliwiające uznanie go za środek trwały.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. (art. 22g ust. 3 ww. ustawy). Przy czym katalog wydatków zwiększających wartość początkową nabytego środka trwałego nie ma charakteru zamkniętego.

Za koszt wytworzenia – zgodnie z art. 22g ust. 4 ww. ustawy – uważa się natomiast wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W tej sytuacji wydatki związane z remontem i adaptacją nabytego „starego” obiektu, przeprowadzone przed wprowadzeniem go do używania i zarazem uznania go za środek trwały, powinny obok ceny nabycia tego obiektu stanowić składnik jego wartości początkowej. Oznacza to zarazem, iż wydatki te podobnie jak i wydatki związane z rozbudową, w wyniku której powstanie nowa część, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie poprzez odpisy amortyzacyjne.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Cywilna, niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m. in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tej Spółki, co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla jej wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.