INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08.05.2009r. (data wpływu 18.05.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2009r. wpłynął w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: Spółka) jest podmiotem utworzonym i działającym w ramach Grupy C. świadczącej usługi w sektorze bankowym i finansowym. Spółka ta otworzyła w Polsce oddział banku zagranicznego (na podstawie paszportu europejskiego), poprzez który świadczy w Polsce usługi na rzecz klientów indywidualnych oraz klientów korporacyjnych.

C. S.A. Spółka Akcyjna, Oddział w Polsce (dalej: Oddział) został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 19 lutego 2009 r. Dodatkowo, Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem w Polsce (w dniu 16 marca wystawiona została decyzja w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej oraz numeru VAT Spółce).

Jednym z elementów oferty Spółki jest świadczenie na rzecz klientów usług pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut (z ang. forex). W ramach świadczonych usług Spółka pośredniczy w zawieraniu transakcji kupna i sprzedaży walut pomiędzy klientami. Transakcje walutowe, których stroną jest Spółka obejmują transakcje natychmiastowe (tzw. Foreign Exchangs Spot Deal – w takim przypadku sprzedaż I zakup waluty dokonywane są co do zasady, drugiego dnia roboczego po zawarciu umowy oraz transakcje terminowe.

Do transakcji terminowych służących zarządzaniu ryzykiem kursu walutowego, zawieranych przez Spółkę należą m.in. swap walutowy (tzw. Foreign Exchange Swap Deal – transakcja, w ramach której klient i Spółka umawiają się, że będą dokonywać wzajemnie rozliczeń pieniężnych przez ustalony okres, z ustaloną częstotliwością i w ustalonych nominałach w dwóch określonych walutach, np. co miesiąc Oddział będzie wypłacał 100 EUR w zamian za 450 PLN), czy forward walutowy (tzw. Foreign Exchange Forward Deal – wzajemne zobowiązanie stron do przeniesienia własności na rzecz drugiej strony określonej kwoty waluty w uzgodnionym terminie w przyszłości, zgodnie z przyjętym terminowym kursem wymiany).

Spółka pragnie również podkreślić, iż w przypadku transakcji terminowych realizowanych przez Spółkę, rozliczenia z tytułu tych transakcji mogą mieć formę rozliczeń rzeczywistych (tj. z dostawą instrumentu bazowego) bądź nierzeczywistych (strony transakcji płacą sobie jedynie różnicę wynikającą z realizacji kontraktu).

Jednocześnie, w ramach oferowanej przez Spółkę usługi prowadzenia kont rozrachunkowych w różnych walutach, klient Spółki może zwrócić się do Spółki o zmianę waluty środków zgromadzonych na rachunku na inną walutę określoną w umowie. W takim przypadku, Spółka stosuje kurs wymiany: walut z dnia, w którym ma miejsce zmiana waluty (informacje na temat kursów walutowych będą udostępniane klientom w Oddziale, jak również drogą telefoniczną).

Należy podkreślić, iż Spółka nie pobiera prowizji bądź dodatkowych opłat od transakcji kupna i sprzedaży waluty. Wynagrodzenie Spółki stanowi wynik na transakcji kupna I sprzedaży waluty (z ang. spread), tj. różnica pomiędzy niższą ceną kupna a wyższą ceną sprzedaży danej waluty (bądź odwrotnie), jaki osiąga Spółka. Dodatkowo, Spółka otrzymuje również prowizję na transakcjach zakupu oraz sprzedaży zagranicznych walut (jest ona obliczana w oparciu o wartość transakcji). W rzeczywistości, prowizja ta jest zawarta w wyniku na transakcji kupna I sprzedaży waluty (z ang. spread) jaki osiąga Spółka. Klient nie jest informowany o kwocie prowizji, ponieważ kwota ta nie jest wykazywana w żadnej informacji o transakcjach przedstawianych klientowi (w rzeczywistości prowizja jest ukryta i nie wpływa na rzeczywiste wynagrodzenie należne Spółce).

Spółka podkreśla, iż nie jest w stanie każdorazowo określić wyniku osiągniętego na poszczególnych transakcjach zawieranych z klientem. Dlatego też określenie wyniku Spółki w związku z usługami pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut następuje na zakończenie okresu rozliczeniowego (z reguły w ostatnim dniu miesiąca kalendarzowego, stanowiącego okres rozliczeniowy). W związku z powyższym, może zdarzyć się, że Spółka osiągnie ujemny wynik na transakcji wymiany walut, tj. cena kupna waluty od klienta będzie wyższa niż cena jej sprzedaży (bądź odwrotnie). W konsekwencji, możliwa jest sytuacja, kiedy Spółka nie wykaże dodatniego obrotu w związku z pośrednictwem w wymianie walut.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy usługi pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: ustawa o VAT)...
2. Czy w odniesieniu do świadczonych przez Spółkę usług w zakresie wymiany walut, podstawę opodatkowania VAT stanowi kwota należna Spółce z tytułu sprzedaży walut, tj. wynik na transakcjach obrotu walutami osiągnięty w danym okresie (z ang. spread)...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

1. W opinii Spółki, usługi pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut, świadczone przez Spółkę na rzecz klientów, podlegają w całości zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
2. Podstawę opodatkowania usług pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut (zarówno w przypadku zawierania transakcji rzeczywistych, jak i nierzeczywistych), świadczonych przez Spółkę na rzecz klientów, stanowi wynik na transakcjach wymiany walut osiągnięty w danym okresie.
   
   

Uzasadnienie stanowiska podatnika

Stanowisko Spółki w zakresie Pytania nr 1:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług za wynagrodzeniem na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, podczas gdy świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. W opinii Spółki, nie ulega wątpliwości, iż działalność Spółki w zakresie pośrednictwa w wymianie walut za wynagrodzeniem, stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów o VAT.

Stanowisko Spółki znalazło potwierdzenie w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości („ETS”) wydanym w sprawie First National Bank of Chicago (C -172/96). ETS stwierdził, że „transakcje między stronami dotyczące zakupu przez jedną stronę uzgodnionej kwoty w jednej walucie w zamian za sprzedaż drugiej stronie uzgodnionej kwoty w innej walucie, przy czym obie te kwoty dostarczane są w tej samej dacie walutowania i strony uzgodniły (ustnie, elektronicznie lub pisemnie) waluty dla tych transakcji, kwoty tych walut, jakie mają być zakupione i sprzedane, stronę, która nabędzie walutę oraz datę walutowania, stanowią świadczenie usług za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 2 ust. 1 VI Dyrektywy”.

W art. 43 ustawy o VAT wymienione są czynności, które podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT. W szczególności, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT z opodatkowania VAT zwolnione są usługi wymienione w załączniku nr 4 ustawy o VAT.

Zgodnie z załącznikiem nr 4 do ustawy o VAT, zwolnieniu z opodatkowania VAT podlegają usługi pośrednictwa finansowego, pod warunkiem, iż nie są objęte wyłączeniem ze zwolnienia. Usługi w zakresie wymiany walut stanowią usługi pośrednictwa finansowego, natomiast nie znajdują się wśród usług wyłączonych ze zwolnienia. W ocenie Spółki, brak bezpośredniego wskazania transakcji obrotu walutami w katalogu usług pośrednictwa finansowego wyłączonych ze zwolnienia przesądza o klasyfikacji tych usług jako usług pośrednictwa finansowego, podlegających zwolnieniu z opodatkowania VAT.

Spółka wskazać na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 lutego 2009 r. (sygn. IPPP2/443-1713/08-2/PW), w której jednoznacznie potwierdzono, iż działalność w zakresie wymiany walut jest zwolniona z VAT, na podstawie art. 43 ust 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania w VAT jest, co do zasady, obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Należy wskazać, iż przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi implementację art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT), zgodnie z którym podstawę opodatkowania stanowi wartość otrzymanego wynagrodzenia rozumianego jako wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Mając na uwadze wskazane przepisy prawa krajowego oraz wspólnotowego, można stwierdzić, iż podstawę opodatkowania VAT stanowi rzeczywiste wynagrodzenie, jakie podatnik otrzymuje w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W opinii Spółki, w związku z faktem, iż polskie przepisy nie regulują wszystkich aspektów określania podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług finansowych, wykładni polskich przepisów należy dokonać w świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS). Szczególnie istotne, w opinii Spółki, jest przywołanie orzeczenia wydanego przez ETS w dniu 14 lipca 1998 r. w sprawie C-172/96 (Commissioners of Customs Excise przeciwko First National Bank of Chicago). Przedmiotem rozstrzygnięcia ETS w powyższej sprawie było rozpatrzenie, czy w przypadku przeprowadzania operacji walutowych, podstawą opodatkowania jest marża będąca różnicą pomiędzy ceną sprzedaży a ceną zakupu walut przez podatnika (należy zaznaczyć, iż orzeczenie to zapadło na gruncie Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. Nr 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, jednak przepisy tego aktu prawa wspólnotowego, jak i Dyrektywy VAT są zbieżne w zakresie określania podstawy opodatkowania VAT). W orzeczeniu w sprawie C-172/96, ETS uznał, iż podstawę opodatkowania VAT stanowi wynagrodzenie, jakie usługodawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy usług (tj. usług pośrednictwa w zakresie wymiany walut). W ocenie ETS, waluty przekazywane danej stronie transakcji przez drugą (w przypadku transakcji rzeczywistych), nie mogą być traktowane jako odpłatność za usługę wymiany jednych walut na inne, a w konsekwencji jako wynagrodzenie za taką usługę. ETS uznał, iż tzw. spread, stanowiący różnicę pomiędzy ceną kupna a ceną sprzedaży w określonym czasie jest jedynym odpowiednikiem ceny, jaką podatnik uzyskałby zawierając taką transakcję w normalnych warunkach (tj. na innych warunkach niż specyficzne warunki sektora finansowego).

W przypadku transakcji rzeczywistych (tj. z dostawą instrumentu bazowego), w dniu przeprowadzania transakcji, Oddział dostarcza określoną kwotę danej waluty, otrzymując w zamian określoną kwotę innej waluty. W ramach takiej transakcji dochodzi do dwóch przepływów finansowych na linii Oddział-klient. Jednakże, efektem takiej usługi (transakcji) jest wynik na transakcji tj. przysporzenie bądź strata po stronie Oddziału i to właśnie wynik na transakcji (jeśli jest dodatni) stanowi jedyną korzyść uzyskiwaną przez Spółkę. Mając na uwadze wyższej wskazane przepisy prawa oraz dorobek orzeczniczy ETS, Spółka stoi na stanowisku, iż to właśnie wynik na transakcji stanowi wynagrodzenie Spółki (tj. cenę jaką płaci klient za usługę pośrednictwa finansowego), a w konsekwencji również podstawę opodatkowania VAT.

W opinii Spółki, w szczególności nie można uznać, iż wynagrodzeniem Spółki za świadczone usługi pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut w przypadku transakcji rzeczywistych, jest całość kwoty otrzymywanej w innej walucie od klienta (np. nie można uznać, że w przypadku wymiany przez klienta 100 EUR na 450 PLN, to kwota 450 PLN stanowi wynagrodzenie za usługi finansowe). Należy pamiętać, iż jednocześnie z przekazaniem określonej kwoty w danej walucie przez klienta, Spółka przekazuje klientowi określoną kwotę w innej walucie. W konsekwencji, dodatni bądź ujemy wynik w związku z taką Wymianą (dostawą) walut stanowi przysporzenie lub stratę Oddziału. Natomiast, samo przekazanie waluty stanowi jedynie wymianę jednych środków pieniężnych na inne i nie powinno mieć wpływu na opodatkowanie VAT. Jedynie faktyczny efekt takiej wymiany (tj. wynik na transakcji) stanowi wynagrodzenie Spółki oraz podstawę opodatkowania VAT.

Natomiast w przypadku transakcji nierzeczywistych, jedyną płatnością (wynagrodzeniem), jaką Spółka uzyskuje od swoich klientów jest wynik na danych transakcjach. Wynik ten jest otrzymywany przez Oddział od klienta (tj. jest potrącany z rachunku klienta bądź uzyskiwany w gotówce) w związku z realizacją transakcji walutowych i stanowi wynagrodzenie Spółki.

Ponadto, mając na uwadze przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT oraz prawo wspólnotowe, nie ulega wątpliwości, iż wynik na transakcji, będący jedyną płatnością otrzymywaną przez Spółkę, stanowi jej wynagrodzenie w związku ze świadczeniem usług pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut. Wynik ten stanowi również podstawę opodatkowania VAT usług świadczonych przez Spółkę.

Stanowisko Spółki zostało potwierdzone w przywołanej powyżej interpretacji prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 10 lutego 2009 r. (sygn. IPPP2/443-1713/08-2/PW). W interpretacji tej organ stwierdził, iż „(...) w przedmiotowej sprawie jako podstawę opodatkowania uznać zatem należy wynagrodzenie Spółki z tytułu świadczonych usług kantorowych. Wynagrodzeniem tym będzie wiec różnica pomiędzy nabyciem, a sprzedażą walut – różnica między ceną zakupu, a ceną sprzedaży waluty.”

Dodatkowo, mając na uwadze fakt iż Spółka nie jest w stanie określić każdorazowo wynagrodzenia (bądź straty) w związku z każdą pojedynczą transakcją zawartą z klientem (tj. brak jest możliwości ustalenia dokładnych kwot wynikających z poszczególnych transakcji), transakcje takie są rozliczane okresowo (z reguły w okresach miesięcznych). Na koniec okresu rozliczeniowego ustalany jest wynik wszystkich transakcji finansowych przeprowadzanych pomiędzy Oddziałem a klientem w danym okresie i na podstawie tego wyniku dokonywane jest rozliczenie. Dlatego też, w opinii Spółki, w celu określenia podstawy opodatkowania VAT, Spółka powinna uwzględniać wynik transakcji (zarówno rzeczywistych, jak i nierzeczywistych) przeprowadzanych w określonym okresie. Zatem, w celu określenia podstawy opodatkowania Spółka nie musi uwzględniać poszczególnych transakcji, lecz ogólny wynik wszystkich transakcji walutowych przeprowadzonych w danym okresie (np. miesięcznie). Wynik ten powinien (rozliczany okresowo) stanowić podstawę opodatkowania VAT i być uwzględniany w deklaracji podatkowej składanej dla celów VAT.

Spółka pragnie wskazać, iż stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach organów skarbowych wydanych w zbliżonym stanie faktycznym. Stanowisko Spółki w powyższym zakresie jest zgodne z treścią orzeczeń wydanych przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w dniu 24 czerwca 2008 r., sygn. III SA/Wa 480/08 oraz III SA/Wa 481/08. Jak stwierdził sąd: „(...) polskie przepisy u.p.t.u. nie regulują wszystkich aspektów związanych z zasadami opodatkowania transakcji finansowych, w tym sposobu przyjmowania podstawy opodatkowania przy usługach pośrednictwa finansowego związanego z transakcjami wymiany walut w których jedynym zyskiem instytucji finansowej jest marża związana z takimi transakcjami tzw. spread. Z tych względów przyjąć można, iż prowspólnotowa wykładnia prawa krajowego jest w pełni dopuszczalna”.

Dodatkowo, WSA wskazał, że „Trybunał podkreślił także, iż nie jest konieczne, by podatnik dostarczający towary lub wykonujący usługi, bądź druga strona transakcji, znali dokładną kwotę wynagrodzenia służącą jako podstawa opodatkowania, aby było możliwe opodatkowanie danego rodzaju transakcji (sprawa C-288/94 Argos Distributors przeciwko Commissioners of Customs and Excise <1996> Zb. Orz. str. l-5311, pkt 21 i 22). W konsekwencji nie ma znaczenia, że w momencie zawarcia transakcji strony nie znają podstawy, od której naliczany będzie VAT i że pozostaje ona nieznana, nawet po transakcji dla usługobiorcy.”

Mając na uwadze powyższe, Spółka uważa, iż podstawą opodatkowania świadczonych przez nią usług pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut powinien być wynik (z ang. spread) na transakcjach walutowych dokonanych w danym okresie rozliczeniowym. Dodatkowo należy podkreślić, iż na określenie podstawy opodatkowania nie wpływa fakt, czy dana transakcja ma charakter nierzeczywisty czy rzeczywisty. Jedynie kwota przysporzenia uzyskanego faktycznie przez Spółkę w danym okresie (czyli de facto jej zysk na transakcjach walutowych) powinna stanowić podstawę opodatkowania VAT. Jednakże, jeśli Spółka nie otrzymuje wynagrodzenia za świadczone usługi (tj. łączny wynik osiągnięty na wszystkich transakcjach walutowych w danym okresie jest ujemny), czynność ta nie może być uznana za czynność opodatkowaną w rozumieniu przepisów ustawy o VAT (gdyż brak jest podstawy opodatkowania).

Stanowisko Spółki znajduje jednoznaczne potwierdzenie w przywołanym powyżej wyroku WSA (sygn. III SA/Wa 481/08) wydanym w zbliżonym stanie faktycznym. Zgodnie z jego treścią „za zasadne uznać należy stanowisko Skarżącej, iż Bank powinien w miesięcznych deklaracjach VAT-7 w pozycji 20 wykazywać ogólny dodatni wynik na transakcjach wymiany walut osiągnięty w danym miesiącu. Zgodzić należy się także z tezą, iż w sytuacji wystąpienia w danym miesiącu ogólnego ujemnego wyniku na transakcjach walutowych, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu przedmiotowych usług finansowych nie powstaje.”

Podsumowując, mając na uwadze przywołane powyżej przepisy prawa krajowego i wspólnotowego oraz dorobek orzeczniczy ETS i polskich sądów administracyjnych, w opinii Spółki, w przypadku świadczenia przez nią usług pośrednictwa finansowego w zakresie wymiany walut:

• podstawą opodatkowania takich usług powinien być łączny wynik na transakcjach uzyskiwany przez Spółkę w danym okresie (np. miesiącu);

• natomiast, w przypadku uzyskania za dany okres łącznie wyniku ujemnego (tj. Spółka świadczy usługi, z tytułu których ponosi stratę, czyli faktycznie nie uzyskuje wynagrodzenia), nie powstaje z tego tytułu obowiązek podatkowy w VAT – a zatem ujemny ogólny wynik na transakcjach wymiany walut powinien być pominięty przy kalkulacji obrotu zwolnionego z VAT.
  
  

Należy podkreślić, iż powyższe stanowisko odnosi się do świadczonych przez Spółkę usług pośrednictwa finansowego, zarówno w zakresie zawieranych przez Spółkę rzeczywistych transakcji wymiany walut, jak i transakcji nierzeczywistych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.