INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2009r. (data wpływu 14 kwietnia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT opłaty pocztowej za towar wysłany za pomocą poczty - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2009r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT opłaty pocztowej za towar wysłany za pomocą poczty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą towaru za pomocą poczty. Usługi pocztowe (listowe i paczkowe) są zwolnione od podatku od towarów i usług - art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z pozycją 2 załącznika nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54,poz. 535). Wnioskodawca sprzedaje towar wysyłkowo i refakturuje koszty wysyłki towaru za pomocą poczty jako usługę zwolnioną od podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik – sprzedawca wysyłając nabywany u niego towar za pomocą poczty, mógłby refakturować koszty wysyłki jako zwolnioną od podatku VAT usługę pocztową...

Zdaniem Wnioskodawcy, w orzecznictwie i i piśmiennictwie dotyczącym przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 z późn. zm.) przeważało stanowisko, zgodnie z którym dla zrefakturowania świadczonych usług nie jest konieczne aby refakturujący usługę charakteryzował się specjalnymi cechami, od których uzależnione jest zwolnienie podatkowe albo obniżona stawka dla usług, które następnie są refakturowane. Zasadniczo pogląd taki można podtrzymać także pod rządami obecnie obowiązującej u.p.t.u. Taki pogląd zyskuje też nowe oparcie w obecnie obowiązującym stanie prawnym, w szczególności przy uwzględnieniu regulacji dyrektyw VAT oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Z regulacji dyrektyw VAT wynika bowiem, że w sytuacji odsprzedaży usług, nabywający i odsprzedający usługę, jest traktowany tak jakby sam świadczył tę usługę. Przykładowo w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazano, że jeśli istotą danej czynności jest ochrona ubezpieczeniowa, to wówczas musi być ona traktowana jako usługa ubezpieczeniowa, niezależnie od tego, kto świadczy (odsprzedaje) taką usługę (ETS w orzeczeniu C-349/96 Card Protection Plan vs Commissioners of Customs and Excise) Powyższe informacje dostarczają argumentów dla stwierdzenia, że podatnik-sprzedawca wysyłając nabywany u niego towar za pomocą poczty, mógłby refakturować koszty wysyłki jako zwolnioną od podatku VAT usługę pocztową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Pod pozycją 2 załącznika nr 4 zostały wymienione usługi świadczone przez pocztę państwową i oznaczone symbolem PKWiU 64.11. Przedmiotowe zwolnienie ma szczególny, podmiotowy charakter i dotyczy wyłącznie czynności wykonywanych przez P. na rzecz podatnika (zleceniodawcy). Natomiast brak jest w przepisach podatkowych podstawy do stosowania wymienionego zwolnienia w dalszych fazach obrotu usługami (dokonywanego na zasadzie „refaktury”). Zgodnie z podstawową zasadą, podatnik występujący w charakterze sprzedawcy, który wysyła zamówiony przez nabywcę towar i korzysta przy tym z usług poczty państwowej, świadczy usługę pocztową na rzecz nabywcy towaru. Usługa ta nie jest jednak ze względu na świadczący ją podmiot usługą, o której mowa w poz. 2 załącznika, wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, co oznacza, iż nie jest objęta zwolnieniem z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. Nr L 347/1), , w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, uczestniczy w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Mamy więc do czynienia z odsprzedażą usług celem przeniesienia kosztów przez jeden podmiot na drugi podmiot, który z danych usług faktycznie korzysta. „Refaktura" jest więc zwykłą fakturą VAT, tyle że wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie więc ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą towaru za pomocą poczty. Usługi pocztowe (listowe i paczkowe) są zwolnione od podatku od towarów i usług - art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z pozycją 2 załącznika nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54,poz. 535). Wnioskodawca sprzedaje towar wysyłkowo i refakturuje koszty wysyłki towaru za pomocą poczty jako usługę zwolnioną od podatku.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie ma prawa do stosowania zwolnienia od podatku dla odsprzedaży („refakturowania”) usług wysyłki towaru za pomocą poczty. Ustawodawca ograniczył bowiem możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania wyłącznie do usług świadczonych przez jeden podmiot tj. przez pocztę państwową. Zatem świadczenie (odsprzedaż) tych usług przez inny podmiot będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT definiuje obrót stanowiący podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako całość świadczenia należnego od nabywcy. Skoro zatem kwota należna stanowiąca całość świadczenia należnego od nabywcy, obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych ze świadczoną przez podatnika dostawą towarów oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy, to koszty wysyłki winny wchodzić do podstawy opodatkowania. Sprzedawca towarów dostarczając je nabywcy dokonuje w tym przypadku wyłącznie sprzedaży towarów, natomiast koszty dodatkowe które ponosi, wchodzą w skład podstawowej jego czynności, jaką jest sprzedaż towarów. W przedmiotowej sprawie koszty ponoszone w związku i z tytułu sprzedaży towarów, winny nie tylko wchodzić w ramy tego samego rodzaju czynności jaką jest sprzedaż towarów, ale i winny być opodatkowane według stawki podatkowej właściwej do realizacji tegoż świadczenia czyli sprzedaży towaru.

Zgodnie z wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 27 października 2005r. (w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank): „Jeżeli dwa lub więcej świadczeń (lub czynności) dokonywane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania podatku VAT".

Osoba, która zamawia towar wysyłkowo, chce nabyć towar, a dostarczenie jej tego towaru jest warunkiem prawidłowej realizacji dostawy. Klient nie chce nabyć odrębnie usługi transportowej (przesyłki), a jedynie kupić towar (z dostawą do domu). Oznacza to, że w świetle orzecznictwa ETS mamy do czynienia z jedną całościową transakcją. A więc sprzedawca powinien zsumować kwotę za towar i transport i na pełną kwotę należności wystawić fakturę za dostawę towaru w stawce właściwej dla towaru.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Na zakończenie zauważyć należy, iż za powyższym rozstrzygnięciem przemawia również powołany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku wyrok ETS w sprawie C-349/96 Card Protection Plan LTD. W wyroku tym Sąd orzekł bowiem, iż w przypadku gdy jedno lub więcej świadczeń ma charakter usługi zasadniczej, a inne elementy transakcji mają charakter usług pomocniczych, usługi pomocnicze winny być opodatkowane jak usługa główna. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.