INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 23.03.2009r. (data wpływu 26.03.2009r.) w piśmie z dnia 01.06.2009 r. (data nadania 01.06.2009 r., data wpływu 03.06.2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 25.05.2009 r. Nr IPPB5/423-156/09-2/PS (data nadania 25.05.2009 r., data doręczenia 29.05.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania u źródła należności licencyjnych wypłacanych z tytułu najmu kotłowni kontenerowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.03.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania u źródła należności licencyjnych wypłacanych z tytułu najmu urządzeń w postaci kotłowni kontenerowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

L. Sp. z o.o. wynajmuje kotłownie kontenerowe od kontrahenta z Holandii. Współpraca obydwu stron związana jest z tym, że kotłownie kontenerowe są podnajmowane przez L. (za zgodą i wiedzą firmy holenderskiej) dla użytkowników na terytorium Polski. Współpraca pomiędzy firmą holenderską a L polega na tym, że:

1. L zgłasza firmie holenderskiej zapotrzebowanie określonych podmiotów w Polsce, na kotłownie kontenerowe,
2. w tym zakresie składane jest zamówienie dla określonego podmiotu w Polsce, który będzie użytkować kotłownię kontenerową,
3. firma holenderska wyraża zgodę, że wynajętą od firmy holenderskiej przez L kotłownię kontenerową będzie użytkować określona firma w Polsce, zaś L będzie obsługiwać ten wynajem w postaci: podpisania umowy na wynajem z użytkownikiem w Polsce, zainstalowania kotłowni kontenerowej dla użytkownika w Polsce, dokonywania napraw, serwisowania itp. Z tego tytułu firma użytkująca kotłownie kontenerowe w Polsce płaci określoną ratę za wynajem firmie L, zaś firma L rozlicza się z wynajmu z kontrahentem holenderskim.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wynajem kotłowni kontenerowych w Polsce przez L pozostaje poza dyspozycją normy podatkowej wynikającej z art. 12 umowy podpisanej w W w dniu dnia 13 lutego 2002 r. między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu(Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120)...

Zdaniem Spółki, art. 12 w ust. 1 - 4 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Holandią stanowi, że:

1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także opodatkowane Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli odbiorca jest osobą uprawnioną do należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.
3. Właściwe organy Umawiających się Państw uzgodnią w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania ustępu 2.
4. Określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.Przepis ten określa zasady płacenia podatku z tytułu należności licencyjnych. Przy czym należy zwrócić uwa na ust. 4 tego artykułu, który definiuje pojęcie „należności licencyjnych” dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym na zasadach określonych w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. Analizując ten przepis należy stwierdzić, że: określenie należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego/…/.
   
   

Zapis artykułu (art. 12 ust. 4 um. pol/hol) oznacza, że określenie należności licencyjnych jako że jest związane z prawami autorskimi, patentami, znakami towarowymi, wzorami, tajemnicą technologii, procesu produkcyjnego itp., które to prawa są chronione na podstawie odrębnych ustaw, należy interpretować zawsze zgodnie z tymi odrębnymi ustawami, tj. : ustawą z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz 1117 ze zm.) ustawą z dnia z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. tj. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). Czytając cyt. przepis całościowo należałoby stwierdzić, że intencją stron umowy polsko-holenderskiej było objęcie określeniem należności licencyjnych praw określonych i wynikających z cyt. ustaw obowiązujących w danym państwie. W przepisie tym użyte zostało pojęcie „urządzenie przemysłowe”. Znaczenie tego pojęcia jest niezdefiniowane w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. W przypadku użycia określeń niezdefiniowanych w cyt. umowie, strony tej umowy zawarły regułę interpretacyjnego postępowania. Reguła ta została zawarta w art. 3 ust. 2 (um pol/hol), który stanowi, że: „2. Przy stosowaniu niniejszej konwencji przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa”. Przepis ten jednoznacznie nakazuje sposób interpretacji przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Holandią i stanowi, że w przypadku pojęć niezdefiniowanych, przy definiowaniu tych pojęć powinny być zastosowane następujące zasady:

1. interpretacja wynikająca z kontekstu regulacji zawartej w umowie,
2. interpretacja oparta na znaczeniu nadanym w ustawodawstwie danego państwa.
   
   

Ad a) Patrząc na kontekst regulacji zawartej w całym art. 12 oraz z uwzględnieniem definicji pojęcia „należności licencyjnych”, z definicji wynika że określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła Iiterackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego oraz wszelkich praw autorskich /itd.../ za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego /…./.

Intencją stron umowy było to, ażeby również urządzenia przemysłowe z których używaniem lub użytkowaniem związane jest nabycie określonych praw autorskich lub innych pokrewnych /ustawa o własności przemysłowej oraz ustawa o prawie autorskim/ również były objęte art. 12 cyt. umowy.

Ad b) Gdyby nawet uznać, że z kontekstu art. 12 ust. 4 trudno byłoby wyprowadzić definicję urządzenia przemysłowego, to należy posłużyć się „drugą regułą zawartą w art. 3 ust. 2 um. pol/hol a mianowicie, posłużyć się interpretacją nadaną przez ustawodawstwo danego państwa (czyli Polski w przedmiotowym przypadku). W żadnej z ustaw podatkowych oraz innych ustaw nie znajdujemy definicji ”urządzenia przemysłowego”.

Uwzględniając jednak:

1. nakaz wynikający z umowy / art. 3 ust. 2 - że ma to być definicja/znaczenie wynikające z ustawodawstwa oraz
2. nakaz wynikający z art. 217 Konstytucji RP, który stanowi, że przedmiot i podstawa opodatkowania muszą wynikać z ustawy (zaś art. 12 zawiera przedmiot i podstawę opodatkowania),

- stwierdzić należy, że w żadnym przypadku nie możemy posługiwać się definicją słownikową „urządzenia przemysłowego” gdyż stanowiłoby to naruszenie art. 3 ust. 2 umpol/hol oraz art. 217 Konstytucji RP. Definicja słownikowa nie jest przepisem ustawowym, tak jak wymagają tego art. 3 ust. 2 um pol/hol oraz art. 217 Konstytucji RP.

Nie można zatem w związku z brakiem definicji ustawowej pojęcia „urządzenie przemysłowe” posługiwać się interpretacją gramatyczną. Pozostaje zatem posłużenie się tylko interpretacją celowościową art. 12 ust. 4 w związku z ustawą o własności przemysłowej oraz ustawą o prawie autorskim, a z tej interpretacji wynika, że art. 12 um pol/hol dotyczy tylko użytkowania takich urządzeń przemysłowych z których to użytkowaniem związane jest nabycie określonych praw wynikających z ustawy o prawie autorskim lub ustawy prawo własności przemysłowej. Zatem nie każde urządzenie - określane w potocznym czy słownikowym znaczeniu - jako przemysłowe będzie podlegało dyspozycji normy zawartej w art. 12 um pol/hol. Normie tej będzie podlegało tylko takie urządzenie przemysłowe, które ze względu na swój cel zastosowania oraz sposób przeniesienia praw do jego zastosowania będzie wymagało dodatkowo także uwzględnienia w umowie pomiędzy posiadającym patent lub prawo autorskie a użytkownikiem urządzenia np. przeniesienia praw autorskich lub innych pokrewnych. Analizując stan faktyczny, który występuje u podatnika - wraz z wynajmem kotłów kontenerowych, nie następuje nabycie praw autorskich czy innych wynikających z cyt. ustaw. Oznacza, to, że brak jest podstaw do uznania, że wynajem kotłów kontenerowych podlega reżimowi art. 12 um. pol/hol. Przedmiotowy wynajem podlega opodatkowaniu jako zyski przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654) ze zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 1ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% od tych przychodów. Wskazany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska (art. 21 ust. 2 updop).

Z art. 12 ust. 1 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 roku, Nr 216, poz. 2120) dalej umowa polsko – holenderska wynika, że należności licencyjne powstające w Polsce i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Holandii, podlegają opodatkowaniu tylko w Holandii. Jednakże takie należności mogą być opodatkowane także w Polsce tj. w państwie, w którym powstały i zgodnie z prawem polskim, z tym że podatek nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych należności a osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Holandii (art. 12 ust. 2 umowy).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 umowy polsko – holenderskiej określenie „należności licencyjne”(…) oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie należy traktować jako wyłącznie obowiązujących Polskę norm międzynarodowego prawa publicznego, gdyż z uwagi na ich szczególny charakter, są one przede wszystkim powszechnie obowiązującymi normami naszego wewnętrznego ustawodawstwa podatkowego, których prawidłowe stosowanie wymaga również odniesienia do ustalonych w międzynarodowej pragmatyce zasad, wyrażonych w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD.

Państwa, które nie zgadzają się z tezami postawionymi w Komentarzu, mogą złożyć zastrzeżenie do artykułu lub uwagi do Komentarza, w których zastrzegają sobie prawo odmiennego stosowania danego artykułu. W celu uniknięcia ewentualnych wątpliwości Polska złożyła zastrzeżenie, zgodnie z którym zastrzega sobie prawo dodania do art. 12 ust. 2 słów „za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych” (zob. pkt 40 Komentarza OECD do art. 12) .

Wskazane zastrzeżenie dowodzi intencjom, jakimi kierowała się strona polska przy zawieraniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, a mianowicie objęcie pojęciem należności również dochodów z tytułu użytkowania lub prawo do użytkowania urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych.

Pokreślić należy, iż zarówno przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (za wyjątkiem stwierdzenia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, który stanowi, iż przez urządzenie przemysłowe należy rozumieć także środek transportu) jak również postanowienia umowy nie zawierają definicji urządzenia przemysłowego.

W związku z brakiem odpowiedniej definicji legalnej wyjaśniając znaczenie pojęcia „urządzenie przemysłowe” należy posłużyć się językiem potocznym, wyrażonym w określeniach słownikowych. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie m.in. w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Według definicji słownikowych urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę; urządzenie przeładunkowe, transportowe (Słownik języka polskiego; PWN Warszawa 1996 r., tom III). Przymiotnik „przemysłowy” oznacza natomiast dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle (Mały słownik języka polskiego; PWN Warszawa 1995 r.).

Wskazując zatem na brzmienie przytoczonych definicji należy uznać, że kotłownia kontenerowa jest niewątpliwie rodzajem mechanizmu służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę i wykorzystywanym w przemyśle, a zatem stanowi urządzenie przemysłowe w rozumieniu art. 12 ust. 4 umowy polsko-holenderskiej. Nie można tym samym przychylić się do stanowiska Spółki, iż analiza definicji należności licencyjnych zawartej w umowie polsko-holenderskiej powinna być dokonana przy uwzględnieniu interpretacji celowościowej i systemowej, a nie wykładni literalnej. W świetle art. 12 ust. 4 umowy polsko-holenderskiej należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego stanowią samodzielną, odrębną od pozostałych, kategorię pojęciową, mieszczącą się w pojęciu należności licencyjnych. Interpretacja tego terminu musi być więc dokonana niezależnie od brzmienia pozostałych części definicji należności licencyjnych, zawartej w art. 12 ust. 4 umowy polsko-holenderskiej.

Należy wskazać, iż znaczenie wykładni językowej w interpretacji przepisów prawa było wielokrotnie przedmiotem rozważań sądów. Zarówno w orzecznictwie Sądu Najwyższego jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz w piśmiennictwie (R. Mastalski - Wykładnia językowa w interpretacji prawa podatkowego - Przegląd Podatkowy 1999 r. Nr 8, str. 3-5) utrwalony został pogląd, zgodnie z którym wszelkie obowiązki podatkowe, a także związane ze stosunkiem prawnopodatkowym prawa (uprawnienia) podatników, powinny wynikać z wykładni językowej powszechnie obowiązującego prawa podatkowego. Tekst prawny bowiem jest rzeczywistym pośrednikiem pomiędzy prawodawcą a adresatem normy prawnej, co oznacza, że może być ona ustalona na podstawie przepisów prawnych tak daleko, jak zezwala na to tekst danego słowa. W orzecznictwie wielokrotnie podkreślano również, iż wykładnia przepisów podatkowych powinna być dosłowna, a preferowaną metodą wykładni jest wykładnia gramatyczna. Jeżeli więc wykładnia językowa przepisu art. 12 ust. 4 umowy polsko-holenderskiej prowadzi do wniosku, iż należności z tytułu wynajmu kotłowni kontenerowej, zaliczonego do urządzeń przemysłowych, mieszczą się w pojęciu należności wypłacanych za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, to nie należy stosować interpretacji celowościowej i systemowej.

W konsekwencji nieprawidłowe jest także stanowisko Spółki podnoszące, iż ponoszone przez nią wydatki związane z wypłacaniem czynszu najmu za użytkowanie kotłowni kontenerowych nie podlegają opodatkowaniu u źródła, gdyż kwoty uzyskiwane w ten sposób przez podmiot holenderski mieszczą się w regulacji art. 7 umowy polsko-holenderskiej, dotyczącego opodatkowania zysków przedsiębiorstwa. Z przepis art. 7 ust. 7 umowy polsko-holenderskiej wynika, iż przepisy dotyczące opodatkowania zysku przedsiębiorstwa nie mają zastosowania, jeżeli w zyskach tych mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach umowy. Inaczej mówiąc - jeżeli dochód może zostać zaklasyfikowany do innej kategorii dochodów, o których mówi umowa polsko-holenderska, podlegał będzie on opodatkowaniu na zasadach przewidzianych dla tejże kategorii. W związku z tym, iż kwoty uzyskane przez podmiot holenderski stanowią należności licencyjne w rozumieniu art. 12 ust. 4 umowy polsko-holenderskiej, postanowienia dotyczące opodatkowania zysku przedsiębiorstwa (art. 7 umowy polsko-holenderskiej) nie znajdą w przedmiotowej sprawie zastosowania.

W rezultacie Wnioskodawca jest zobowiązany pobierać jako płatnik, na podstawie art. 26 ust.1 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy od wypłaconych na rzecz podmiotu holenderskiego należności. Jednak na mocy art. 21 ust. 2 i art. 26 ust. 1 tejże ustawy w związku z art. 12 ust. 2 umowy polsko-holenderskiej, o ile podmiot holenderski i w dniu wypłaty należności licencyjnych jest ich właścicielem, Wnioskodawca ma prawo obniżyć stawkę podatku do wysokości 5 % kwoty brutto tych należności, pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podmiotu holenderskiego dla celów podatkowych uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł w dniu 24.03.2009r. różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa, na numer rachunku bankowego, z którego została uiszczona ww. opłata.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.