INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 6 lutego 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskiwanych w związku ze świadczeniem usług na terytorium Australii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskiwanych w związku ze świadczeniem usług na terytorium Australii.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako przedsiębiorca własnej firmy z siedzibą w Polsce, zamierza prowadzić działalność gospodarczą w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne (71.12.z według aktualnej klasyfikacj PKD) od 1 lutego 2009r. W lutym 2009r. zamierza podpisać umowę z australijska spółką w charakterze niezależnego inżyniera płuczkowego jako konsultant ds. płuczki wiertniczej. Umowa ta ma charakter umowy zlecenia, nie gwarantuje określonego czasu trwania jako, że może być zerwana w każdej chwili przez którąkolwiek ze stron za wypowiedzeniem. Umowa zakłada, że wnioskodawca nie będzie ani agentem ani reprezentantem firmy australijskiej lub też nie będzie spełniał umowy o charakterze pracodawca–pracownik. Będzie jedynie kontraktorem jako niezależny inżynier płuczkowy. Firma australijska będzie wysyłała wnioskodawcę jako niezależnego inżyniera płuczkowego do swoich klientów, którzy prowadzą wiercenia poszukiwawcze ropy lub gazu, na wiertniach lądowych lub morskich w Australii. Nigdy nie będzie świadczył swoich usług na wiertniach lub platformach w fazie wydobywania złóż ropy lub gazu, jako że jego usługa doradztwa dotyczy płuczki wiertniczej w fazie wiercenia, zanim nastąpi wydobycie. Będzie pracował na różnych urządzeniach wiertniczych i w różnych miejscach. Najdłużej przewiduje przebywać na jednej i tej samej wiertni w jednym i tym samym miejscu maksymalnie dwa miesiące. Jego usługa ma charakter nadzoru, który jednak nie przekroczy 12 miesięcy w 2009r. Doradztwo techniczne dotyczy natomiast prowadzenia badań laboratoryjnych płuczki wiertniczej oraz logistyki na morskich lub lądowych urządzeniach wiertniczych, stąd też nie wykorzystuje do tego celu biura lub warsztatu firmy, z którą podpisać ma umowę. Doradztwo obejmuje również wstępną ocenę programu płuczkowego, którą dokonuje zwykle w Polsce zanim wyjedzie na wiertnie. W celu wyeliminowania kosztów związanych z podróżami między Polską i Australią zamierza po podpisaniu umowy wynająć w okresie od lutego do listopada 2009r. mieszkanie w Australii i być dostępnym jako konsultant na miejscu. Powyższe ma służyć dla zachowania lub zabezpieczenia źródła ewentualnego przychodu w okresie oczekiwania na zlecenia. Chociaż będzie przebywał ponad 183 dni w 2009r. poza Polską, wciąż uznaje że jego centrum interesów osobistych z uwagi na najbliższa rodzinę tzn. rodziców, brata i przyjaciół znajduje się w Polsce. Podobnie, jeżeli chodzi o jego centrum gospodarcze. Mimo, że również posiada obywatelstwo australijskie nie posiada żadnej rodziny ani własnej nieruchomości w Australii. Kontrakt, który zamierza podpisać nie gwarantuje mu wcześniej ustalonych dni roboczych, jako że każdorazowo będzie informowany o zleceniu w miarę potrzeb klientów firmy z którą zamierza podpisać umowę. Ponadto nie będzie miał żadnych przychodów w Polsce w 2009r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jako polski przedsiębiorca świadczący usługi doradztwa technicznego na wiertniach lądowych lub morskich działających na terytorium Australii w okresie nie przekraczających 12-u miesięcy nie ma „zakładu” w Australii i dlatego powinien zapłacić podatek dochodowy tylko w Polsce...

Zdaniem wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przepisy prawa podatkowego wyszczególnione w pkt 47 wniosku ORD-IN, tj. art. 3 ust. 1, ust. 1a, ust. 2a, art. 5a ust. 3, ust. 6a, ust. 17, ust. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jak również art. 5 ust. 1, ust. 2f, ust. 3, art. 4 ust. 3a, art. 7 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Canberze dnia 7 maja 1991r. (Dz. U. z 1992r. nr 41 poz. 177 ze zm.), oraz opis przyszłych zdarzeń opisanych w pkt 54 tego wniosku, uważa, że powinien jako polski przedsiębiorca zapłacić podatek dochodowy z usług świadczonych w Australii tylko w Polsce, jako że nie ma „zakładu” w Australii w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polska a Australią (zgodnie z art. 5 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy).

Ponadto, wnioskodawca motywuje swoje stanowisko tym, że wiertnie, na których będzie pracował są zawsze w fazie poszukiwawczej i nigdy nie będzie pracował na urządzeniach wiertniczych, które wydobywają ropę lub gaz, czyli są już w fazie wydobycia – eksploatacji złóż ropy czy gazu. Jego praca nie ma charakteru stałej placówki, jako że umowa nie gwarantuje ilości dni, albo z góry przewidzianej ilości zleceń. Ponadto na tej samej wiertni w jednym i tym samym miejscu – przewidując z doświadczenia typowych wierceń poszukiwawczych – będzie przebywał miesiąc lub maksymalnie dwa, w przypadku tzw. komplikacji wiertniczych na otworze wiertniczym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy – za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 3 ust. 2a) ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wyżej wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Canberze dnia 7 maja 1991r. (Dz. U. z 1992r. nr 41 poz. 177 ze zm.) osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, jeżeli dana osoba ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie w rozumieniu jego przepisów podatkowych. Przy czym osoba nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Umawiającym się Państwie jeżeli podlega ona opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł w tym Państwie (art. 4 ust. 2 ww. umowy).

Określenie zatem „miejsca zamieszkania” następować winno z uwzględnieniem przyjętego w ustawach wewnętrznych państw zakresu tego pojęcia, w powiązaniu z różnymi formami więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż dla celów podatkowych wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Oznacza to, iż jako rezydent Polski podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu opodatkowania dochodów uzyskanych z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej niezbędne jest ustalenie zakresu pojęcia przedsiębiorcy w świetle definicji ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz zasad z niej wynikających, a regulujących sposób opodatkowania dochodów przedsiębiorstw.

W myśl art. 3 ust. 1 lit. f) tej umowy określenie „przedsiębiorstwo jednego z Umawiających się Państw” i „przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę w Polsce lub przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Australii, tak jak z treści umowy wynika.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Uzyskiwany dochód z działalności gospodarczej prowadzonej w Australii będzie zatem podlegał opodatkowaniu w Polsce chyba, że działalność gospodarcza na terytorium Australii prowadzona będzie przez położony tam „zakład”, przez który zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 tej umowy należy rozumieć, stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. miejsce zarządu;
2. filię;
3. biuro;
4. zakład fabryczny;
5. warsztat;
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych;
7. gospodarstwo rolne, hodowlane lub lasy i grunty leśne;
8. budowę, montaż lub instalację, jeżeli trwają one dłużej niż 12 miesięcy.

Przy czym w myśl art. 5 ust. 3 pkt e) i f) ww. umowy Przedsiębiorstwo nie posiada zakładu z tytułu, utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym, takiej jak reklama lub prace badawcze, albo utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia działalności wymienionej w punktach od a) do e), jeżeli cała działalność placówki ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Jednocześnie w myśl art. 5 ust. 4 pkt a) i b) ww. umowy, uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w jednym z Umawiających się Państw i prowadzi działalność za pośrednictwem tego zakładu, jeżeli:

• prowadzi ono działalność nadzorczą w tym Państwie dłużej niż 12 miesięcy w związku z budową, montażem lub pracami instalacyjnymi podjętymi w tym Państwie przez drugie przedsiębiorstwo lub
• podstawowe wyposażenie wykorzystywane jest w tym państwie dłużej niż 12 miesięcy poprzez to przedsiębiorstwo dla niego albo na podstawie umowy zawartej z tym przedsiębiorstwem.
  
  

Na gruncie przedmiotowej sprawy, mając na uwadze, iż jak wskazano we wniosku:

• wnioskodawca nie będzie reprezentantem ani agentem firmy australijskiej,
• nadzór nad przygotowaniem instalacji wydobywczych sprawowany będzie przez wnioskodawcę, przez okres nieprzekraczający 12 miesięcy w roku podatkowym,
• będzie pracował na różnych urządzeniach wiertniczych i w różnych miejscach,
• doradztwo techniczne dotyczyć będzie prowadzenia badań laboratoryjnych płuczki wiertniczej oraz logistyki na morskich lub lądowych urządzeniach wiertniczych, bez wykorzystywania biura lub warsztatu firmy, z którą podpisze on umowę

należy przyjąć, iż jeżeli wskazana we wniosku umowa zawarta została w ramach prowadzonej przez wnioskodawcę na terytorium Polski pozarolniczej działalności gospodarczej, to usługi świadczone w ramach tej działalności na terytorium Australii nie są świadczone przez położony tam „zakład”.

W konsekwencji dochód uzyskany z prowadzonej działalności gospodarczej winien podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.