INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24.03.2009 r. (data wpływu 02.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania części przychodów pracowników czasowo przebywających za granicą w kwocie odpowiadającej 30% diety – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.04.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania części przychodów pracowników czasowo przebywających za granicą w kwocie odpowiadającej 30% diety.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zatrudnił pracowników na podstawie umowy o pracę i oddelegował ich do pracy w Finlandii i Bułgarii. W umowie o pracę określił miejsce pracy – odpowiedni Finlandia i Bułgaria. Wynagrodzenie za pracę wypłacone jest w złotówkach i od uzyskanego przychodu pracodawca potrąca podatek dochodowy zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowo za każdy dzień pobytu za granicą pracownikowi przysługuje dieta, określona w rozporządzeniu Ministra Pracy i polityki Społecznej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 20 diety pracowników oddelegowanych za granicę korzystają ze zwolnienia w wysokości 30% wypłacanych diet za okres przebywania za granicą. W związku z powyższym pracodawca potrąca i odprowadza podatek określony w art. 32 ustawy od 70% wypłaconych diet.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy w przypadku gdy w umowie o pracę jest wskazane miejsce pracy za granicą Polski wypłacone diety korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego...
2. Czy przy wypłacaniu diet, które korzystają ze zwolnienia wg art. 21 ust. 1 pkt 20 pracodawca pobiera i odprowadza podatek od 70% wypłacanych diet...

Zdaniem Wnioskodawcy, diety wypłacane pracownikom oddelegowanym do pracy za granicę (w umowie o pracę określone miejsce pracy Bułgaria lub Finlandia) nie są zwolnione z podatku dochodowego, gdyż nie ma tu miejsca podróż służbowa. Jednak istnieje możliwość skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 20 czyli 30% diet. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że prawidłowe jest obliczanie i pobieranie podatku od kwoty 70% wypłaconych diet.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2009 r. - zwalnia od podatku część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15. Zwolnienie to nie ma zastosowania do wynagrodzenia pracownika odbywającego podróż służbową poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Wysokość przysługujących pracownikom diet w poszczególnych państwach określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca zatrudnił pracowników na podstawie umowy o pracę i oddelegował ich do pracy w Finlandii i Bułgarii. W umowie o pracę określił miejsce pracy – odpowiedni Finlandia i Bułgaria. Wynagrodzenie za pracę wypłacone jest w złotówkach i od uzyskanego przychodu pracodawca potrąca podatek dochodowy zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowo za każdy dzień pobytu za granicą pracownikowi przysługuje dieta, określona w rozporządzeniu Ministra Pracy i polityki Społecznej.

Z uwagi na brak definicji podróży służbowej na gruncie prawa podatkowego do wyjaśnienia tej kwestii należy posłużyć się art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), zgodnie z którym, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową. Zatem, podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy - w celu wykonania zadania służbowego.

W świetle art. 29 § 1 ustawy Kodeks Pracy określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy, pozostaje w gestii stron stosunku pracy. W takim przypadku, jeśli pracownik został czasowo skierowany do pracy za granicą – w związku ze zmianą jego miejsca pracy – jego wyjazd poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy, jak sam wskazał Wnioskodawca, nie będzie podróżą służbową.

Należy zauważyć, iż oddelegowanie pracownika, w odróżnieniu od podróży służbowej, polega na zmianie miejsca wykonywania pracy. Może ono nastąpić albo na podstawie odrębnego porozumienia zawartego z pracownikiem, albo w trybie polecenia służbowego. Zatem w przypadku oddelegowania pracowników do Finlandii i Bułgarii, jeżeli ten kraj jest dla nich aktualnie miejscem świadczenia pracy, nie przysługują diety i inne świadczenia związane z podróżami służbowymi.

Ponadto dla pracowników czasowo przebywających za granicą w związku z oddelegowaniem i uzyskującym dochody ze stosunku pracy wolna od podatku dochodowego w Polsce jest część przychodów w kwocie odpowiadającej 30% diety w wysokości określonej w przepisach rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Zwolnienie to przysługuje za każdy dzień pobytu podatnika za granicą, w którym pozostawał on w stosunku pracy.

Zasady opodatkowania przychodów ze stosunku pracy oraz obowiązki ciążące na płatnikach regulują przepisy art. 31 i 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl których osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej są zobowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody m.in. ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy płatnicy przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa należy uznać, iż jeżeli pracownik został czasowo skierowany do pracy za granicę – w związku ze zmianą jego miejsca pracy – część uzyskanego przychodu w kwocie odpowiadającej 30% diety będzie korzystać ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto płatnik przy obliczaniu w ciągu roku miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy może pomniejszać uzyskany przez pracownika przychód o wysokość przychodu zwolnionego od podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.